بۇ ئار-نومۇسنى گۇ جۈن  دەكتىن تۈركۈملەپ نەچچە يىل چىقسا ئاندىن يۇيۇپ قالار :
   ئۇنداق ئاسان يۇۋاتكىلى بولدىغان ئاشنىسى بىلەن تۇتۇلۇپ قالغان پاھىشۋازنىڭ  ئىشى بولمىسا

شۇنداق،ساتار.
بۇ يەردە دېيىلىۋاتقان  ئار-نومۇسلار سېياسىي ساھەدىكىلەرگە  ياكى ئاۋام-پۇقراغا ئەمەس بەلكى مىللەتنىڭ يول كۆرسەتكۈچ ماياكلىرى بولمىش زېيالىيلاردىكى مەسئۇلىيەتكە قارىتىلغان.
بىر دەۋىردىكى زېيالىي ئاتالغان بىلىمدارلار ھەق-ناھەق مەسىلىسىدە مەنپەئەتنى،ساختا شان-شۆھرەتنى دەپ مەسئۇلىيىتىدىن قېچىپ، يالاقچىلىق يولىغا ماڭسا شۇ مىللەت توپىنى غەپلەت باسقىنى باسقان.
مۇشۇ ماقالىدا تىلغا ئېلىنغان گۇجۈننى پۈتۈن جۇڭگو زېيالىيلىرىنىڭ ئار-نومۇسىنى يۇيىۋېتەلمىدى،دېگەندەك ئابدۇخالىق ئۇيغۇرى،ئابدۇقادىر داموللام،قۇتلۇق شەۋقى ،تەۋپىق ،ل.مۇتەللىپ كەبى زېيالىيلارنى پۈتۈن  مىللىتىمىزدىكى زېيالىلارنىڭ ئار-نومۇسىنى يۇيىۋەتتى دېسەك قاملاشمايدىغاندەك تۇرامدۇ-نېمە؟

پاستىرناك قويۇق رومانتىزىملىق خاھىشقا ئىگە شائىر.ئۆكتەبىر ئىنقىلابىدىن كېيىنكى سابىق سوۋېتلەر ئىتتىپاقىنىڭ رېئاللىقى ئۇنىڭغا ناھايتى كۈچلۈك تەسىر قىلغاچقا ئۇ ئىجادىيەت نىشانىنى رېئالىزىم ۋە تارىخ تەرەپلەرگە ئاغدۇرۇپ بىر قاتار شېئىر-داستانلارنى كەينى-كەينىدىن يېزىپ ،يېڭى دەۋىرنى مەدھىيلىگەن بولسىمۇ ئەمما،يۈز بېرىۋاتقان بىر قاتار ئىجدىمائىي مەسىلىلەر ئۇنى چوڭقۇر ئازاپلارغا دۇچار قىلىدى.زورلۇق بېلەن يۈرگىزىلىۋاتقان يېزىلاردىكى كوللىكتىپلاشتۇرۇش سېياسەتلىرىنىڭ كاساپىتىدىن تالاي كىشىلەرنىڭ ئاچلىقتىن ئۆلىۋاتقانلىقى؛ئەكسىل ئىنقىلابچىلارنى باستۇرۇش ھەركىتىنىڭ ھەددىدىن زىيادە كېڭەيتىلىۋېتىلىشى ۋە تازىلاش ھەركىتىنىڭ تەسىرىدىن مىليونلىغان كىشىنىڭ جازالىنىشى ۋە سىرلىق ھالدا غايىپ بولۇشى ؛ھەممە ئادەمنىڭ ۋەھىمىگە چۈشۈپ قېلىشى...دېگەندەك بىر قاتار مەسىلىلەر شائىرنى چوڭقۇر ئويلىنىشقا ساالىدۇ.ۋىجدان،ئەخلاق ۋە مۇقەددەس بۇرۇچ تۇيغۇسى ئالدىدا يازغۇچى ئەمدى يەنە سۈكۈت قىلىپ تۇرىۋېرىشكە بولمايدىغانلىقىنى ھېس قىلىپ،قەلىمىنى رېئاللىققا قارىتىپ ھەققانىيەتنى تەسۋىرلەشنى قارار قىلىدۇ.”