بۇنداق جانباقتىلار قەدەمدە ئونغۇ جاھاندا ..

        دۇنيادا نۇرغۇن ئىشلار ئوخشۇشۇپ كىتىدىكەن . گوركى روسىيەنىڭ مەشھور يازغۇچىسىلا بولۇپ قالماي، خەلقارادا زور تەسىرگە ئىگە ئەرباپ ئىدى . ھەل قىلغۇچ مىنۇتلاردا خەلق مەيدانىدا تۇرماي جانباقتىلىق قىلىپ ئۆز شەنىنى بۇلغىدى . ئەگەر ئۇ كىشى رېئاللىقنى ئۆز پېتى يازغان بولسا ھەرگىز كاللىسى كەتمەيىتتى ، ماقالىسى ئېلان قىلىنمايىتتى ، ھۆكۆمەتنىڭ ئەتىۋارلىشىدىن ئايرىلىپ قالاتتى شۇ . ئەمما خەلقنىڭ تېخىمۇ چوڭ ھۈرمىتىگە ئېرىشەتتى .
         دولىتىمىزدە خەلق گۇڭشېسى قۇرۇلۇپ ، كوممۇنىزىم شامىلىنىڭ تەسىرىدە ، چوڭ سەكرەپ ئىلگىرلەپ ، تېز سۈرئەتتە تەرەققى قىلغان غەرىپ دۆلەتلىرىگە يېتىشىۋېلىش ھەتتا ئۇلاردىن ئۆتۈپ كىتىش خام- خىيالى بىلەن ئورمانلارنى ۋەيران قىلىپ ، چۆل - باياۋانلارنى بۇزۇپ ، سۇنئى ئاپەت پەيدا قىلىپ ، كېچە - كۈندۇز ئىشلەپ ، ئەمگەكچىلەر ئاچلىق ، ئېغىر ئەمگەك زەربىسىدىن يىقىلىۋاتقان مەزگىللەردە « جەننەت دىگەن نەدىكەن ، كۆكتە ئەمەس يەردىكەن ؛ نەدە گۇڭشې قۇرۇلسا ، جەننەت دىگەن شەدىكەن » دەپ داستان توقۇغان ، دېھقانلار تېرىقچىلىقنى تاشلاپ ، ئىشچىلار زاۋۇتنى توختۇتۇپ ، ئوقۇغۇچىلار دەرس تاشلاپ پېشقەدەم ئنقىلاپچىلار ، زىيالىلارنى تارتىپ چىقىرىپ، يېزىلاردا دادۈيجاڭغىچە ، ئىدارە ئورگانلاردا بۆلۈم باشلىقلىرىغىچە كاپتالىزىم يولىغا ماڭغان ھوقۇقدار دەپ قالپاق كەيگۈزۇپ پىپەن - كۈرەش قىلىۋاتقان ، ئاخىرى ئىككى پەيگە ئايرىلىپ نەيزە سانچىشىۋاتقان ، ئارمىيىنىڭ ئوق - دورىلىرىنى بۇلاپ بىر - بىرىنى ئوققا تۇتۇپ ئادەم ئۆلتۈرىۋاتقان ......  دۆلەت ۋە خەلققە زور بالايى ئاپەت كەلتۈرگەن «مەدەنىيەت زور ئىنقىلاۋى » مەزگىلىدە « سىيا بولسا دېڭىز -ئوكيان ، قەلەم بولسا دەرەخ - ئورمان ، قەغەز بولسا زېمىن -ئاسمان ، يېزىپ بولماس شەنىڭگە داستان » دەپ مەدېھە - داستانلارنى توقۇغانلارمۇ دەل بىزنىڭ مەشھور ، داڭلىق يازغۇچى - شائېرلىرىمىز ئەمەسمۇ ؟ بۇ خىل كىشىلەرنى جانباقتىلىق قىلدىلا دېسەك ، بۇ نام يېنىك بوپ قالارمۇ ؟ پۇرسەتپەرەسلىك ۋە سىياسى غەرەزمۇ يوشۇرۇنغانمىدۇ ؟ « يۇيۇلماس ئار- نومۇسلار » نى قايتا ئۇبدان ئوقۇپ باقايلىچۇ ! !!

