بىر بۇلاق قۇرىدى كۆز قارچۇقۇمدا
                                     ئىمام ئىسمائىل ئىبنۇرى
                              قىل كەبى تولغۇنۇپ تۈزىمەن مىسرا،
                              چۈنكى سەن قۇرىدىڭ كۆز قارچۇقۇمدا.
                               ئاتىلىپ كەلگەنتىڭ «مارجانبۇلاق»دەپ،
                              سەكپارە ئەيلىدىڭ غايىپ بوپ مانا.

                             چولپانغا تەققاس سەن شۇنچىلىك زىلال،
                             بويلىرىڭ چىمەنزار،لېۋىڭ تۆت- قۇلاق .
                             دۈم ئىچەتتىم قانماي سۈيۈڭگە،
                             ئىدىڭ سەن ئاجايىپ شىپالىق بۇلاق.

                            ھەر نۆۋەت يانغاندا تۇپراق بېشىدىن،
                            كۆزۈمگە سۈرتەتتىم سۈيۈڭنى سېنىڭ.
                            ھە بۈگۈن بويۇڭدىن ئۆتكەندە چاڭقاپ،
                           خۇش جامال ئاچمىدى چېھرىڭ.

                          بوپ تەشنا قەترەڭگە  چاڭقىغان چاغدا،
                          ئەڭلىڭنى گەج باغلاپ تۇرۇپسەن تەنھا.
                          قالمىغاچ كۆكسۈڭدە ئازراقمۇ  نەملىك،
                          ھەتتاكى قۇشلارمۇ قاپتۇ پىغاندا.

                          روھىمغا تىغ ئۇردى قاغجىراپ بۇ ھال،
                          كۆزۈمدە ئوت يانار يۈرەكتە يالقۇن.
                         كەلگەچكە دېۋەيلەپ«؟»ھەسسىلەپ،
                         قەلبىمدە بىر ئېقىن كۆتەردى شاۋقۇن.

                        خوشلاشتىم سەن بىلەن ئۈنسىز-تىۋىشسىز،
                        ئېتىلگەن كۆزلىرىڭ نادان قوللاردا.
                        ساقىغان يۇلتۇزنى ئەسلىتىپ گويا،
                       ئارمانلار قالدى ئاھ ئىزدەك يوللاردا.

              

شېۋىرغان ئارلاپ ئاققان سۆپ-سۈزۈك سۇلارنى ،لالە زار بوستانلاقلارنى ،بىر -بىرىگە كىرىشىپ كەتكەن باغۇ -بوستانلارنى ، پۇتلىرىمىز «پەشۋا » يىسە نەمدەپ سۈركەپ قويساق ساقىيىپ قالىدىغان تۇپىلىقلارنى بەكمۇ ئەسلەتتىڭىزغۇ ئاكىجان ! ھازىرغىچە كىچىك باغ ، سىياسى كېڭەش ، 4-دۈينىڭ بىغى ، 2-دۈينىڭ بىغى ،باغۋەن ، 5-يىزىنىڭ بىغىنى پات-پات چۈشەپ قالىمەن ، پاھ ...پاھ بۇيمىزنى چۆكىرىدىغان مامىكاپلار  ،كۈننىڭ نۇرىدا يالتىراپ چاقنايدىغان ئالۇچىلار ، ئىغىزىمىزنى ئاپارماي تۇرساق سۇلىرى ھەر تەرەپكە چاچىرايدىغان ئۇستىلىۋايلار ، تىكىنىنىڭ ئاچچىقلىقىغا قارىماي بەس -بەستە يەيدىغان قوتۇر ئامۇتلار ، قۇمدەك يىرىك پىشىدىغان لىمۇنلار ، شېغىنى لىڭشىتا-لىڭشىتماي تۇرسا ئالدىمىزغا توروكلاپ چۈشىدىغان تاغىل ئالمىلار ، ھەي...ھەي قىنى سىلەر ،تېغى تۇنجى ياخشى كۆرگەن قىزىمىزنىڭ ئىسمىنى ئۇيۇپ قويغان باغلار دەل-دەرەخلەر قىنى سىلەر ...