مەن ‹‹دوختۇر ژىۋاگو››نى يازغاندا ئۆزۈمنىڭ دەۋىرداشلىرىمنىڭ ئالدىدا غايەت زور قەرىزگە بوغۇلغانلىقىمنى ھېس قىلدىم.ئەشۇ كىتابنى يېزىشىم مۇشۇ قەرزنى قايتۇرۇشنى مەقسەت قىلىدۇ.شۇ روماننى يېزىۋاتقان كۈنلەردە قەرز قايتۇرۇشتىن ئىبارەت بىر خىل مەسئۇلىيەت تۇيغۇسى ھامان قەلىب ئاسمىنىمنى لەرزىگە سېلىپ تۇردى.مەن كۆپ يىللار لېرىك شېئىر ۋە تەرجىمە ئىجادىيىتى بېلەن شۇغۇللانغاندىن كېيىن زىممەمدە رومان ئارقىلىق دەۋر روھىنى يورۇتۇپ بېرىشتىن ئىبارەت بىر مەسئۇلىيەتنىڭ بارلىقىنى ھېس قىلدىم.“دەپ يازىدۇ پاستىرناك.شۇنىڭدىن كېيىن ئۇ سەككىز يىل ۋاقىت سەرىپ قىلىپ دۇنيا ئەدەبىيات تارىخىدىكى كاتتا ئەسەر-‹‹دوختۇر ژىۋاگو››نى يېزىپ،زور ئۆزگىىرىش دەۋرىدىكى روسسىيە زىيالىيلىرىنىڭ تىپىك ئوبرازىنى مۇۋەپپەقىيەتلىك ھالدا يورۇتۇپ،بۇ ئارقىلىق ئۆزىنىڭ شۇ دەۋىرگە بولغان ئۆچمەنلىكى ۋە تەنقىدىنى ئىپادىلەپ، كۈچلۈك سوبىېكتىپچانلىققا ئىگە تەنقىدى ئېڭىنى نامايەن قىلىپ،ئوقۇرمەنلەرنى تارىخ،كىشىلىك ھايات مەسىلىلىرى ھەققىدە چوڭقۇر تەپەككۇر قىلىشقا يېتەكلەپ،ئۇلارنىڭ قەلبىدە ئىنسانپەرۋەرلىك تۇيغۇسىنى ئويغۇتىدۇ.ژىۋاگو رېئالنى دۇنيا بېلەن مەڭگۈ سىغىشالمايدىغان ،رېئاللىق بېلەن مەڭگۈ كېلىشتۈرگىلى بولمايدىغان ئوبراز بولۇپ،ئالاھىدە دەۋىردىكى رۇسسىيە زېيالىيلىرىنىڭ زىدىيەتلىك ھەم مۇرەككەپ روھى ھالىتىنى ئۆزىدە ھازىرلاپ،شۇ دەۋىردىكى ئىجتىمائىي مەسىلىلەرنى يوۇرۇتۇپ بېرىپ،ئەسەرنى كۈچلۈك تارىخىي قىممەتكە ئىگە قىلغان.

-----------------------
ئۆتكەن ئەسىرنىڭ 20-يىللىرىدا سوۋېت ئتتىپاقىنىڭ سولىۋېتىس ئارىلىدىكى ئەمگەك بېلەن ئۆزگەرتىش لاگىرىدا مارزاكوف ئىسىملىك جىنايەتچى ئارالدىن ئوڭۇشلۇق قېچىپ چىقىپ،ئەنگىلىيىدە تەرجىمىھال خاراكتىرلىك كىتاب-‹‹دوۋزاق ئارىلىدا››نى نەشىر قىلدۇردى.بۇ كىتاب ياۋروپادا ئىنتايىن كۈچلۈك تەسىر قوزغىدى.بۇنىڭ تەسىرىنى تازىلاش ئۈچۈن سوۋېت ئىتتىپاقى سېياسىي جەھەتتىن ئىشەنىچىلىك ھەم دۇنياۋى تەسىرگە ئىگە بىر يازغۇچىنى ئارالغا تەكشۈرۈشكە ئەۋەتىپ،ئۇنىڭ قەلىمى بېلەن ‹‹سېسىق نامى پۇر كەتكەن ئەشۇ چەت ئەل نەشىر ئەفكارى››نىڭ چاۋىسىنى چىتقا يايماقچى بولۇپ،گوركىيغا نەزىرىنى تىكتى.
