قەيسەر مىجىت: شۇڭقار كەبى چاغلار -(9)

qeyser-mijit

anatil8 يوللىغان ۋاقتى  2014-6-9 20:43
تەرجىمھالىڭىزنى يېزۋاتامسىز ئەپەندىم؟

بىز سىزنى تارى ...

سالام ئىنىم:
ئالدى باغداش تورىنىڭ ئاكتىپ ئىشتىراكچىسى ئىكەنلىگىڭىزدىن سۆيۈندۇم.
مەن ئۈچۈن ياشنىڭ چوڭ-كىچىكى بار، ئەمما  كۆڭۈل ئوخشاش!
سۆزىڭىزگە ئىنكاسىم:
مەن تەرجىمھالىمنى يېزىپ چىققۇدەك ئالىم ياكى زالىم ۋە ياكى مەشھۇر كىشى ئەمەس. يازمىلىرىمدا ئىيتقاندەك توغرا-خاتانى ئايرىپ توغرا يولدا ھالال ياشاپ ئۆتۈشكە ئۇرۇنغۇچى.
مۇنۇ چاتما ئەسەرنى يىزىش ئارقىلىق مەن ھازىرقى ياشلىرىمىزغا بۇندىن 20 يىل بۇرۇنقى ئەھۋالنى چۈشەندۇرۇش ھەمدە ئادەم بىر ئىشقا نىيەت قىلسا، تېرىشسا قىلالايدىغىنىنى ئۆز ئەمىليىتىمگە باغلاپ سۆزلەش. يەنى مەندە يازغانلىرىم -ياشلارغا رېغبەت بولسا دىگەن ئۈمىت بار، باشقا مەقسەت يوق. مەن يېشى قىرىقتىن ئىشىپ مەلۇم نەرسىلەرنى چۈشۈنۇپ بولغان ئادەم. ئالدامچىلىق ۋە ياكى پۇرسەتپەرەسلىك، شۆھرەتپەرەسلىك قىلىش ئارقىلىق بىچارە خەلقىمنىڭ ھىسسىياتىنى ئەخمەق قىلىش مەن ئۈچۈن نومۇسلا ئەمەس، بەلكى ئەخلاقى جىنايەت!
مەن بارىنى دىدىم، بولغاننى سۆزلىدىم، خالاس.
تارىخ - ئىزدىنىشنى، چىنلىقنى، باتۇرلۇقنى، ئىستىداتنى تەلەپ قىلىدىغان ئىلىم.
مەندىن تارىخ ھەققىدە يازما كۈتكىنىڭىز، پادىچىنى ئايرۇپىلان ھەيدەڭ دىگەندەك ئىش.
مەن باشقا تورلاردىن پەقەت «ئىزدىنىش» تورىنىڭ قايتا-قايتا تەلىۋىى ۋە تەكلىۋى بىلەن باغداشتا ئىلان قىلىنغان ئەسەرلارنى ئانچە مۇنچە ئىلان قىلىپ قويىمەن. قالغان تورلار ئۆزلىرى - ئەسەرلىرىمنى چاپلاپ قويىدىكەن، ئۇنىڭغا پىكرىم يوق، ئەلۋەتتە.
سىزگە تېخمۇ يۈكسەك تەپەككۈر تىلەيمەن، سىزدىن ئۈمىت بار!
رەھمەت!  

xikayat

ھەي چوغلان دىگەن ئاداش نىمىشقا يەنە يۇرت ئايرىپ گەپ قىلىسەن دەيمەن جەيسەركام بىزنىڭ پەخىرىمىز بولسا مەدەت تىلەيلى!

zamzam

يۈرەكتىن چىققان گەپلەر يۈرەككە بارىدۇ. يازمىڭىزنى ئوقۇۋېتىپ كۆزلىرىمگە ياش كەلدى. «ئاللاھنىڭ ھەر-بىر ئورۇنلاشتۇرۇشىدا بىر ھىكمەت بار» دىگەن گەپ ئېسىمگە كەلدى...

zamzam

يۈرەكتىن چىققان گەپلەر يۈرەككە بارىدۇ. يازمىڭىزدىكى بەزى بۆلەكلەرنى ئوقۇۋېتىپ كۆزلىرىمگە ياش كەلدى. «ئاللاھنىڭ ھەر-بىر ئورۇنلاشتۇرۇشىدا بىر ھىكمەت بار» دىگەن گەپ ئېسىمگە كەلدى...

ئارمانى

تەتقىقاتلىرىڭىز بىلەن يېڭى نەتىجىللىرىڭىزگە تەشنامىز،ئىشلىرىڭىزغا ئۇتۇق تىلەيمەن.

ئىز

     شۇ چاغدا "بالىمىز ئامىرىكىغا ماڭىدىكەن" دەپ ئاڭلاپ بالىلىرى تۇغۇلغاندىن باشلاپ "تويى" ئۇچۇن مۇئاشلىرىدىن پۇل يىغىدىغان ئاتا-ئانامنىڭ 30 مىڭ يۇئەن پۇلنى كۆتۇرۇپ ئۇرۇمچىگە چىققىنىغا بىر نەچچە كۈن بولغان ئىدى.
     30 مىڭ يۇئەن پۇل 1997-يىلى خىلى كۆپ پۇل ئىدى. ئالى مەكتەپنىڭ لىكتورلىرى ئېيىغا 400-500 يۇئەن ئالىدىغان، بىر كىلو گوش 10-12 يۇئەن چاغلار ئىدى ئۇ.
    مىنىڭ غەمگە چۆككەن ھالدا ئۇلارنىڭ يىنىغا بىرىشىم -ئاتا-ئانامنى بىسەرەمجان قىلىۋەتكەن چېغى سوراپ كىتىشتى:
-نىمە بولدى جىنىم بالام؟
مەن يىغلىۋەتكۈدەك بولۇپ بولغان ئىشنى دەپ بەردىم.
دادام دەرھاللا  بىر كىچىك قارا سومكىسىنى كۆتۈرۇپ چىقتى-دە، بىر باغلام پۇلنى قولۇمغا تۇتقۇزدى.
-بالام ماۋۇ پۇلنى بىز سىنىڭ تويۇڭ ئۇچۇن يىققان. قارىغاندا ئامىرىكىغا ئوقۇشقا چىقىشىڭ تويۇڭدىن بۇرۇن بولىدىغان ئوخشايدۇ، ماۋۇ پۇلنى ئىشلەت، ئاناڭ بىلەن ئىككىمىز ھاياتلا بولساق باشقا ئىشلاردا يەنە بىز بار. ماڭ بىرىپ بۇ پۇلنى تۆلەپ كەل.
ئاتا-ئانىدىكى بالىغا بولغان شەخسىيەتسىز بىغىشلاش نەقەدەر مۇقەددەس-ھە؟
مەن ئۇلارنى چىڭ قۇچاغلىدىم، مىنىڭ كۆزۇمدە ياش، ئۇلارنىڭ كۆزىدە ھەم ياش


       بۇ قۇرلارنى ئوقۇپ كۆزۈمگە ياش كېلىۋاتىدۇ، ئاتا - ئانا نىمە دىگەن ئولۇق -ھە.....