ئىنتايىن ياخشى مۇلاھىزىلەرنى يۈرگۈزۈپسىز توغراق ئەپەندى.
يازغانغىلا ھېساپ ئەمەس،ئېلان قىلغانغىلا ھېساپ ئەمەس، مۇكاپات ئالغانغىلا ھېساپ ئەمەس،ژۇرناللارنىڭ رەڭلىك مۇقاۋىسىغا  رەڭلىك رەسىمىنى باستۇرۇپ ،تېلېۋېزورلاردا ۋەزخانلىق قىلغانلىق  تېخىمۇ ھېساپ ئەمەسكەن.كىشىلەرنىڭ روھى دۇنياسىدىن تارتىپ ئەدەبىيات مۇھىتىغىچە ساختا شۆھرەتپەرەسلىك ۋە ماددىي مەنپەئەت قىغزغىنلىقى قاپلاپ كەتكەن ،مودا بولىۋاتقان بۈگۈنكى كۈندە يۇقۇرقىلارغا پۇل خەجلەش،مۇناسىۋەت تورى قۇرۇش ، ھەتتا چاپانچىلىق، گۇپپاڭچىلىق يولى بېلەنمۇ ئېرىشكىلى بولىدىغان بولۇپ قالدى.
    ئالدىنقى يىلى ئۇچتۇرپانغا نامراتلارنى يۆلەش خىزمىتىنى ئىشلىگىلى چۈشۈپ ئاچاتاغ دېگەن يەردە ئاپتوز ساقلاۋېتىپ ،تۇتيۇقسىز تەرىتىم قىستاپ كەتتى. بىر ئاممىۋى ئوبۇرنىغا كىرسەم.رايونىمىزدا نەشىر قىلىنىپ تارقىتىلىدىغان بىر يەرلىك ژۇرنال شۇنداق ئېچىنىشلىق ھالدا بويۇن قىسىپ تۇرۇپتۇ.ئۇنى بىرسى تەرەت قىلىپ بولغۇچىلارنىڭ قوڭىنى سۈرتۈشىگە قويۇپ قويغان بولىشى مۇمكىن دەپ پەرەز قىلدىم.پەسكە قارىسام شۇ ژۇرنالنىڭ رەڭلىك مۇقاۋىسىغا رەسىمى بېسىلغان،دائىم تېلېۋېزورلاردا ۋەزخانلىق قىلىپ، مۇكاپات سەھنىلىرىدىن چۈشمەيدىغان ئاتالمىش بىر ئەدىبنىڭ رەسىمى پوق-سۈيدۈككە مىلىنىپ تۇرۇپتۇ.
  مۇبادا شۇ ژۇرنال راسىت سۆزلەشكە جۈرئەت قىلىپ ئەل كۆڭلىگە ياقىدىغان بىرەر پارچە ئەسەر ئېلان قىلالغان بولسا ۋە ياكى پوققا مىلىپ ياتقان شۇ ئاتالمىش يازغۇچى ئۆمرىدە بىرەر قېتىم ئەدەبىياتنىڭ قانداق پەن ئىكەنلىكىنىڭ ماھىيىتىگە چۆكەلىگەن،شۇنداق ئەسەردىن بىرەرنى ئېلان قىلالىغان بولسا پوق-سۈيدۈك ئارىسىدا قالماس بولغىيدى،دەپ ئويلاپ قالدىم.

ئومۇمەن،تارىخنىڭ سىنىقىغا بەرداشلىق بېرەلىگۈدەك ،ئۆز ۋىجدانىغا يۈز كېلەلىگۈدەك ئەسەر يارىتىپ، ئۆلمەس ئابىدە تىكلىيەلىگەن يازغۇچى بەك ئازكەن.

ماۋۇ يازمىنى قايسى كۈنى ئەلكۈيى تورىدا كۆرۈپ، بىر ئىنكاس يوللاپ قويۇپ، بىردەمدىن كېيىن قارىسام، ئاقتىمۇ يوق، كۆكتىمۇ يوق. توۋا بۇ يازما كىمنىڭ بىر يېرىگە پۇتلاشقان بولغىيدى دەپ قالدىم.

