ilqut.yanbilog.comئىلقۇت يازمىلىرى يانبىلوگى

ياسىنجان مەتروزى ئىلقۇت

ھەر ئاڭلىغىنىمدا باشقىلار ئېغىزىدىن،
ياڭراپ چىققان «دادام» سۆزىنى.
يۈرىكىم بولىدۇ پىچاق تىلغاندەك،
ماڭا نىسىپ بولمىغاچ ئاتاش «دادام» ئۆزىنى.
تۈگىدى…
ئاھ! دادا…
ئەجەپ سېغىندىم دادا مېھرىنى،
خىيال ئەيلىدىم شۇ گۈزەل چاغ، بالىلىقىمنى.
ئۈمىد قىلىدىم ھەسسىلەپ، بولسىكەن شۇ دادام دەپ،
ئارزۇيۇم سىيلىسىكەن بېشىمنى.
تۈگىدى…
ئىكەنمەن بىر شور پىشانە،
قالدىم يىتىم دادىسىز.
ئايرىلدىم،
دادام كەتتى مەن قالدىم، يۇرتۇم قالدى مەن كەتتىم.
كەلدىم.
يات بىر يۇرتقا كەلدىم.
كۆردۇم،
يات يۇرت گۈزەللىكىنى كۆردۇم.
باشقىلار كۆرمىگەن گۈزەللىكنىمۇ كۆردۇم.
ئەمما كۆرمىدىم، يۈرەك شىپاسىنى.
يۈرىكىم يىغلايدۇ،
سېغىنىپ يۇرتۇمنى، سېغىنىپ ئانامنى.
سېغىنىپ دادا مېھرىنى ـــ يۈرەك شىپاسىنى.
يۈرىكىم خىتاپ قىلىدۇ،
دادامنىڭ بولۇشىنى.
ئاھ! دادا…!!!
2005-يىلى 6-ماي شەھىرى ۋۇشىدا يېزىلغان
مەزكۇر شىئىر مەن ئەينى ۋاقىتتا جىياڭسۇ ـــ ۋۇشى شەھىرىدە تولۇق ئوتتۇرىدا ئوقۇۋاتقاندا يېزىلغان بولۇپ، مەن ھەردائىم باشقىلارنىڭ «دادام» دەپ ناھايىتى پەخىرلىك ھالدا قىلغان پاراڭلىرىنى ئاڭلىغىنىمدا ئۆزلۈكسىز ھالدا دادام رەھمەتلىكنى ئەسلەپ قالاتتىم، مېنىڭ شۇ ۋاقىتتىكى ھېسسىياتىمنى تىل بىلەن ئىپادىلەش ھەقىقەتەن تەس ئىدى، مەزكۇر شىئىر مېنىڭ شۇ ۋاقىتتىكى ھېسسىياتىمىنى ئىپادىلەشكە ئاجىزلىق قىلسىمۇ لېكىن ئۆزۈمگە ئازراق بولسىمۇ تەسەللىي تېپىش ئۈچۈن مەزكۇر شىئىرنى يازغان ئىدىم.