مىنى كۆپ سۆزلىتىۋەتتىڭىز شامال ئەپەندىم .

ئەسەرنىڭ ماۋزۇسى ھەقىقىي شېئىرىي جۈملىلىك خۇسۇسىيىتىنى ئۆزىگە مۇجەسسەملەپتۇ.

شىئېرىي تىل ،شىئېرىي ئوبىراز ،شىئېرىي مۇھىت ،شىئېرىي ھىسيات دەپ ئاڭلىغانتىم ،ئەمدى شىئېرىي جۈملە دىگەن يېڭى ئاتالغۇ پەيدا بولدىغۇ؟ھە بوپتۇ ئىسلاھات دەۋرى ئەمەسمۇ؟...........

-چوغلان تورداش بىزنىڭ بېشىمىز ئامان بولسا ‹‹خېلى››نەرسىلەرنى پەيدا قىلىمىز...

مارجان بۇلاقنىڭ قۇرۇپ كىتىشى ھەممىمزنى ئويلاندۇردى، شېئىرىڭز بەك ياقتى

مارجان بۇلاق كونا ئەسلىمىنى ئەسلەتتى....ئەسلەش مۇھىم، ئۇنتۇش يامان دىگەندەك ...شېئىرىڭىز دە مارجان بۇلاقنى ياخشى تەرىپلەپ يېزىپسىز قەلىمىزگە بارىكالا...

شېئىرى قاتلام بار يەردە ،شېئىرى جۈملە بولىدۇ ،شېئىرى ئابزاست بار يەردە ،شېئىرى بۆلەك بار بولىدۇ ، بۇلار ئورتاق گىرەلىشىپ شېئرى مۇھىت ياكى شېئىرى پۇتۈنلۇكنى  ۋۈجۈتغا  چىقىرىدۇ ،  شائىرنىڭ چاققانلىغى مۇشۇ شېئىر قوزغىغان ئىلھامنىڭ دەقىقىلىرىنى  بوش قويىۋەتمىگەنلىگىدە. ئەگەر ئازراقلا كېچىكسە بۇشېئردىكى ئىلھام  غايىپ بولۇپ كېتىشى ئېنىق ،شائىر  ئۆزىنى   قايتا ئوت ئالدۇرۇپ  مىڭ قېتىم قەلەم  شىلتىسىمۇ  بۇنداق تەبئىلىككە جان بېرەلمەيدۇ .شائىر شېئرنى يېزىشقا بەك ئالدىراپ كەتكەچكىمىكىن بىرنەچچە بوغۇملارنىڭ  گېڭى ئۇچۇپ كەتكەن ...مەسىلەن؛‹‹خۇش جامال ئاچمىدى چېھرىڭ ››-دىگەننى .....‹‹نە ئۇچۇن خۇش جامال ئاچمىدى چېھرىڭ ››-دەپ ئېلىشقىمۇ ئىمكان بار ئىدى.يەنە ‹‹روھىمغا تىغ ئۇردى  قاغجىراپ بۇ ھال ››ئەمەس ‹‹روھىمغا تىغ ئۇردى قاغجىراق  بۇ ھال››دىيىش كېرەك .‹‹قاغجىراپ ››بىلەن ‹‹قاغجىراق ››ئوتتۇرىسىدا  پېئىل ‹‹ئويۇن››ى بار .ئاخىرى‹‹...ئىزدەك يوللاردا ››ئەمەس ›› ‹‹نۇردەك يوللاردا ››دەپ ئېلىنسىمۇ  ،ئالدىراپ يازغانلىقى ئانچە چانمايتى ،گەرچە بۇ شېئىر  يۇرتۇغ تورداش تەرىپلىگەندەك  تەسەۋۋۇرغا بارچىمىزنى شېرىك قىلسىمۇ ،ۋە شائىرنىڭ چىن ھېسسىياتىنى تۇمشۇقىمىزغا پۇرىتىپ تۇرسىمۇ ماڭا قانداقتۇر يات بولمىغان بىر  ئارقا كۆرۈنۈشنىڭ قايتا ئوينالغان شېئىرى دراممىسىدەك تۇيغۇ بەردى ...