ستالىننىڭ ئىملاسى

-- «ئۇنى-بۇنى ئوقۇش خاتىرىلىرى»نىڭ داۋامى

ستالىن ئۆز ۋاقتىدا ماكسىم گوركىنىڭ «قىز ۋە ئەزرائىل» سەرلەۋھىلىك بىر پارچە ھېكايىسىنى ئوقۇپ، شۇ ھېكايە توغرىسىدا تەستىق يازغانىكەن، «پراۋدا» گېزىتى تەستىق سۆزىنى ئېلان قىلماقچى بوپتۇ، لېكىن تەستىق سۆزىدە «ليۇبىت» دېگەن سۆزنىڭ بىر ھەرپى كەم ئىكەن، تەھرىر بۆلۈمىدىكىلەر قانداق قىلىشنى بىلەلمەي بېشى قېتىپ تۇرغاندا، ئىلىم-بىلىمدە ھەر جەھەتتىن يېتىشكەن، ئالىي مەلۇماتلىق ئالىم دەپ ھېسابلانغان بىرى ئوتتۇرىغا چىقىپ، بىرمۇنچە نەزەرىيە سۆزلەپ، ستالىننىڭ ئىنشا-ئىملاسىنىڭ چوڭقۇر ماھىيىتىنى ئىسپاتلاپتۇ، پرولېتارىياتچە ليۇبىت (يەنى مۇھەببەت) چىرىپ كەتكەن بۇرژۇئازىيىچە ليۇبىتكە ئوخشىمايدۇ، شۇنىڭ ئۈچۈن ئۇنى ئىنشادىمۇ، يەنى ئىملادىمۇ پەرقلەندۈرۈشكە توغرا كېلىدۇ، ئەلۋەتتە! دەپتۇ ۋە بۇ مۇھاكىمىسىنى نەزەرىيىۋى ماقالە قىلىپ يېزىپتۇ.
تەستىقنامە ۋە ئالىمنىڭ نەزەرىيىۋى ماقالىسى ئورۇنلاشتۇرۇلغان گېزىتنىڭ سىگنال نۇسخىسى ستالىننىڭ كۆزدىن كەچۈرىشىگە سۇنۇلغانىكەن، ستالىن: «قاپاق باش كالۋا! بۇ ئىملا خاتالىقى! ئى. ستالىن» دەپ تەستىق ساپتۇ. كېيىنكى كۈنلەردە شۇ ئالىمنىڭ ئاقىۋىتى قانداق بولغانلىقى بىزگە مەلۇم ئەمەس. ھەر ھالدا «چاپان ياپىمەن» دەپ ئارقىسىدىن پالاقلاپ يۈرۈپ، ئاخىر «تېپىك يەپ قالغان»لىقىدا شەك بولمىسا كېرەك.
ئۇ ئالىمنىڭ نېمە مۇددىئا بىلەن شۇنداق قىلغانلىقى بىزگە نامەلۇم. مەلۇم بولغىنى، ئۇنىڭ چاكىنىلىقىدۇر. كىشىلەر ئۇنداقلارغا «غالچا»، «تەخسىكەش»، ««ھارامزادە»، «ناكەس» دەپ نام بېرىشتى. ئۇنداقلارنىڭ مەيدانى يوق، ھە دېگەندىلا خۇشامەت، تەخسىكەشلىك قىلىدۇ. ناتوغرا يوللار بىلەن مەنسەبدارلارنىڭ قولتۇقىغا كىرىۋالىدۇ، ئۇلارنى