موللا موسا سايرامى ۋە مامۇت تىجارەتچى
.....ئوبۇلقاسىم فىردەۋسى ئوتتۇز يىللىق ئۆمرىنى سەرپ قىلىپ ئاتمىش مىڭ مىسرالىق بىر داستان يازماقچى بوپتۇ. مەھمۇت غەزنەۋى(كۇچادا مەنىۋى مازىرى بار) ئۇنىڭ ھەربىر مىسراسىغا بىر تىللادىن جەمى ئاتمىش مىڭ تىللا بەرمەكچى بوپتۇ. ئەمما داستان پۈتكەندىن كېيىن چىدىماسلىق قىلىپ يىگىرمە مىڭ كۈمۈش تەڭگە بېرىپتۇ. فىردەۋسى مەھمۇت غەزنەۋىنىڭ بەرگەن پۇلىنى قەلەندەرلەرگە سەدىقە قىلىۋېتىپ يىراقلارغا كېتىپتۇ. ئۇنىڭ يازغان كىتاۋى " شاھنامە " ئىكەن.
شۇنداق قىلىپ فەردەۋسى ئۆمرۈنىڭ ئاخىرىنى تولىمۇ غۈربەتچىلىكتە ئۆتكۈزۈشكە مەجبۇر بوپتۇ.
كېيىن مەھمۇت غەزنەۋى باشقا يۇرتلارغا بارغاندا شاھنامىنىڭ شۆھرىتىنى ئاڭلاپتۇ. چەت مەملىكەتلەردىكى خەلقلەرنىڭ ماختاش-مەدھىيەلىرىنى ئاڭلىغاندىن كېيىن ئۆزىنىڭ قىلغان ئىشىدىن ھودۇقۇپ، فىردەۋسىنىڭ يۈرتىغا ئاتمىش مىڭ تىللانى ماڭدۇرۇپتۇ. خاننىڭ ئادەملىرى فىردەۋسىنىڭ ئەمگەك ھەققىنى يەتكۈزۈپ بېرىش ئۈچۈن تۇس شەھرىگە يېتىپ كەپتۇ. شەھەر دەرۋازىسىدا ئۇلارنىڭ ئالدىغا جىنازا كۆتۈرىۋالغان جامائەت ئۇچراپتۇ.
بۇ ئوبۇلقاسىم فىردەۋسىنىڭ جىنازىسى ئىكەن.......
مەھمۇت غەزنەۋىنىڭ شاھنامىنى چۈشەنگۈدەك ئەقلى يوقلىقى ئېنىق. ناۋادا ئەقلى بولسا ئۇنىڭ ئاتمىش مىڭ تىللاسى فىردەۋسنىڭ جىنازىسى ئالدىدا تۇرۇپ قالمايتتى. شۇڭا ئۇنىڭ ئەقىلسىزلىقى "ياندىكى كاسپنىڭ قەدرى يوق"لۇققا ئاپارغان. ھەتتا ئاخىرى يۇقۇرقىدەك چۈپرەندىلىكنى قىلىشتىنمۇ تارتىنمىغان.
"تىرىكلىكىمدە ئەتمىگەنتىڭ يات،
ئۆلگۈنۈمدە چەكمىگىن پەريات !
....."
كېچىككەن ئاتمىش مىڭ تىللا......دىن باشلانغان بۇنداق مەزمۇندىكى قىلىقلار تا بۈگۈنگە قەدەر يۈز بېرىپ تۇرىۋاتىدۇ. شۇ سەۋەپلەردىن "فىردەۋسى"لەرنىڭ تەغدىرىمۇ بۈگۈنگە قەدەر داۋاملىشىۋاتىدۇ. ئۇلار ھاياتلىقىدا كۆرمىگەن داغدۇغا ۋە ھەشەمەتكە پەقەت ئۆلگەندىن كېيىنلا ئېرىشىۋاتىدۇ. ھاياتلىقىدا ئۇچىسىغا يېپىلمىغان تون ئۆلگەندە جىنازىسىغا يېپىلىۋاتىدۇ......
