ئاسماندىكى قويۇق ئىس-تۈتەكلەرنىڭ ئارقىسىدا قالغان قۇياشنىڭ يۈزىنى ئانچە كۆرگۈلى بولمايتى .
يوللاردا ئۇياقتىن – بۇياققا قۇيۇندەك ئۆتۈشىۋاتقان ماشىنىلارنىڭ ئىشلىرى دىماغلارنى ئېچىشتۇرۇپ ، كۆڭۈللەرنى ئېلۇشتۇراتتى .چوڭ يولنىڭ ئىككى قېتىدىكى دەرەخلەرنىڭ يۇپۇرماقلىرى قاپقارا ،يول بويىدىكى چىملىقلارنىڭ يۈزىمۇ قاپقارا ، ھەتتا دەرەختىن- دەرەخلەرگە قونۇشۇپ نىمىلەرگىدۇر قاقشاۋاتقاندەك توختىماي سايرىشىۋاتقان ئاق قۇشلارنىڭ قانىتىمۇ قارا ئىدى .
ئۆيدە تولا يۆتۈلۈپ بەكلا قىينىلىپ كەتكەن دادام مېنى يىتەكلىگىنىچە ساپ ھاۋادىن نەپەس ئېلىش ئۈچۈنسىرىتقا چىقىپ يول بويىغا كەلدى .ئەپسۇس ، ھەممە يەرنى قاپلىغان بۇ قاپقارىچىلىقنى كۆرۈپ كۆڭلى تېخىمۇ يېرىم بولدى . سانجاق –سانجاق ئۆيىلەتنىڭ مورىلاردىن ، ئىگىز بىنالارنىڭ ئارىسىدىكى زاۋۇتلارنىڭ تورخۇنلىرىدىن كۆتۈرلىۋاتقان قويۇق ئىش – تۈتەكلەرگە قاراپ قوشۇمۇسى تۈرۈلدى . ئارقىدىن ئۇزاق ئۆتمەي يەنە قاتتىىق قېقىلىپ يۆتۈلۈپ ، قىينالغىنچە يول بويىدا ئئولتۇرۇپ قالدى دادامنىڭ بۇھالتىنى كۆرۈپ ، ئۇنىڭغا قاتتىق ئىچىم ئاغىردى .دادامنىڭ كەيپىياتىدىن قارىغاندا بۇيەردە تۇرغۇسىمۇ ئۆيگە قايىتقۇسىمۇ يوقتەك قىلاتتى . دادامنىڭ خيالىغا يىراق –يىراقلاردا كۆرنۈپ تۇرغان تاغ باغرىدىكى ئورمانلىقلار، ئاسماندىكى سۈپسۈزۈك قارلىق چوقىلار ئىسىگە كەلگەن چېغى ، يىراق يېزىدىكى مومامنىڭ ئۆيىگە بېرىپ بىر مەزگىل تۇرۇپ كەلگۈسى بارلىقىنى ئېيىتتى ، مەنمۇ خوشاللىق بىلەن قوشۇلدۇم . شۇتاپتا دادامنىڭ ئېغىزى تېخىچە يۆتەلدە بولسىمۇ ، دادىلىق مېھرىگە تولغان ئىسسىق كۆزلىرى بىلەن ماڭا قاراپ قانداقتۇر بىر قايىللىق بىلەن ئىللىق كۈلۈمسىرىدى .
