ئۇ ھەر ئەتىگىنى ئانىسىنىڭ نان چىلاپ بېرىشىگە قاراپ ئولتۇراتتى. ئانىسى ئۇنىڭ چىنىسىگە نان چىلاۋېتىپ، دائىم ناننىڭ كۆيۈكى بولسىلا ئۆزىنىڭ چىنىسىگە سېلىۋالاتتى. «ناننىڭ ئەشۇ يېرى بەك يىيىشلىك بولسا كېرەك؟» دەپ ئويلايىتتى ئۇ. ئۇ يەنە بىر قېتىم دادىسىغا نان چىلاۋېتىپمۇ ئانىسى ناننىڭ كۆيۈكىنى ئۆزىنىڭ چىنىسىگە تۇيدۇرماي سېلىۋالدى. بۇ قېتىم ئۇنىڭ كۆڭلى ھەقىقەتەن غەش بولدى. «ما ئانامنى، ماڭىغۇ كىچىك بالا دەپ گوللاپ بەرمىسۇن. دادامنىمۇ گوللايدىكىنا؟!». ئۇ دادىسىنىڭ بۇ ئىشنى سەزمەي قالغىنىدىن بەكمۇ ئەپسۇسلاندى. ناۋادا دادىسى كۆرۈپ قالغان بولسا ئانىسىنىڭ نەچچە ۋاقىتتىن بېرى شۇنداق قىلىۋاتقانلىقىنى دادلاپ بەرگەن بولاتتى. «مەنمۇ چوقۇم يەيمەن». ئۇنىڭ كاللىسىغا شۇ ئوي كېلىپ نان چىلاۋاتقان ئانىسىغا دىدى:  -ئانا، نىمىشقا ناننىڭ كۆيۈكىنى ئۆزۈڭلا يەيسەن؟  ئانىسى سۇس كۈلۈمسىرىدى.  -ناننىڭ بۇ يېرى يىيىشلىك. مەن بەك ئامراق.  «ھە، ئەسلىدە ئويلىغىنىمدەككەنغۇ؟ خگپ، مەنمۇ يەپ باقمىسام!»     بىر كۈنى ئۇ ئانىسىنىڭ ئىچىۋاتقان چېيىنى قويۇپ سىرتقا بىر ئىش بىلەن ماڭغان پۇرسەتتە ئانىسىنىڭ چىنىسىنى ئېلىپلا بىر قوشۇق ئاغزىغا سالدى. ئەمما ئاغزىغا سالغىنىنى بىر چىشلەپلا ۋۇژژىدە بولۇپ ۋاقىرىۋەتكىلى تاس قالدى. كۆيۈك نان بەتتام بولۇپلا قالماستىن، چىشىدىن تارتىپ تاڭلايلىرىغىچە تېزلا چاپلىشىپ بىئاراملىقتىن سىلكىنىپ كەتتى. تۈكۈرۈپمۇ قۇتۇلالماي، ئاغزىنى خېلى ۋاققىچە چايقىغان بولسىمۇ يەنىلا ئاغزىنىڭ بىر يەرلىرى ئەخلەت چاينىغاندەك بىئاراملىقتىن قۇتۇلالمىدى. چىشىنىڭ ئارىلىقلىرىغا كىرىۋالغان كۆيۈندىلەر خۇددى قۇمدەك غۇرۇچلاپ نەچچە كۈنگىچە توپا يەۋالغاندەك ئارامسىزلاندى. شۇ چاغدا ئۇ ئانىسىنىڭ نىمىشقا شۇنداق بەتتام ناننى يەپ مەززە قىلىپ ئولتۇرغىنىنى چۈشىنەلمىدى. «مەن يىسەم بەتتام بولغىنى بىلەن ئانام شېكەر سېلىپ ئىچەمدۇ-يا؟» دىگەندەك غەلىتە خىياللارنىمۇ خىيالىدىن ئۆتكۈزمەي تۇرالمىدى. «ناننى خارلىسا يامان بولىدۇ» دەيىتتى ئانىسى كۆيۈك ناننى پەم بىلەن يەۋېتىپ. ئۇ كۆيۈك ناننى يەنە بىر قېتىم يەپ بېقىشنى ئويلىغان بولسىمۇ، ھېلىقى بىئاراملىق يادىغا كەلسىلا قارىغۇسىمۇ كەلمەيىتتى. ھەر قېتىم چاي ئىچكەندە ئانىسىنىڭ چىرايىنى ئىنچىكىلىك بىلەن كۈزىتىپ باقسىمۇ ئۆزىگە ئوخشاش بىئارام بولغىنىنى سەزمىدى. شۇنىڭ بىلەن «ئانام راستىنلا شېكەر سېلىپ ئىچىدىغان ئوخشايدۇ» دىگەن ئويىنى تەستىقلىدى. ئەمما شۇنچە كۈزىتىپمۇ ئانىسىنىڭ چىنىسىگە شېكەر سالغىنىنى كۆرمىدى. «ئانامنىڭ مەن كۆرەلمەيدىغان سېھرىگەرلىكى بولسا كېرەك» دەپمۇ ئويلىدى بالا.......     ئۇزۇن يىللار ئۆتۈپ ئۇمۇ چوڭ بولدى. بالىلىق بولدى. ئۆزىمۇ ناننىڭ كۆيۈكىنى ئايرىۋېلىپ چىنىسىگە سالىدىغان بولدى. شۇ چاغدىلا ئانىسىنىڭ نىمىشقا ئۆزىنىڭ چىنىسىگە ناننىڭ كۆيۈكىنى ئايرىۋالىدىغانلىقىنىڭ سىرىنى بىلگەندەك بولدى.  ئۇ ئىختىيارسىز ئاھ ئۇردى. ئۆزىنى ئەيىپلىدى. لېكىن بۇ چاغدا ئانىسى ئاللىقاچان بۇ ئالەمدىن باقىغا كەتكەن ئىدى.

