بۇ يۇمۇرلارنى مۇنبەر ئارلاۋىتىپ كۇرۇپ قالدىم ، ھوزورلانغايسىزلەر؛
بىر كۈنى ئىككى غۇلجىلىق بالا قىرغا ئوقەت ئىشى بىلەن مېڭىپتۇ ،ئۇلارنىڭ چۈشكۈن قىلغان تۇرادا قازاقلارنىڭ نەزىرىسىگە دۈچ كەپتۇ ،ئەمدى قازاقلار تارىختىن بۇيان ئۇيغۇرلارنى مەدىنىيەتلىك مىللەت دەپ ھۆرمەتلەپ كەلگەچكە ئۇلارنى خەتمە قۇرئان قىپ بىرىشكە تەكلىپ قىپتۇ ، شۇ ئەجىرىگە ئۇ ئىككىسىگە ئىككى قوي بەرمەكچى بوپتۇ :ئۇ قىززىقچى بالا زادىلا ئايەت ئۇقمايدىكەن شۇنداق بولسىمۇ تەۋەككۇل قىلىپ مۇنداق ئۇقۇپتۇ: ئەئۇزۇبىللاھى مىنە شەيتانى رەجىم ،بىسسىملاھى رەھمانى رەھىم دەپلا ئاخىرىنى ئۇنتۇپ قاپتۇ ئەمما چاندۇرمايلا ...بىز بۈگۈن قىرغا چىقساق ئۆلەمگە يۇلۇقتۇق ،ئۇلار مىنى قىستىدى شۇڭا بىلمىسەممۇ ئۇقۇدۇم شۇ ...دېيىشىگە ئاۋۇ يىنىدىكى دوستى قوپۇپ ھەي ساراڭ نېمە ئوقۇۋاتىسەن ؟دېسە ئاۋۇ :قوڭاڭنى قىس دوستۇم بىر قوي سىنىڭ بىر قوي مىنڭ .
ئۇلار ئۇ يەردىن قايتىپ ئۇيغۇر ،قازاق ئارلاش يەنە بىر ئۆلەمگە يۇلۇقۇپ قاپتۇ ،ئۇ يەردە ئۇيغۇر ئاياللار بىر قاتار ئولتۇرغان ئىكەن ھىلىقى قوي يەپ كۆنەپ قالغان گۇي مۇنداق ئوقۇپتۇ: لېنىن ،سىتالىن ،ئىنگىلىس ،ماركىس دەپ ئۇقۇۋاتسا بىر ئۇيغۇر ئايال توۋا ئايەت ئۇقۇ دېسە داھىلارنىڭ ئىسمىنى دەۋاتىدۇ يا ؟ دېسە يىنىدا ئولتۇرغان ئايال غىت قىسىڭە ئايەتنى بۇزماي ئۇلارمۇ ئۇلۇغ بولغاندىن كېيىن قۇرئاندا بولسىمۇ باردۇر دەپتۇ.
ئەخمەتجاننىڭ ئاغىزىدىن ئاڭلىساڭلا بۇنۇڭدىن قىززىق....