شالىنى ئاققۇزۇپ تۇرۇپ ماختايدۇ، نومۇس ۋە ئىزا دېگەننى بىلمەيدۇ، مۇناپىقلىق بەدىلىگە بىرەر-يېرىم مەنسەپكە ئېرىشىۋالىدۇ، ئۆمرى خۇشامەتگۇيلۇق بىلەن ئۆتىدۇ. ئۇلار چاكىنىلىق ۋە مەككارلىققا ماھىر كېلىدۇ، «غوجائاكىسى كېچىنى كۈندۈز دېسە، ئاي بىلەن يۇلتۇزنى كۆردۈم» دېيىشكە ھەرۋاقت تەييار تۇرىدۇ. ئۇلارنىڭ كۈنى قۇيرۇقىنى شىپاڭشىتىش بىلەن ئۆتىدۇ، ۋىجدانسىزلىق بىلەن كۈچۈكلىنىدۇ. غەرەزلىك ھالدا «خوش تەقسىر» دەپ تۇرىدۇ، ھوقۇقلۇقلارنىڭ تاپىنىنى يالاپ، يامانغا يانتاياق بولىدۇ. بەزى جايلاردا چېرىكلىكنىڭ يامراپ كېتىشى، ئەمەلدارلارنىڭ بۇلغىنىپ كېتىشى، ئەدلىيەدىكى ئادالەتسىزلىك، ھۆكۈمەت سورۇنلىرىدىكى غەبلەت باستىلىق – ئەنە شۇنداق رەزگىلەرنىڭ گۇپپاڭچىلىقى بىلەن مۇناسىۋەتلىكتۇر.
چېرىكلىشىشتە ۋايىغا يەتكەن مەنسەبدار ئۇنسۇرلارنىڭ يېنىدا ھامان بىر قىسىم رەزگى ئادەملەر بولىدۇ. رەزگىلەر بۇزۇقلارنى تۇغ-شەددە قىلىپ تۇرىدۇ. چىرىك ئۇنسۇرلار تېنىم قۇۋۋەت تاپسۇن دەپ ئادەم سۈتى ئىچمەكچى بوپ قالسا، رەزگىلەر ئۆزىنىڭ سۈت ئېمىۋاتقان بالىسىنى دەرھال ئەمچەكتىن ئايرىپ، خوتۇنىنىڭ سۈتىنى چېرىك ئۇنسۇرغا ھىممەت قىلىپ ئاپىرىپ بېرىدۇ. چېرىك ئۇنسۇر مىجەزىم ياخشى ئەمەس دەپ بولغىچە، داۋا-شىپا بولىدىغان ئېسىل دورىلارنى تەق قىلىپ بولىدۇ. چېرىك ئۇنسۇرنىڭ خوتۇن-بالاۋاقىسى ياكى دوست-بۇرادەرلىرى ئۇنى يوقلاپ كېلىپ قالىدىغان بولسا، بۇ رەزگىلەر ئۈچۈن ھېيت-بايرام بولىدۇ. رەزگىلەرنىڭ نەزىرىدە قانۇن-ئىنتىزام دېگەن نەرسە يوق. پاھىشەلەر نومۇسىنى قايرىپ قويۇپ ئىپپىتىنى ساتقانغا ئوخشاش، رەزگى ئادەملەر قانۇن-ئىنتىزام، ئادىمىيلىك-غورۇر دېگەننى چۆرۈپ تاشلاپ، شەرمەندىلەرچە نەپ-پايدا سودىسى ۋە نەپسى ئاۋارىچىلىقى بىلەن بولىدۇ.