     1929-يىلى 6-ئاينىڭ 20-كۈنى گوركى ئوغلى ۋە كېلىنىنى ئېلىپ، دۆلەتلىك زوڭتۇڭ مۇھاپىزەت ئىدارىسى ئەمەلدارلىرىنىڭ ھەمرالىقىدا سولوۋىېتس ئارىلىغا كەلدى.تۈرمە نازارەت دائىرلىرىنىڭ كۆڭۈل قويۇپ ئورۇنلاشتۇرىشىغا ئاساسەن ،ئارالنىڭ مۇھىتى ھەمدە كۆزگە چېلىقىدىغانلىكى ئەسلىھەلەرنىڭ ھەممىسىنى بىر باشتىن پەردازلاپ چىقتى.جۇلدۇر كېپەن جىنايەتچىلەرنىڭ ھەممىسىنى بىر يەرگە يىغىپ،چېدىرلارغا ئورۇنلاشتۇرغان.يىراقتىن قارىماققا،خۇددى بىر دۆۋە كېرەكسىز ئەخلەت دۆۋىسىگە ئوخشايىتتى.مەيلى نېمىلا دېمەيلى گوركىي ئۇ يەردىن مەسىلە بايقىماي قالمىدى.ئۇزۇن ئورۇندۇقلاردا يېتىشىپ ئارام ئېلىۋاتقان جىنايەتچىلەر قېتىرقىنىپ گېزىت كۆرىۋاتقاندەك قىلسىمۇ ئەمما،ھەممە گېزىتلەر تەتۈر ھالەتتە تۇتۇلغانىدى.بۇنىڭدىكى مەقسەت ‹‹پۇرولېتارىيات سەنئىتىنىڭ ئەڭ ئۇلۇغ ۋەكىلى››(لېنىن)گە بۇ يەردىكى ئىشلارنىڭ ھەممىسىنىڭ ساقتىلىقىنى بىشارەتلەش ئىدى.ئەپسۇسكى،گوركىي ئۈن-تىنسىز ھالەتتە ئۇلارنىڭ قېشىغا كېلىپ تەتۈرتۇتۇلغان گېزىتلەرنى ئوڭشاپ قويدى.
      دەل شۇ چاغدا تۈرمە باشقۇرۇش دائىرلىرى خىيالىغىمۇ كەلتۈرۈپ باقمىغان بىر ئىش يۈز بەردى.بالىلارنى بېقىش-تەربىيلەش سانىتورىيىسىدە 14ياشلىق بىر ئوغۇل بالا .....قارشى ئېلىش سېپىدىن بۆسۈپ چىقىپ ،چۈچۈك تىلى بېلەن:‹‹گوركىي！بۇ يەردىكى سىز كۆرۈۋاتقان ئىشلارنىڭ ھەممىسى يالغان.ئىشلارنىڭ ئەسلىنى بىلگۈڭىز بارمۇ؟مەن سىزگە ئېيتىپ بېرەيمۇ؟››دەيدۇ.بۇنىڭدىن چۆچۈپ كەتكەن گوركىي ئۆزگە ھەمرا بولۇپ كەلگەنلەرنىڭ ھەممىسىنى چىقىرىۋېتىپ،ھېلىقى ئوغۇل بالىنىڭ دېگەنلىرىنى قاق يېرىم سائەت ئۆزى يالغۇز ئاڭلايدۇ.بۇ بالا تۈرمە نازارەت قىلىش ئورنىدىكى ئاچارچىلىق،سۈيقەسىت،ئۇرۇش ۋەخورلاش قاتارلىقلارنىڭ ھەممىسىنى بۇ ئورۇق ھەم ئىگىز بوۋايغا بىرمۇ بىر سۆزلەپ بېرىدۇبۇ ئورۇق ھەم ئىگىز بوۋايچېدىردىن چىققاندا يۈرزىلىرىنى ياش يۇقى بىر ئالغانىدى.