گۈزەل يېزا دادامنى ئۆزىگە مەھلىيا قىلىۋالدى . ساپ ھاۋا ، كۆپكۈك ئاسمان ، ياپيىشىل بوستان ، چىرايلىق گۈلۈستانلىق ھەقىقەتەنمۇ جەننەتنىڭ ئۆزى ئىدى . خوشال ۋە شوخ سايراۋاتقان قۇشلار ، ئېرىق – ئۆستەڭلەردە تاشتىن –تاشقا ئۇرۇلۇپ شىلدىرلاپ ئېقىۋاتقان سۈزۈك سۇلار ۋە ئوچۇق ئاسماندىكى ئاشۇ كۈلۈپ تۇرغان قوياشتىن كەڭ زىمىنغا ئۆركەشلەۋاتقان چىرايلىق نۇرلار جانغا ئارام بەخىش ئېتەتتى . ئارىدىن بىر ھەپتە ئۆتتى ، داداممۇ يۆتۈلۈشتىن ئاستا – ئاستا توختىدى . بۇنىڭ بىلەن چىرايىدىمۇ خۇشاللىق كۈلكىسى جىلۋە قىلىشقا باشلىدى . مەن دادام بىلەن بوستانلار ئارا ئارلاپ ئويناپ كېتىۋېتىپ تۇيۇقسىز ئويىلىنپ قالدىم ! ھەي ،شەھەر ! سەن زامانىۋىلىقنىڭ مەدەنىيەتنىڭ بەلگىسى . چۈنكى ، ئېگىز – ئېگىز بىنالاردىن ، زاۋۇت ، كان كارخانا ، مەكتەپ ، تەتقىقات ئورۇنلىرى ، ئاكادىمىيە ، دوختۇرخانا ۋە باشقا ھەر – خىل ئورۇنلاردىن تەشكىل تاپقان . سېنىڭ قوينۇڭغا ئوقۇتقۇچىلار ، ئېنژىنىرلار ، دوكتۇر ، دوختۇرلار ، ئالىملاردىن تارتىپ تاكى بايلار باشقىلارغىچە بولغان سەرخىل ئادەملەرنىڭ ھەممىسى توپلانغان ، بۇنىڭغا قاراپ توۋا دەيمەن ! ئەمگەكچى دىھقانلىرىمىزنىڭ ئۆزى ئۆز يېزىللىرىنى پاكىز ، گۈزەل ساقلىيالىغىنىغا ئوخشاش ، نىمە ئۈچۈن ، سېنىڭ قوينۇڭدىكى ئاشۇ سەرخىل ئادەملەر ۆزى ياشاۋاتقان مۇھىتنى پاكىزە گۈزەل ساقلىيالمايدىغاندۇ ؟ شۇنچە يۇقىرى سەۋىيەلىك كىشىلەر نىمە ئۈچۈن ئۆز سالامەتلىكىگە ، ھاياتىغا زىيان يەتكۈزۈدىغان ئىس –تۈتەكلەرنى تىزگىنلەشنىىڭ ئامالىنى ئويلاپ كۆرمەيدىغاندۇ ؟ تەرەققىيات ئىنسانلارغا ئىنتايىن مۇھىم بولۇش بىلەن بىرگە ھاياتلىقنىڭمۇ نەقەدەر مۇھىم ئىكەنلىكىنى ئويلىمامدىغاندۇ ؟ تەرەققىياتنىڭمۇ مەقسىتى ھاياتلىق ئۈچۈن ئەمەسمىدۇ ؟ نىمە ئۈزۈن ھازىرقى شۇ تەرەققىيات مېۋىللىرى ئارقىلىق ياشاش مۇھىتىنى پاكىزلاشتۇرمايدىغاندۇ ؟ مەن يېزىدىكى ساپ ھاۋادىن ھوزۇرلانغان ھالدا كۆكسۈمگە تولدۇرۇپ –تولدۇرۇپ نەپەس ئالدىم . ھەمدە بۇ ئويلۇرۇمنى دادامغا بىر – بىرلەپ دەپ بەردىم . دادام ەېپىمنى ئاڭلاپ خوشاللىقىنى باسامىغان ھالدا پىشانەمگە سۆيۈپ كەتتى .
توغرا ئىيتىسز قىزىم : -دېدى دادام ئرقىدىن چوڭقۇر ئۇھ تارتىپ ، ـ مەن چوڭ بولغاندا تاپقان ئەقلىمنى ، مانا سىز بالا ۋاقتىڭىزدىلا تېپىىپ بوپسىز . مانا بۇنىڭ ئۆزىلا زور بىلىم . يۈرۈڭ قىزىم ئۆيگە كىتەيلى ، ئازىراق بولسىمۇ مەنىلىك ئىش قىلايلى ، ھەرگىزمۇ ئۆز – ئۆزىمىزگە ئورا كولايدىغان گۇناھكارلاردىن بولمايلى .
ئاپتورى : مۇيەسسەر ئابدۇۋەلى
تولۇقسىز 3 –يىللىق 3- سىنىپ ئوقۇغۇچىسى