قەيەردە نامەرتلەر يامراپ كەتكەن، ناكەسلەر نۇسرەت تاپقان، رەزگىلەر كۆپىيىپ كەتكەن بولسا، شۇ يەردە ئىمان-ئېتىقات، قانۇن-پىرىنسىپ، ھەق-ناھەق دەيدىغان نەرسە يوق بولىدۇ. «ياخشىغا كۈن يوق، يامانغا ئۆلۈم»، «زامان زورنىڭ، تاماشا كورنىڭ» دېگەندەك ئىشلار بولىدۇ.

(«گېزىت-ژۇرناللاردىن تەرمىلەر» ناملىق ھەپتىلىك گېزىتتىكى «بىلىمنىڭ شەنىگە داغ چۈشۈرىدىغان خۇشامەتچى بولما» ناملىق ئەسەرنى ئوقۇشتىن خاتىرە)


http://elbehre.com/forum.php?mod=viewthread&tid=377

زىيالىيلار جەمئىيەتنىڭ ۋىجدانىمۇ؟



زىيالىيلار جەمئىيەتنىڭ ۋىجدانى، دېگەن گەپنى كانت دېگەنمۇ ياكى روسىيەلىك بىر يازغۇچى دېگەنمۇ، ئىش قىلىپ، بىرسى شۇنداق دېگەن ئىكەن. لېكىن، بۇ گەپ ھازىرقى جۇڭگو جەمئىيىتىگە ماس كېلەمدۇ؟ ھازىرقى زىيالىيلار جەمئىيەتنىڭ ۋىجدانىمۇ؟
گەپنى زىيالىي قانداق بولۇشى كېرەك، دېگەندىن باشلايلى. زىيالىي دېگەن شۇنداق بولۇش كېرەككى، ئۇنىڭ مول بىلىمى، ئۆتكۈر تەپەككۇرى بولۇشى، ئىجتىمائىي مەسىلىلەرنىڭ يىلتىزىنى تېپىپ چىقالىشى، نەزەر دائىرىسى كەڭ، ئۆزى سەگەك بولۇشى، جەمئىيەتتە گاڭگىراش ۋە ئەسەبىيلىك بولغاندىمۇ، تەمكىن ۋە ئويغاق بولۇشى، ۋىجدانىغا سادىق بولۇپ، ھەققانىيەت ۋە نام-ئاتاق ئالدىدا توغرا تاللاپ، خۇسۇسىي مەنپەئەت ئۈچۈن پاي-پېتەك بولماسلىقى، جەمئىيەتنى باشقۇرغۇچىلارنى تەنقىت ئارقىلىق سەگىتىپ تۇرۇشى، جەمئىيەتتىكى ناھەق ئىشلاردىن پەيدا بولىدىغان كرېزستىن ئاگاھلاندۇرۇپ تۇرالىشى كېرەك.
زىيالىيدا جەمئىيەتنى تەنقىت قىلىش روھى بولۇشلا كۇپايە قىلمايدۇ، زىيالىي دېگەن ئۆزىنىمۇ تەنقىت قىلالىشى، ئۆزىدىكى يېتەرسىز تەرەپلەرنى ئېتىراپ قىلىش جاسارىتى بولۇشى كېرەك. شۇنداق بولغاندىلا، خۇسۇسىي مەنپەئەت ئۈچۈن ئىجتىمائىي مەسئۇلىيىتىنى ئۇنتۇپ قالماسلىققا ئۆزىنى ئاگاھلاندۇرۇپ تۇرالايدۇ.
ئەنە شۇنداق زىيالىيلارنى ئەل-ئاۋام چوڭ بىلىپ ھۆرمەتلەيدۇ، ئۇلارغا ئىشىنىدۇ. ئەنە
شۇنداق زىيالىيلار جەمئىيەتنىڭ ۋىجدانى بولالايدۇ. ئەپسۇسكى، ھازىرقى زىيالىيلارغا قارايدىغان بولساق، ئىجتىمائىي مەسئۇلىيەتتىن گەپ ئاچماي تۇرايلى، ئەقەللىيىسى ئۇلار ئۆزىنى بىلەلمەي قېلىشتى، ئۆزلىرىنى ھەممىنى بىلىدىغان ئەۋلىيا ساناپ، ئەل-ئاۋامنى ئەخمەق-كالۋا دەپ قاراشتى. نەپ-پايدا ئۈچۈن، يامانغا يانتاياق بولۇپ، سېپى ئۆزىدىن غالچا بولدى. تاراتقۇلاردا سۆز قىلىش ھوقۇقىدىن پايدىلىنىپ، مۇتەخەسسىس، پروفېسسور دېگەندەك نام-ئاتاقلار بىلەن ئۆزى تەۋە تەبىقىنىڭ مەنپەئىتى ئۈچۈن گەپ ساتتى، ھەق-ناھەقنى، ئاق-قارىنى ئاستىن-ئۈستۈن قىلىپ، ئاۋام-پۇقرانى تۇزاققا دەسسىتىپ، زىيانغا ئىتتىردى.

