پۇشايمان ( ھېكايە )

ahsaxum

	ھېكايەمنى باشلاشتىن بۇرۇن مىسرانىم مۇنبىرى قۇرۇلغانلىقىنىڭ ئالتە يىللىقىنى ۋە مۇنبەردىكى بارلىق قېرىنداشلارنىڭ يېڭى بىر يىلىنى تەبرىكلەيمەن ! مىسرانىم ئالتە يېشىڭغا مۇبارەك بولسۇن ! 2013-يىللىق ‹‹مىسرانىم››‹‹مەشرەپ›› مۇكاپاتلىق ئەسەرلەر پائالىيىتىگە پــۇشــايــمــان ھېكايە ئاخسا شۇم مۇقەددىمە - ئۇ ھاياتمىدۇ ؟ قېتىرقىنىپ ئوقۇۋاتقان كىتاپتىن بېشىمنى كۆتۈرۈپ ئايالمىغقا قارىدىم ، ئۇ ماڭا سۇئال نەزىرى بىلەن قاراۋاتاتتى ، كۆزەينىكىمنى سەل پەسكە چۈشۈرۈپ كۆزەينەك ئۈستىدىن ئۇنىڭغا قاراپ تۇرۇپ - كىمنى دەيسەن ؟ - كىنى دەۋاتقىنىمنى ئېنىق بىلىسىز . بېشىمنى قاشلاپ قويۇپ - ئاخشامقى كىنودىكى سەككىزىنجى ئارمىيەنى دەمسەن ؟ بەلكىم ... قالغىننى بۈگۈن كەچتىكى قىسمىنى كۆرسەك بىلىمىز . ئۇنىڭ بىلەن دائىم شۇنداق كىنو ، ھېكايە-رومان ، گېزىت ژورناللاردىكى پىرسۇناژلارنى تالىشىپ تۇراتتۇق ، ئۆزىنىڭ توغرا چىقىپ قالسا تېخى ‹‹ مەن نىمە دىگەن ؟ راستمىكەن ؟ مېھمان قىلىڭ ! ›› دەپمۇ تۇرۋالاتتى . ئايدا شۇنداق بىر پۇرسەتتە مېھمان قىلۋالمىسام باشقا ۋاقىتلاردا ئۇنىڭ كۆڭلىنى ئالغۇدەك ، ئۇنى خۇشال قىلغۇدەك باشقا ئىشلارمۇ يوق ئىدى . ئۇ ئالدىمغا پېتىدىن چۈشكەن بولسىمۇ ، كۆزۈمگىلا ئەمەس ، يۈركۈمگىمۇ يېقىشىپ قالغان ، ۋاراقلاپ باقمىغىلى 30 يىلغا يېقىنلىشىپ قالغان ( قايسى كۈنى بىر پارچە خەتنى تاپشۇرۋالغاندا كۈندىلىك خاتىرىنىڭ ئارسىغا قىستۇرۇپ قويغان ) قارا ۋە سېرىق مۇقاۋىلىق كۈندىلىك خاتىرىنى تاشلىغاندىلا ئۇنىڭ ئۇ كومپارتىيەنى ئەمەس بەلكى باشقا بىرنى سوراۋاتقانلىقىنى بىلدىم ، دىمەك ئۇ خەتنىمۇ ئوقۇپ بولغاندەك قىلاتتى . كۆزەينىكىمنى ئۈستەل ئۈستىدىكى كىتاپ ئۈستىگە قويۇپ قويۇپ ، قاڭشىرىمنى ئۇۋلۇدۇم ........ خاتىرنى قولۇمغا ئېلىپ بىر ھازا ۋاراقلىدىم ، بۇنىڭغا پۈتۈلگىنى ، يېزىلغىنى مېنىڭ ياشلىقىمدىكى قىسقىغىنە بىر دەۋىر ، ئۇنتۇلماس ئەمما ۋاقىتنىڭ ئۆتۈشىگە ئەگىشىپ ئويلىمىغان ، ھەتتا ئويلاشقا ۋاقىت چىقىرالمايدىغان دەۋرىم ئىدى . خاتىرىنى ئۈستەل ئۈستىگە قويۇپ ئايالىمغا قاراپ كۈلۈمسىرىدىم . ئۇنىڭغا قايسى جاۋابنى بېرىشنى بىلمەيتتىم . - بىلمەيمەن . - قانداق قىلىسىز ؟ بارامسىز ؟ ئۇنىڭ كۆزلىرىگە قارايتتىم ، ماڭا 27 يىل ھەمراھ بولغان بۇ ئايالنىڭ كۆزلىرىدىن ماڭا نىسبەتەن ئىشەنچ ،  مېھرىبانلىقتىن باشقا ساداقەت نۇرلىرى ھەر ۋاقىت تۆكۈلۈپ تۇراتتى . - بىلمەيمەن . - مېنىڭچە بېرىپ كېلىڭ بېشىمنى ئىتتىك كۆتۈردۈم ، ئۇنىڭ ئاشۇ تەبەسسۇم كەتمەيدىغان چىرايىدا ھېچقانداق ئۆزگىرىش يوق ئىدى . كۆزلىرى بولسا بۇرۇنقىدەك يەنىلا شۇنداق مېھرىبالىق بىلەن ماڭا تىكىلىپ تۇراتتى . - بولدىلا .... – ئۇنىڭ دىگەنلىرى مېنى سىناۋاتقاندەك ، بىراق 27 يىلدىن بېرى ئۇنىڭ بېرەر ئىشتا مېنى سىنىغىنى ئەسلا ئېسىمدە يوق – بارمايلا قوياي . ئۇ يېنىمغا كېلىپ ئولتۇردى ، قولى بىلەن خاتىرنى شەرەتلەپ تۇرۇپ - بۇنى بېرەر كىتاپ قىلىپ چىقارسىڭىز ، بازىرىڭىز چىققۇدەك . - قانداق ؟ بازىرىمنى چىقىرىپ سېتۋېتىپلا ، يېڭىدىن بىرنى ئەكىرەي دەمسەن ؟ ئۇ ئاغزىنى تۇتقىنىچە كۈلۈپ كەتتى ، ئۇنىڭ بۇ كۈلكىسىنىڭ ئۆزىلا ماڭا ئىشەنچ ئاتا قىلاتتى . - ياشلىقىمدىمۇ سىزدىن چانمىغان ، ئەمدى بۇ يېشىمدا سىزدىن چانارمەنمۇ ؟ - ھە ... ئەمسە ، مەن ئالماشتۇرسام بولغۇدەكتە ! ئۇ قولۇمنى چىڭ چىمداپ تۇرۇپ كەينىنى قىلىپ تۇرۋالدى . - ھەي قېرى قاقۋاش – ئۇنىڭ دۇلىسىدىن ئىككى قولۇمدا قاماللاپ تۇرۇپ – بۇ يېشىمدا مېنى سەندىن باشقا يەنە كىم يارتا . ئۇ كەينىگە قاراپ كۈلۈمسىرىدى ، مەن قولۇمغا كىتاپنى ئالغاچ - ياشلىقىمدىمۇ ئەخمەقلىقىمدىن ئەپ قالغان سېنى . ئۇ قولۇمدىكى كىتاپنى ئۇرۇپ چۈشۈرۋەتكىنىچە ياندىكى ئۆيگە قاراپ ماڭدى ، ئۇنىڭ ئەنە شۇنداق نازلىنىشلىرى مېنىڭ قېرىلىقىمنى ھېس قىلدۇرمىغان ئىدى ، ئۆيدىكى مۇشۇنداق چاقچاقلارغا ئۇمۇ كۆنۈپ قالغاچقىمىكىن بېرەر سائەتلەرگىچە يەنە كىرىپ كېلەتتى دە ئۇنى بۇنى دەپ مەندىن گەپ ئىشتىپ چىقىپ كېتەتتى . قولۇمدىكى  كىتاپنى قويۇپ قارا تاشلىق خاتىرنى ۋاراقلىدىم ، كۆز ئالدىمغا بىرمۇ بىر كېلىۋاتقان  ، كىنو لىنتىسىدەك لىنتىلار ئىچىدىن كىملەرنىدۇر ئىزدەيتتىم ، بىراق غۇۋا نۇرلاغا تولغان بۇ كىنو لىنتىسىدىن ھوزۇرلانماق ماڭا سەل تەس كېلىۋاتاتتى . شۇنداقتىمۇ ئەشۇ تونۇش كۈلكە ، بۇلبۇنىڭكىدەك شوخ ھەم يېقىملىق ئاۋاز ، غۇبارسىز ئەمما سۈكۈتكە چۈمگەندەك تىنىق بىر جۈپ كۆز ، يۈزلىرى سوزۇققىنە كەلگەن ئەشۇ چىراي بۇ كىنو لىنتىسى ئىچىدە جۇلالىنىپ تۇراتتى ......... 1 - دىلشات ، بۈگۈن سۇغا چۈشكىلى بارامدۇق ؟ كەينىمدىكى نىجاتقا كۆرسەتكۈچ بارمىقىم بىلەن ئاغزىمنى توسۇپ تۇرۇپ ، قولۇمدىكى قەغەزنى شەرەتلىدىم ۋە ئۇنىڭغا سۇندۇم . - نىمە ؟ زۆھرەدىن قورقامسەن ؟ ئۇ ئاڭلاپ قالسا نىمە بوپتۇ ؟ ئۇنىڭغا قاراپ ئالىيىپ قويدۇم ، ئۇ تىلىنى چىقىرىپ كۆزلىرىنى غەلتە قىلدى ، يېنىمدىنلا چىققان كۈلكە ئاۋازىدىن شۇ ياققا قارىدىم . نۇربىيە نىجاتنىڭ ھەركىتىگە كۈلۈۋاتاتتى . مەنمۇ نىجاتقا نۇربىيەنى كۆرسىتىپ كۈلۈپ قويدۇم ، نىجات ماڭا ئالايغىنىچە باشقا ياققا قارىۋالدى . - نىجات ، تۇرە ئورنۇڭدىن ؟ نىجات ھۇدۇققىنىچە ئورنىدىن تۇرۇپ مۇئەللىمگە قارىدى . - مەن نىمە دەپ توختۇدۇم ؟ ئۇ بېشىنى قاشلىغىنىچە تۆت تەرەپكە قارىدى . بىراق ماتىماتىكا ئوقۇتقۇچىسىنىڭ ‹‹ سىمسىز تىلفۇن ›› لارنى جازاغا قويۇش ئۇسۇلى باشقىچە بولغاچقا ھېچكىم ئۇنىڭغا خەۋەر يەتكۈزەلمىدى . - مەن نىمە دەپ توختۇدۇم دەپ توختۇدىڭىز ؟ سىنىپ ئىچى كۈلكە بىلەن توشتى ، ئۇنىڭ بۇ گېپىگە مۇئەللىممۇ كۈلۈپ كەتكىلى تاسلا قالدى . بىراق ئۇ ئۆزىنى زورىغا بېسۋېلىپ ئۇنىڭ قېشىغا كەلدى ۋە قولىغا كىتابنى ئېلىپ - بۇ نىمە ؟ - دەپ سورىدى - كىتاپ - قانداق كىتاپ ؟ سىنىپ ئىچى جىمجىت ئىدى ، يەنە قانداق قىزىق گەپ چىقىدىكىن دەپ بالىلار جىممىدە تۇراتتى . ھەممىسى نىجاتنىڭ قىزىقارلىق گەپلەرنى قىلىشىنى ئارزۇ قىلاتتى ، بىراق بۇ ئەدەبىيات دەرسى ئەمەستە ، بىراق بۇ نىجات دەرس تاللاپ ئولتۇرمايتتى . - قەغەز كىتاپ بالىلار يەنە كۈلۈشۈپ كەتتى . مۇئەللىم بولسا كىتاپنى پاققىدە تاشلاپ قويۇپ - دىلشات سەن دەپ باقە ؟ - ماتىماتىكا كىتاپ ئورنۇمدىن تۇرۇپلا شۇنداق دەپ جاۋاپ بەردىم . - بۇ نى سورمۇدۇم ، ئالدىدىكى سۇئالىمغا بېشىمنى قاشلاپ - مۇئەللىم ئالدىدىكى سۇئال نىمىتى ؟-دەپ سورۇدۇم . - قاپاقۋاش ، مەن بايا نىمە دەپ توختۇدۇم دىگەن سۇئالغا ‹‹ ئانا پىشتى ›› ئىچىمدە شۇنداق دېدىم ، بايا نىجات بىلەن دەرسكە دىققەت قىلمىسام مەن نىمە بىلەي نىمە دەپ توختۇغىننى . ئالدىمدىكى ئورۇندۇقتىن شەرەتلەنگەن ۋاراققا قارىدىم ۋە بېشىمنى كۆتۈردۈم . - بايا مۇ ئەللىم سىز ..... - زۆھرە !– مۇئەللىم گېپىمنىڭ بېلىگە تېپىپ – ئۇنداق جاپا تارتقىچە سىزلا تۇرۇپ دەۋەتمەمسىز ! ئورنۇڭىزدىن تۇرۇڭ ! ئالدىمدىكى ئورۇندىن ئاق پىشماق ، ئورۇق ، ئېگىز ، چاچلىرى ھەم قارا ھەم ئۇزۇن قىز ئورنىدىن تۇردى . ئۇ بېشىنى پەس قىلغىنىچە قولى بىلەن ئۈستىلى ئۈستىدىكى قەلەمنى ئويناپ تۇراتتى . - ئۈگىنىش باشلىقى تۇرۇپ مۇشۇنداق قىلسىڭىز بولامدۇ ؟ ئۇ قولۇدىكى قەلەمنى ئويناشنى توختۇتۇپ ،  بېشىنى كۆتۈرۈپ - سىنىپ ھەيئەتلىرى ئۆز ئارا ياردەمدە بولۇشى كېرەك دىگەن گەپنى سىز دىگەنغۇ ؟ - دىگىنىچە يەنە پەسكە قارۋالدى ، سىنىپتىكى بالىلار يەنە بىر ھازا كۈلۈشۈپ كەتتى . - مەن شۇنداق دىگەن ، بىراق ياردەمنىڭمۇ تۈرى بار دە ! ئۇ بېشىنى كۆتۈرمەي يەنە قەلەم ئويناشنى داۋاملاشتۇردى . - بولدى ئارتۇق گەپ قىلماي ، دەرسىنى كۆڭۈل قويۇپ ئاڭلاڭلار ، ئالدىنقى قېتىم جازاغا ئۇچىرىغان ئادەمنىڭ ئورنىغا زۆھرە ئالماشتى ، بۇندىن كىيىنكى مېنىڭ دەرسىمدىكى دوسكىنى زۆھرە ئۆچىرىدۇ . كىيىنكى قېتىم يەنە شۇنداق بىر ئادەم چىققۇچە ! سىنىپ ئىچى يەنە بۇرۇنقى جىمجىت ھالىتىگە قايتتى ، بىراق ئىچىمنى بىر نەرسە تاتلۋاتقاندەك ھېسياتتا ئولتۇراتتىم . شۇ سائەتلىك دەرىستىن چۈشۈپلا داسكا سۈرتكۈچىنى قولۇمغا ئېلىپ داسكىنى سۈرتۈشكە باشلىدىم ، مۇئەللىم سىرىتتىن قايناقسۇنى كۆتۈرگىنچە كىىرىپ كەلدى ۋە ماڭا قاراپ - جازاغا ئۇچىرغان ئادەم سەن ئەمەسقۇ ؟ مەن باشقا گەپ قىلماي داسكىنى سۈرتۈشكە باشلىدىم ۋە سۈرتۈپ بوپ مۇئەللىمنىڭ ئالدىغا بېرىپ - سىنىپ ھەيئەتلىرى ئۆز ئارا ياردەمدە بولۇشى كېرەك ، بۇ ياردەم قىلغىنىم خاتا ئەمەستۇ ؟ مۇئەللىم ئىستاكاننى تۇتقىنىچە ماڭا قاراپ كۈلۈپ قويدى ، مەن ئۆز ئورنۇمغا قايتقىچە زۆھرەگە قارىدىم ، ئۇ كۈلۈمسىرەپ تۇراتتى . ئىككى زىنىقى ۋە كۆزلىرىدىكى خىجىللىق ، كۆۈمسىرەشلىرى مېنى شۇنداق بىر شىرىن خيالغا باشلايتتى . ئورنۇمغا كېلىپ ئولتۇرشۇمغا نىجات - ھەي ، ئۇنداق سىنىپ ھەيئەتلىرى ئارسىدىكى ياردەم دەپ يۈرگىچە ، بىر ئائىلە كىشىلىرى ئەمەسمۇ دىسەڭ بولمىدىمۇ ؟ - دەپ ماڭا قاراپ كۈلدى - بوشراق گەپ قىل بولامدۇ ؟- ئۇ شۇنچە بوش گەپ قىلۋاتسىمۇ ئۇنى جىملىدىم ۋە ئەتراپقا قارىدىم . يەنە بىر سائەتلىك داڭ چېلىندى ، ئۆزۈم دەرىسخانىدا بولغان بىلەن خىياللىرىم ئالىقاياقلاردا پەرۋاز قىلىۋاتاتتى . نىجات بىلەن باشلانغۇچتىن باشلاپلا بىر سىنىپتا ئوقۇمىغان بولساممۇ بىراق تولۇقسىزدا بىر مەزگىل بىر سىنىپتا ئوقۇغان ، بىر يېزىدىن بىر مەھەلىدىن بولغاچقىمۇ كىچىكىمىزدىن بىرگە ئويناپ چوڭ بولغانلاردىن ئىدۇق ، تولۇقسىزدىكى ساۋاقداشلىقىمىزنىڭ بىزگە قىلغان سوۋغىسى دوسلۇق ، مەنلا ئەمەس ، نىجاتمۇ شۇ خىل قاراشتا ئىدى . تولۇققا چىقىپلا باشلانغۇچ ۋە تولۇقسىزدا ئۆتىگەن