ھەقىقەتەن ياخشى تېمىكەن ،مەن بەك تەسىرلەندىم،رەھمەت سىزگە.

بوغۇزۇمغا بىر نەرسە تۈرلۈپ قالغاندەك بولۇپ قالدىم .  تەسىرلىككەن. رەسىم بىلەن مەزمون بەك كىرىشىپتۇ.....
رەسىمگە قاراپ يازغانمىدىڭىزيا؟

بەك ياخشى ئەسەركەن!بولسا باغداشقا كەلگەن ھەممەيلەن ئۇقۇپ چىقىشىنى تەۋسىيە قىلىمەن!

باشلىقلار مۇشۇنداق تىمىنى نادىرلىماي نىمە ئىش قىلىدىغاندىلەر،ئۈسۈشنىڭ غىمىدە باغداشنىڭ كەينى ئىشىكىدىن ماقالە يوللاپ  يۈرەمسىلەر يا.(چاقچاق )

بەك ياخشى يېزىپسىز !       مەن بەك تەسىرلەندىم !!!!      

  بەك   تەسىرلىك   ياخشى   يېزىلغان   ماقالىكەن  ،  ئانامىڭ   شۇ   ئىشلىرىنى   ئەسلەتتى  .

   مەنبەسى  ؟

ھەقىقەتەن ياخشى يېزىلغان، ئانىلار ئۇلۇغ، ئانىلار قەدىرلىك. ئۇلار بىر ئۆمۇر بالا ئۈچۈن ئۆزىنى بېغىشلاپ ، ئاشنىڭ سۇيۇقىنى، ناننىڭ كۆيىكىنى يەپ ئۆتىدۇ.  بەقەت ئۆزىمىز ئانا بولغاندىلا ئاندىن ئانىمىزنىڭ جاپاسىنى چۈشىنىدىكەنمىز. شۇڭا ئانىلىرىمىزغا ئوبدان كۆيۈنۈپ، ئوبدان ھالىدىن خەۋەر ئېلىۋالايلى.

بەك ياخشى يېزىپسىز قېرىندىشىم سىزگە رەھمەت .

رەھمەت سىزگە قېرىندىشىم ،مەن بەك تەسىرلەندىم.

ئۇ بۈگۈن بىر كۈن سىرتتا دوستلىرى بىلەن ئوينىدى ، قورسىقى ئاچقاندىلا كەچ بولغانلىقىنى ھېس قىلىپ ئۆيگە قايتتى ، ئانىسى ئۇنى ساقلاپ تۇراتتى ، ئانىسى ئۇ ئۆيگە كىرىشىگىلا ئانىسى بىر تاۋاق پولونى ئېلىپ چىقتى ، مەززىلىك قىلىپ ئېتىلگەن پولۇنى ئۇ مەززە قىلىپ يېيىشكە باشلىدى .ئانا ئۇنىڭ قورسىقى ئاچقانلىقىنى بىلگەنمۇ  ئۇنىڭغا قاراپ ئولتۇردى . ئۇنىڭ سىزمۇ يەڭ دېگەن سوئالىغا :بايا تاماق ئېتىۋېتىپ يەۋالغان ،سەن يەۋەرگەن دەپ جاۋاپ بەردى .
   ئۇ بىر تاۋاق پولىنى يەپ بولۇپ تېلىۋىزور كۆردى ، ئانىسى تاۋاقلارنى يىغىشتۇرۇپ ئاشخانا ئۆيگە كىرىپ كەتتى ،
   ئۇ تېلىۋىزور كۆرىۋېتىپ ئۇسسىدى . چاي - دەپ توۋلىدى ئانىسىغا، ئانىسدىن جاۋاپ كەلمىگەنلىكىنى كۆرۈپ ئۆزى ئاشخانا ئۆيگە كىردى ، شۇ چاغدا شۇنى كۆردىكى ،ئۇنىڭ كۆزلىرىدىن ياش تامچىلاپ چۈشتى : ئانىسى قارا چايغا زاغرا نان چىلاپ يەۋاتقان ئىدى .

بۇ تېمىدىن تەسىرلىنىپ كېتىپ يېزىپ سالدىم ئەيىپكە بۇيرىماڭلار ،

كەينى.....
-ئانا ،نىمىشقا سىزمۇ ،پولۇ يىمىدىڭىز،قىزنىڭ كۆزلىرىدىن ياش يىپى ئۇزۇلگەن مارجاندەك  تۆكۇلمەكتە ئىدى،
-ئوماق قىزىم ،نىمىگە يىغلايسەن ،مەن سەمىرىپ كەتمەي دەپ پولۇ يىمىدىم،قارا چايغا زاغرا چىلاپ يىسە ،ئادەمگە پايدىلىق بولۇپ ،ئورۇقلىغىلى بولىدىكەن.
-شۇنداقمۇ؟ قىزنىڭ كۆزلىرىدىكى ياش ئاستا -ئاستا كۇلۇمسىرەشكە ئالماشتى.