بۇنداقلار ئاز دەمسىلەر؟
شۇنداق زىيالىي، مۇتەخەسسىسلەردىن سوراپ باقاي، دەۋاتقان گەپلىرىڭلار ئۆزۈڭلارنىڭ مەنپەئىتى بىلەن مۇناسىۋەتسىز دېيەلەمسىلەر؟ توردا – بلوگدا ئېلان قىلغان ماقالەڭلاردا ئاۋام ئۈچۈن گەپ قىلدۇق دەپ، مەيدەڭلارغا ئۇرالامسىلەر؟ ۋىجدان تارازاڭلار تەڭپۇڭمۇ ياكى كىمدىن كۆپ نەپ يەتسە، شۇ تەرەپكە ئېغىپ كەتتىمۇ؟
«سەن تاش سانىساڭ، خەلق قۇم سانايدۇ» دەيدىغان گەپ بار. ئەل-ئاۋامغا ئاسىيلىق قىلغانلارنى ئەل-ئاۋاممۇ تۈكۈرۈپ تاشلايدۇ. تورلاردا زىيالىيلارنى نېمە دەپتۇ دېمەمسىز، زىيالىينى زەيپانە، پروفېسسورنى پەسەندى، مۇتەخەسسىسنى كۆتەرمىچى دەپتۇدەك. مانا بۇ ئەل-ئاۋامنىڭ زىيالىيلارغا بەرگەن جاۋابى.
زىيالىيلارغا بولغان ھۆرمەت-ئېھتىرام مەسخىرە ۋە تىل-ئاھانەتكە ئايلانغاندا، زىيالىيلار يەنىلا جەمئىيەتنىڭ ۋىجدانىمۇ؟

مەنبە: سىنا تورى
ئاپتور: گو مۇخۇا
تەرجىمىدە: ئەلبەھرە تورىدىن نوشىرۋان

http://elbehre.com/forum.php?mod=viewthread&tid=446

رەھمەت tarim، تېمىغا مۇناسىۋەتلىك ياخشى ئىنكاستىن بىرنى يوللاپسىز.

ل.مۇتەللىپ بېلەن «ئاتقاندا تاڭ>>ناملىق مەشھۇر شېئىرىنىڭ ئاپتورى شائىر ئەلقەم ئەختەم ئۆلكىلىك دارىلمۇئەللىمىندە بىر سىنىپتا ئوقۇپتىكەن ھەم يېقىن ئۆتۈپتىكەن.
ل.مۇتەللىپ ناھايتى ياش كەتتى، ئاران 23ياش ئۆمۈر كۆرەلىدى.نېمىشقىدۇر «ئاتقاندا تاڭ>>ناملىق مەشھۇر شېئىرىنى يېزىپ داڭق چىقارغان ئەلقەم ئەختەمنى بولسا مەندىن باشقا ھەممە ئادەم ئۇنتۇپ كەتتىمىكىن دەيمەن.سۆرەتلىرى، ئەسەرلىرى مەتبۇئاتلاردا يوق، ھەتتا 80-يىللارنىڭ باللىرى پۈتۈنلەي تونۇمايدىكەن.ئەمما ل.مۇتەللىپنى ھازىرمۇ خەلق
خاتىرىسىدە مەھكەم ساقلاپ ئەسەرلىرىنى يادلاۋېتىپتۇ.