     مۇنداقچە ئېيىتقاندا، ئۇنىڭ راسىت ئىشلارنى ئاڭلىغانلىقى،چېدىردىن كۆزى ياش ھالەتتە چىققانلىقى  قانداقلا بولمىسۇن مەلۇم راسىت خەۋەرلەرنىڭ ئازاپ تۇيغۇسى كۈچلۈك بولغان بۇ يازغۇچىغا تەسىر قىلغانلىقىنى چۈشەندۈرىدۇ.ئەمما،ھەقىقەتنى بىلگەنلىك ھەقىقەتنى قوغدىغانلىققا باراۋەر ئەمەس.موسكۋاغا قايىتقاندىن كېيىن ئۇ سوۋېت ئىتتىپاقى ۋە دۇنيادىكى ھەر قايسى چوڭ گېزىتلەردە باتۇر قۇش ۋە دېڭىز قارلىغىچى دېگەن نامدا
ماقالە ئېلان قىلىپ،سولىۋېتىس ئارىلىدىكى خەلقنىڭ تېرورلۇق ئاستىدا ياشاۋاتقانلىقىنىڭ ئاساسسىز ئىكەنلىكىنى ،ئۇ يەردىكى جىنايەتچىلەرنىڭ ئىنتايىن ياخشى ياشاۋاتقانلىقىنى ،ياخشى ئۆزگىرىۋاتقانلىقىنى جاكارلىدى.ۋەھالەنكى،كىشىنى تېخىمۇ ئازاپلايدىغىنى ،بۇ ئىنقىلابى دېڭىز قارلىغىچى ئۇچۇپ كېتىشى بېلەن تەڭلا دېڭىز قارلىغىچى بېلەن سۆھبەت ئېلىپ بارغان ھېلىقى 14ياشلىق ئوغۇل بالا ئېتىپ تاشلانغانىدى.ئەجىبا ئۇ خۇددى ئادۋۇكاتلاردەك جاۋابكارنى ھېمايىسىگە ئېلىشنى بىلمەسمىدى؟يوقسۇ،ئۇنىڭ گېزىتلەرنى ئوڭشاپ قويغانلىقى،شىكايەتچىدىن باشقىلارنى يىراقلاشتۇرغانلىقىنىڭ ئۆزىلا ئۇنىڭ دىكتاتۇرا تۈزىمىنىڭ ۋەھشىيلىكىنى بىلىدىغانلىقىنى چۈشەندۈرىدۇ،خالاس.بەلكىم ئۇ ئۇ بالىنى قوغداپ قېلىشقا ئامال قىلالمىغاندۇ ياكى راسىت سۆزلىگەن ئەشۇ بالىنى قوغداپ قېلىشنى خىيالىغا كەلتۈرۈپمۇ باقمىغاندۇ.
     دېمەك،ئۇ بالا ئۆلدى ،ئەمما گوركىي ھايات قالدى.ھايات قالغان گوركىي تېخىمۇ كۆپ يالغان گەپلەرنى قىلمىسا،تېخىمۇ كۆپ يالغان يازمىلارنى يازمىسا بولمايىتتى.چۈنكى،ئۇ ئۆلگەندىن كېيىن ئۇنىڭ جەسەت كۆلى كېرمىل سارىيىنىڭ تېمىغا قويۇلمىسا بولمايىتتى.ۋەھالەنكى،1929-يىلى 6-ئاينىڭ 20-كۈنى قۇياش نۇرىنى سېپىپ تۇرغان سولىۋېتىس ئارىلىدىكى ئەشۇ بالىنىڭ روھى يەتكەن يۈكسەكلىك ‹‹پۈتۈن دۇنيا پۇرولتارلىرىنىڭ ئەڭ ئۇلۇغ يازغۇچىسى›› يەتكەن يۈكسەكلىكتىن  نەچچە ھەسسە يۇقۇرى ئورۇندا تۇراتتى.بالا ئېغىزىدا دېگەن ھەقىقى گېپى بېلەن ئۆز كۆڭلىنى ئەمىن تاپقۇزغان بولسا گوركى سېياھ بېلەن يازغان يالغان گەپلىرى بېلەن ۋىجدانى ۋە پاكلىقىنى بۇلغىغان ئىدى.
----------------------------------

   مانا بۇ <<دوختۇر ژىۋاگو>>ناملىق رمونانى بېلەن ئەينى دەۋىر رۇسىيە زېيالىيلىرىنىڭ ئېچىنىشلىق تىراگىدىيىسىنى چىنلىق بېلەن ئەكىس ئەتتۈرۈپ بېرىش بەدىلىگە سوۋېت ئىتتىپاقى يازغۇچىلار جەمئىيىتىدىن سۈرگۈن قىلىنىپ،ئۆيىدىن قوغلاپ چىقىرلىپ،كولخوزدا مەجبۇرىي ئەمگەككە سېلىنىپ ئەڭ ئاخىرىدا ئۆز رومانىدىكى دوختۇر دىۋاگودەكلا ئېچىنىشلىق قىسمەتلەرگە يولۇقۇپ ھاياتىدىن ئايرىلغان پاستېرناك بېلەن‹‹پۈتۈن دۇنيا پۇرولتارلىرىنىڭ ئەڭ ئۇلۇغ يازغۇچىسى›› گوركىينىڭ جانباقتىلىق ئۈچۈن ھەقىقى رېئاللىققا كۆز يۇمۇپ يالغان سۆزلىگەن سېلىشتۇرمىسى.