1917-يىلى 4-ئايدا "ئۇيغۇر خەلقىنىڭ ئۇلۇغ ئالىمى، تارىخ ئەھلىنىڭ مەشئەل چىرىغى " دەپ سانالغان ئاقسۇنىڭ ئۇلۇغ پەرزەنتى موللا موسا سايرامى "ئۆمرىدىكى ئەڭ نامرات ۋە قىيىن كۈنلەرنى باشتىن كەچۈرۈپ" بۇ دۇنيادىن ئايرىلىدۇ.
بۇ زاتى مۇبارەك يېزىپ قالدۇرغان "تارىخى ھەمىدى" ناملىق كىتاپقا، كېيىنكى ئالىملار " ھەتتا بۈگۈنكى دەۋردىمۇ شۇ رىئاللىقنى يورۇتۇپ بېرىشتە ئۇنچىلىك ئىلمى ۋە روشەن بولغان ماتىريال يېزىلغان ئەمەس. " دەپ باھا بېرىدۇ. دىمەك بىز شۇ كىتاپ بولغانلىقى ئۈچۈنلا تارىخىمىزنىڭ زۇلمەتلىك دەۋرلىرىدىن ۋە چېقىندەك ئۆتكۈر ھادىسىلىرىدىن خەۋەردار بولدۇق.
موللا موسامۇ فىردەۋسىگە ئوخشاش " ئۆمرىدىكى ئەڭ نامرات ۋە قىيىن كۈنلەرنى باشتىن كەچۈرۈپ" ئۆلۈپ كېتىدۇ.
ئويلايمەنكى ئالىمىمىز قەلبىدىكى ئوتلۇق ھىسياتلىرى بىلەن رىئاللىقىدىكى كۆپكۆك نامراتلىقنىڭ قىسمىقىدا قانداق ئېغىر كۈنلەرنى كۆرگەندۇ ؟
مەن بىلىدىغان بىر ئەزىمەت بار.
مەن ئويلايمەن، ناۋادا بۇ ئەزىمەت شۇ چاغدا بولغان بولسا بىزنىڭ ئالىمىمىز ئاخىرقى دەملەردە ئېغىر مۇھتاجىلىق ئىچىدە قىينالمايتتى.
مەن ئويلايمەن، بۇ ئەزىمەت موللا موسانىڭ دەۋرىدە بولسا بىزنىڭ بوۋىمىز تىكەندەك يالغۇزلۇق ئىچىدە يەيدىغان ئاش بىلەن قالايدىغان ئوتۇننىڭ ئارىسىدا تولغانمايتتى.
بۇ ئەزىمەت كىم ؟!
بۇ ئەزىمەت ئۇيغۇر ئەدەبىياتى تارىخىدىكى تۇنجى مۇكاپات " گۈلزار ئەدەبىيات مۇكاپاتى"نى يولغا قويغان مەرھۇم مامۇت ئاكىمىز ئىدى.
مەن مەرھۇمنىڭ ھاياتلىقىدا قانچىلىك پۇلى بارلىقىنى بىلمەيمەن. ئەمما ئۇنىڭغا قارىغاندا نۇرغۇن ھەسسە كۆپ پۇلى بار ئۇيغۇر بايلىرىنى ئوبدان بىلىمەن. بۇ بايلارنىڭ بىر پۇلى ئىككى بولدىكى ئەمما ئىككى ھاجىتى بىر بولمىدى. ئۇلارنىڭ ئىتنىڭ تۈكىدەك تۈگىمەيدىغان "مەبلەغ قىيىنچىلىقى" سەۋەبىدىن ۋەتەن-مىللەتنى قىستۇرغۇدەك ئورۇن چىقمىدى.
مىڭلارچە نادامەت ئىلكىدە سۆزۈمىزنى داۋاملاشتۇرۇشقا مەجبۇرمىز.
