بالاغەت...

قاراخان

كىندىكىڭنى يىتىمەكتەك ئۆزۈڭ چىشلەپ ئۈزگەندە،
قىزىل قېنىڭ ئانا يەرگە كەتتى سۇدەك سىڭىشىپ.
قۇلىقىڭنى بۇغداي ياكى يىڭنە بىلەن تەشكەندە،
قىزلىق چېغىڭ نەۋ باھاردىن قالدى ئۇزلۇق تالىشىپ.

كانىيىڭنى غىدىقلايدۇ بالاغەتنىڭ چاڭلىرى،
زىل ئاۋازىڭ رېسىدە بوپ پىشۇرىدۇ قۇلاقنى.
بۇرنۇڭ كۆپۈپ خىيال بىلەن ئاتماس كېچە تاڭلىرى،
جانان قىزمۇ  ئۇنتۇيالماس بوز يىگىتنى پۇراقنى .

بۇرۇتۇڭنى خەت تارتقۇزۇپ ،دوپپا قىرلاپ يۈرگەندە،
چاچلىرىنى بانتىلاپ چىقتى پەرى يورغىلاپ.
تاللىق باغدا قول ئۇچىدىن يېنىك تارتىپ سۆيگەندە،

پىنھانلاردا ھەسەت تۇغدى رەشىك كۆزلەر پاقىراپ.

شۇندىن بېرى لەۋلىرىڭدە ئوت ئالغىنى قوقاسمۇ،
ئۇيقۇسىنى قاچۇرغىنىڭ ناتىۋان بىر سېكىلەك.
ئاپاق-چاپاق بولۇشۇپ بوستان بولدى قاقاسمۇ،
گۈل-چىمەننى ئۆيدىن ئەۋزەل سەزدى بىر جۈپ <<كېپىنەك>>.

تالنى ئېگىپ،گۈلنى ئۈزۈپ ئۆتتى قىشمۇ باھاردەك،
ئەزمە ۋاقىت ئايىغىدىن شامال ئۆتتى نەچچە رەت.
شىرىن سۆزنىڭ پىلىكىدە ئىككى ئاشىق <<قوش خەمەك>>،  

ئايدىڭدىكى ئىككى گەۋدە بولدى گويا  بىر سۈرەت.

ھايال ئۆتمەي نازۇك چىچەك قالدى بىردىن چاڭلىشىپ،

‹‹پەسىل بويتاق ››كۆردى ئالتۇن شاختا ئېسىل مىۋىنى.

قالدى ئىككى تەلۋە ئاشىق ياشلىقىنى داڭلىشىپ،

ئارمان بىلەن تۇرار  تامچىپ قايسى ئاقباش لېۋىنى.....


2012-يىلى 12-سىنتەبىر