زېيالىيلاردىكى بۇنداق سېلىشتۇرمىلار ھەرقانداق زامان،ھەرقانداق ماكان،ھەرقانداق مىللەتتتە روشەن ئىپادىلىنىپ تۇرىدۇ.ئەمما تارىخ ئەڭ ئاخىردا ئۇلارغا ئەڭ ئادىل باھا بېرىدۇ.ھازىرقى ئەمەلىيەت پاستېرناكنىڭ روھى يەتكەن پەللىگە شۇ يازغۇچىنىڭ  يېتەلمىگەنلىكىنى ئىسپاتلاپ تۇرۇپتۇ.

تېمىنى چۈشىنىپ ئوقۇغىنىڭىزغا رەھمەت،توغراق.
تېمىنى مەن ئويلىغان يۆنىلىش  بويىچە تەھلىل قىپسىز.زىيالىيلىق چاپىنىنىڭ كىملەرگە ياراشقان-كىملەرگە ياراشمىغانلىقىنى ۋاقىت ۋە كېيىنكى ئەمەلىيەتلەر چوقۇم ئايرىيدۇ.

«مەن ئەدىب، مەن بۇ گەپنى دېگەندە ئازاپلانساممۇ ئەمما، ئۆزۈمدىن پەخىرلىنىمەن ۋە شاتلىنىمەن. رۇسىيە ئەدەبىياتى مېنىڭ جېنىم، مېنىڭ قېنىم.» دەپ يازغانىدى بېلىنىسكىي. يېرىم ئەسىردىن كېيىن كورولېنكو بېلىنىسكىيغا جاۋابەن: «مېنىڭ دۆلىتىم رۇسىيە ئەمەس، بەلكى رۇسىيە ئەدەبىياتىدۇر.» دېگەنىدى.پەقەت ئەدەبىي تالانىتقا تايىنىپلا رۇسىيىنىڭ كۈندىلىك تۇرمۇشىدا ھەققانىيەت، ۋىجدان ۋە ھەقىقەتلەرنى خالىغانچە سېتىپ خەجلەش ئەۋجىگە چىققان ئەشۇ دەۋىردە بېلىنىسكىي ئۆز ھاياتى، ئۆز قېنى بېلەن ئۆمۈر بويى ئەدەبىياتتىكى ھەقىقەت، ۋىجدان ۋە ھەققانىيەتنى ياقلىغانىدى!

  بېلىنىسكىينىڭ كېيىنكىلەرگە شۇنچە زور تەسىر كۆرسىتەلىشى ئۇنىڭ ئەشۇ خىل قورىقماس روھى ۋە ھەققانىيەت ئۈچۈن جېنىنى ئالقىنىغا ئېلىپ قويۇشتەك تىز پۈكمەس خىسلىتىدىن كەلگەن. ساقچى ۋە قاتىللارغا  تايىنىپ ھۆكۈمرانلىق قىلىۋاتقان، تەپەككۇرنىڭ مەۋجۇتلۇقىغا رۇخسەت قىلىنمايدىغان؛  ئەدەبىيات پەقەت ئىپادىلەشنىڭ شەكىلىگىلا ئايلىنىپ قالغان ئىمپىرىيە دەۋىردە بېلىنىسكىي باشقىچە يول تۇتۇپ، بىر زىيالىيدا بولۇشقا تېگىشلىك مەسئۇلىيەت بېلەن جەمئىيەتكە يېقىندىن كۆڭۈل بۆلدى ۋە زىيالىيلارنىڭ ئىززەت - ھۆرمىتىنى قوغدىدى. ئالتۇن دەۋىردىكى رۇسىيە ئەدەبىياتىنىڭ ئىپتىخارى بولغان بېلىنىسكىيدىن كېيىنكى  يازغۇچىلارنىڭ ھەممىسى دېگۈدەكلا جەمئىيەتكە يېقىندىن كۆڭۈل بۆلۈشنى ئۆزىنىڭ باش تارتىپ بولمايدىغان مەسئۇلىيىتى قىلدىكى، بۇمەسئۇلىيەتتىن قاچقان لار ئەدىب ئەمەس، پەقەت ئەدەبىيات ساھەسىدىكى جانباقتى نان كۈچۈكلىرى ھېساپلاندى، خالاس.

.