بۇ ئەزىمەت مەزكۇر مۇكاپاتلاش يولغا قويۇلۇپ ئىككىنچى يىلى بۇ ئالەمدىن كېتىپ قالدى. ئۇ كەتتى، ئۇنىڭ كەينىدە مىڭلىغان، ئونمىڭلىغان ئۇيغۇر بايلىرى تىرىك قالدى. بىراق ئەشۇ ئاقسۇلۇقنىڭ ھىممىتى ۋە غەيرىتىگە ھېچقانداق ئادەم ۋارىسلىق قىلالمىدى. ئۇنىڭدىن كېيىنكى ئۇيغۇر ئەدەبىياتى يەنە پاناھسىزلىق تەغدىرگە مۇپتىلا بولدى. ئېغىر ئەمما شەرەپلىك بۇ يۈكىنى يۆلۈگۈدەك ئەر زاتى چىقمىدى. رىئاللىق بىزنىڭ ھەرقانچە مەدداھلىق قىلساقمۇ ئۇيغۇر مىللىتىنىڭ غەمگۈزارى، ئاقسۇ خەلقىنىڭ مۇنەۋۋەر پەرزەنتى مامۇت ئاكىمىزدەك بولالمايدىغانلىقىمىزنى ئىسپاتلىدى. چۈنكى ئۇنىڭدىن كېيىنكى ئۇيغۇر ئەدەبىياتى يىلدا ھېچ بولمىسا ئونمىڭ كويلۇق ئىلھام-سەدىقىنى كۆرۈپ باقمىدى.
بىز ئاقكۆڭۈل مىللەت. بازار ئىگىلىكى ھاياتقا بولغان مۇھەببىتىمىزنى ئىنسانىي قېرىنداشلىقىمىزنى قەلبىمىزدىن يوقۇتالمىدى. بىراۋنىڭ ئاچلىقىنى ئاڭلىساقلا گېلىمىزدىن تاماق ئۆتمىدى. مۇھتاجلىقىدىن خەۋەر تاپساقلا قولىمىز نېپىزغىنە پورتمالىمىزنى مالتىلىدى. ئۇيغۇر جەمىيىتىدىكى ھاياتىي كۈچنى خەلقىمىز ئەنە شۇنداق ئاز بولسىمۇ ئەمما ئۈزۈلمەس ھىممىتى بىلەن داۋاملاشتۇردى.
تۆگە قانچىلىك كۆتۈرىدۇ ؟ ئوغلاق قانچىلىك كۆتۈرىدۇ ؟ بۇنى ھەمىمىز بىلىمىز. يۇقۇرقىدەك تۆگىلەر(كارخانىچى ۋە بايلار)نىڭ ھىممىتى، ئوغلاقنىڭكىدىن ھەتتا توخونىڭكىدىنمۇ پەس بولۇپ كەتكەنلىكى ئۈچۈن مىللەتنىڭ كەلگۈسىگە ئەڭ زور تەسىر كۆرسەتكۈچى مىللى ئەدەبىياتتىن ئىبارەت بۇ يىتىمىنىڭ يېشىنى سۈرتىدىغان ئادەم چىقمىدى. (ئاڭلىسام بىر كارخانىچى زور سوممىلىق ئىئانە قىلماقچى ئىكەن. ئەمما مۇئەننەس باھانە تەيياركەن. بىراۋلار يول قويمايدىكەن. زادى كىمنىڭ يول قويمايدىغانلىقىنى ئۇنىڭ ھودۇقىشلىرىدىن ئېنىق بىلگىلىمۇ بولمايدىكەن. ئۇنىڭ ئۈچ خوتۇنى باركەن. نەپسى ئۈچۈن ئۈچ خوتۇنغا جاسارەت بىلەن تەۋەككۈل قىلغان بۇ ئەركەك مىللەت ئۈچۈن بىر قېتىم ئوغۇل بالىدەك گەپ قىلىپ باقمايدىكەن.)
|