مەن ئۇزۇن يىللىق كۈزىتىش،سېلىشتۇرما تەتقىقىتات ئارقىلىق شۇنى ھېس قىلدىمكى، بىزدە ئابدۇقادىر داموللا، قۇتلۇق شەۋقى، ئابدۇخالىق ئۇيغۇر، تەۋپىق ، ل.مۇتەللىپتەك ئەلنىڭ سۈيىدە ئېقىپ ئوتىدا كۈيىدىغان ، ئەلنىڭ يىغىسىغا تەڭ يىغلىيالايدىغان ،ھەق يولىداجېنىنى سېلىپ بېرىشكىمۇ رازى بولىدىغان زىيالىيدىن مۇشۇ زاماندا بىرسىمۇ يوقكەن! شۇڭا نىيىتىگە ھارام ئارىلىشىپ قالمىغان ساپ نىيەتلىك يول باشچىلار بولمىغاچقىلا  بىزنىڭ  ئەشۇنداق كىچىككىنە ئىشلىرىمىزنىڭمۇ ئىگىسى چىقمايدىكەن.
     ئەلنىڭ سۈيىدە ئېقىپ ئوتىدا كۈيىدىغان ، ئەلنىڭ يىغىسىغا تەڭ يىغلىيالايدىغان ،ھەق يولىداجېنىنى سېلىپ بېرىشتىنمۇ ئايانمايدىغان زىيالىيلارىڭ قەدرىنى قىلىشنى بىلمەسلىك ؛ ئۇلارنىڭ پاجىئەسىگە سەۋەب بولىۋاتقان ئاسىي-مۇناپىقلارنى يەر بېلەن يەكسان قىلىپ،ئۇلارنى ئەڭ زور دەرىجىدە يىتىم قالدۇرۇشنى ھەتتا ئۇلارنىڭ كېيىنكى ئەۋلاتلىرىغىمۇ ياشاش ئىمكانىيىتى بەرمەسلىكنى بىلمەسلىك ؛ ئەلنىڭ يىغىسىغا تەڭ يىغلىيالايدىغان ،ھەق يولىداجېنىنى سېلىپ  بېرىشتىنمۇ ئايانمايدىغان زىيالىيلارنىڭ بېشىغا كەلگەن كۈلپەتلەرنى ئۆزىنىڭ بېشىغا ھەتتا بىر پۈتۈن قەۋىمنىڭ بېشىغا كېلىۋاتقان كۈلپەت دەپ قاراپ، ئۇلارنى ھېماتىغا ئېلىش،ئاسراش،كۆيۈنۈشنى بىلمەسلىك  ئەكسىچىەئۇلارنى مەسخىرە قىلىش،خۇددى قارىسى يۇقۇپ قالىدىغاندەك قېچىش،يىتىم قويۇش دەل ئەشۇنداق ھەققانىيەتتىن قورقىدىغان ساقتا زىيالىيلارغا ياشاش ئىمكانىيىتى ھەتتا ساقتا پەلسەپە سېتىپ، ساقتا كىتاب يېزىپ ئاۋامنى ئالداش بەدىلىگە ئۆزىنى سەمرىتىدىغان مۇھىت يارىتىپ بېرىدۇ.شۇڭا مۇشۇنداق مۇھىتتا  « بىر ئوقۇتقۇچىنىڭ ئاھۇ زارى>> غا قۇلاق سالىدىغان زىيالىيدىن بىرسىنىڭمۇ چىقماسلىقى تەبىئىي.شۇنداق تۇرۇپ قەلىمى بېلەن قەلبى ئوخشىمايدىغان ئەشۇنداق جانباقتى نان كۈچۈكلىرىنى نېمىشقا ھۆرمەتلەيمىز؟ ئۇلارنىڭ ساقتىلىق بېلەن تولغان ئەسەرلىرىنى نېمىشقا تالىشىپ يۈرۈپ سېتىۋالىمىز؟ئۇلار بېلەن تونۇشىۋېلىشنى، ئۇلارنى يوقلاپ تۇرۇشنى، ئۇلار بېلەن بىللە رەسىملەرگە چۈشىۋېلىشنى نومۇس بىلمەستىن بەلكى نېمىدەپ شەرەپ بىلىمىز؟

           ھەر قانداق كەسىپ ۋە تىجارەت  _   ئۆزگىنىڭ  ئېھتىياجىنى قاندۇرۇش بەدىلىگە ئۆزى نەپ ئېلىشنى مەقسەت قىلىدۇ ( مەسىلەن :  دېھقاننىڭ بۇغداي ، قوناق ، كۆكتات تېرىشى ، چارۋېچىنىڭ كالا- قوي بېقىشى ، ھۈنەرۋەنلەرنىڭ كېيىم ، ئاياق- ئۆتۈك تېكىشى ، سايمانلارنى ياسىشى ......لارنىڭ ھەممىسى باشقىلارغا مەنپەئەت يەتكۈزۇش ئاساسىدا ئۆزى تىگىشلىك پايدىغا ئېرىشىش ) . لېكىن يازغۇچىلىق ئالاھىدە كەسىىپمۇ نىمە ؟ پۇل تېپىش ، نام- شۆھرەت قازىنىش ، يوقۇرىغا يامىشىش ، ئەمەلدار بولۇش ئۈچۈن يېزىش .   خەلق مەيدانىدا تۇرۇپ ، خەلقىگە ھەقىقى نەپ يەتكۈزۇش مەقسىدىدە يازىدىغانلار بەكلا ئازكەن .