         دولىتىمىزدە خەلق گۇڭشېسى قۇرۇلۇپ ، كوممۇنىزىم شامىلىنىڭ تەسىرىدە ، چوڭ سەكرەپ ئىلگىرلەپ ، تېز سۈرئەتتە ، تەرەققى قىلغان غەرىپ دۆلەتلىرىگە يېتىشىۋېلىش ھەتتا ئۇلاردىن ئۆتۈپ كىتىش خام- خىيالى بىلەن ئورمانلارنى ۋەيران قىلىپ ، چۆل - باياۋانلارنى بۇزۇپ ، سۇنئى ئاپەت پەيدا قىلىپ ، كېچە - كۈندۇز ئىشلەپ ، ئەمگەكچىلەر ئاچلىق ، ئېغىر ئەمگەك زەربىسىدىن ئېڭراپ - يىقىلىۋاتقان مەزگىللەردە « جەننەت دىگەن نەدىكەن ، كۆكتە ئەمەس يەردىكەن ؛ نەدە گۇڭشې قۇرۇلسا ، جەننەت دىگەن شەدىكەن » دەپ داستان توقۇغان ، دېھقانلار تېرىقچىلىقنى تاشلاپ ، ئىشچىلار زاۋۇتنى توختۇتۇپ ، ئوقۇغۇچىلار دەرس تاشلاپ پېشقەدەم ئنقىلاپچىلار ، زىيالىلارنى تارتىپ چىقىرىپ، يېزىلاردا دادۈيجاڭغىچە ، ئىدارە ئورگانلاردا بۆلۈم باشلىقلىرىغىچە كاپتالىزىم يولىغا ماڭغان ھوقۇقدار دەپ قالپاق كەيگۈزۇپ پىپەن - كۈرەش قىلىۋاتقان ، ئاخىرى ئىككى پەيگە ئايرىلىپ نەيزە سانچىشىۋاتقان ، ئارمىيىنىڭ ئوق - دورىلىرىنى بۇلاپ بىر - بىرىنى ئوققا تۇتۇپ ئادەم ئۆلتۈرىۋاتقان ......  دۆلەت ۋە خەلققە زور بالايى ئاپەت كەلتۈرگەن «مەدەنىيەت زور ئىنقىلاۋى » مەزگىلىدە « سىيا بولسا دېڭىز -ئوكيان ، قەلەم بولسا دەرەخ - ئورمان ، قەغەز بولسا زېمىن -ئاسمان ، يېزىپ بولماس شەنىڭگە داستان » دەپ مەدېھە - داستانلارنى توقۇغانلارمۇ دەل بىز چوڭ كۆرۈپ چوقۇنغان ،  مەشھور ، داڭلىق يازغۇچى - شائېرلىرىمىز ئەمەسمۇ ؟ بۇ خىل كىشىلەرنى جانباقتىلىق قىلدىلا دېسەك ، بۇ نام يېنىك بوپ قالارمۇ ؟ سىياسى بورانلاردا ئەگەر گەپ قىلماي ، زۇۋان سۈرمەي « قەلەم سۇندى، تىلىم كېكەچ بولدى » دەپ شۈك تۇرىۋالسىمۇ بولاتتىغۇ ؟ پۇرسەتپەرەسلىك ۋە سىياسى غەرەزمۇ يوشۇرۇنغانمىدۇ ؟ « يۇيۇلماس ئار- نومۇسلار » نى قايتا ئۇبدان ئوقۇپ باقايلىچۇ ! !! ئۆز ھاياتلىقىدا ئار - نومۇسىنى يۇيالماي كەتكەن مەرھوملارغا ، ھازىر ھايات تۇرۇپمۇ زىيالىلىق ھايات مۇساپىسىدىكى ئار-نومۇسلارنى يۇيۇپ بېقىش ئىستىكىدە بولماي ھەتتا ئوزىنى جامائەت ئەربابى ھېساپلاپ ، تۆرىدىن ئورۇن تالىشىپ يۈرگەن بىر قىسىم ئەرباپلارغا ئېچىنماي تۇرالامدۇق ؟ زىيالىلىق چاپانغا لايىق ئىش قىلىشقا كۆز يەتمىگەنلەر ئادىراپلا بۇ چاپاننى كەيمۈگۈلۈك ياكى ھېچبولمىغاندا ئار-نومۇسقا قېلىشتىن قاتتىق ئېھتىيات قىلىش كىرەككەن دەپ ئويلايدىغان بولۇپ قالدىم .