ئۆلۈم
ئۆلۈم، بىز ئۆزىمىزنى قورقۇتىدىغان نەرسىگە ئايلاندۇرۇۋالغىنىمىزنى ھېسابقا ئالمىغاندا قىلچە قورقۇنچلۇق ئەمەس.
ئېسىڭىزدە بولسۇن، سىز پانىي دۇنياغا ئولتۇراقلىشالمايسىز، بەلكى پانىي دۇنيادىن قونالغۇدەك ئۆتىسىز. سىز جىمجىت تۇرۇۋاتقان بىر ئۆيدە ئەمەس، بەلكى چېپىپ كېتىۋاتقان پويىزدا ياشايسىز، ئۇ پويىز سىزنى ئۆلۈم مەنزىلىگە يەتكۈزىدۇ. ئېسىڭىزدە بولسۇنكى، سىز ئۆلسىڭىز پەقەت جىسمىڭىزلا ئۆلىدۇ، ئەمما ھەقىقىي مەڭگۈ ياشاپ قالىدىغىنى، پەقەت سىزنىڭ روھىڭىزلا بولىدۇ.
كويزا-كىشەن سېلىنغان مەھبۇسلارغا قاراپ بېقىڭ. ئۇلارنىڭ ھەممىسى ئۆلۈمگە ھۆكۈم قىلىنغان، بەزىسى ئىجرا قىلىنىدۇ، ئۇنى بەزىسى تاماشا قىلىپ كۆرۈشىدۇ. ھاياتنىڭ مەنىسىنى چۈشەنمەيدىغان ئادەم ھاياتنى مانا شۇنداق دەپ بىلىۋېلىشىدۇ.
ماددىي ئۆلچەش ئەسۋابلىرى مەنىۋى ھاياتنى ئۆلچەشكە قادىر ئەمەس.
گۇناھ ۋە ئازابلار مېنى ئازابلايدۇ، ئەمما ئۆلۈم مېنى ئازاد قىلىدۇ. شۇڭا، مەن قانداقمۇ ئۆلۈمنى ياخشى ئىش ئەمەس، دېيەلەي؟