سىنىپ باشلىقلىق ۋەزىپىسىنى داۋاملىق ئۆتەشكە باشلىدىم ، ئەزەلدىن مەن بىلەن بىللە ئوقۇغان ھەر بىر سىنىپتا ئۆزىنىڭ ئەستايدىللىقى بىلەن ئۈگىنىش ۋەزىپىسىنى ئۆتىگەن زۆھرە يەنىلا ماڭا ھەمراھ بوپ ئۈگىنىش باشلىقى بولدى ، شۇ ۋاقىتتا ئاللىقاچان ئايرىلماس ھەمراھلار دىگەن نامغا ئېرشىپ بولغان ئىدۇق ، بىراق مېنىڭ ئۇنىڭغا بېرەر قېتىم يالغۇز يەردە بېرەر ئېغىز گەپ قىلىپ باققان ۋە ياكى چاخچاق قىلىپ باققىنىم يوق .  بىر مەھەللىدىن بولساقمۇ بېرەر قېتىم مەكتەپتىن بىرگە قايتىپ باققىنىمنى بىلمەيمەن . مانا ئۇنى بۇنى دەپ تولۇقنىڭ ئۈچۈنجى يىللىقىغىمۇ چىقتىم ، بىراق يەنىلا شۇنداق يا ئۇنىڭا بىر ئېغىز گەپ يا خەت يازالمىدىم ، قورقۇنچاقلىقىمدىن ئەمەس بەلكى ئۆزۈمگە ئىشەنمىگەنلىكىمدىن ئىدى . ئۇ رەت قىلسا قانداق قىلارمەن . ھەر قېتىم شۇنداق دىسەم نىجات مېنى ئوغۇل بالا ئەمەس ياكى قىز بالا دىگەن شۇ بىرلاممىتى  دەپ زاڭلىق قىلاتتى . شۇنداق دەۋەرگەچكىمۇ ئۇنىڭغا ئاخىرى ئېغىز ئاچتىم . - ئالىي مەكتەپ ئىمتاھانى يېققىنلىشىپ قالدى ، ئىمتاھاننى بېرىۋالايلى ، ئاندىن كىيىن بىر گەپ بولسۇن . ئېرىشكەن جاۋابىم شۇ بولسىمۇ بىراق شۇنداق خوش ئىدىم ، نىجاتقا ئۇنىڭ جاۋابىنى يەتكۈزسەم ئۇ كۈلگىنىچە - ئاداش ، ئۇنداق دىگىنى بىر مەكتەپكە ئۆتەلىسەك ماقۇل بولىمەن دىگىنى بولماي نىمە ؟ ئۇنىڭ دىگەنلىرىنى ئاڭلاپ ئۇنىڭ ئۇنداق قىز ئەمەسلىكىگە ئىشەنمەيتتىم . بىراق ئۇنىڭدىنمۇ سورىيالمايتتىم . يېققىندىن بۇيان ئۇنىڭ ماڭا قاراشلىرىمۇ بۇرۇنقىدەك ئۇنداق پەرۋاسىزلىق ھالىتىدىن ئۆزگەرگەندەك قىلاتتى . پات-پات سىنىپتقا كىرسەم كۈلۈمسىرەپ قويىدىغان ، قەلەم بىلەن چېچىنى ئوينايدىغان ، ھەتتا كەينىگە قاراپ بەزى مەسلىلەرنى سورايدىغانمۇ بولغان ئىدى . بۇرۇنقى ھەممىلا ئادەمگە باراۋەر مۇئامىلە قىلىشتىن ئۆزگەرگەندەك قىلاتتى . - دىلشات – نىجات بىر بەلەن خىياللىرىمنى بۇزدى ، راستىى دىسەم خىيال قىلغۇدەك باشقا نەرسىمۇ قالمىغان ئىدى . كەينىمگە نىمە دىگەن مەنىدە قارىدىم – سۇغا چۈشكىلى بارامدۇق ؟ - بارماي قانداق قىلىتۇق !؟ - ئۇنىڭغا شۇنداق دېدىم ۋە ئالدىمغا قارىدىم . - دىلشات – مۇئەللىم يەنە مېنى چاقىردى . ئورنۇمدىن ئاستا تۇردۇم . - مەن بايا نىمە دېدىم ؟ بېشىمنى قاشلىدىم ، مۇئەللىم قولىدىكى كىتابنى ئېلىپ مەن تەرەپكە ماڭغاچ - يەنە دەمدىم ، داسكىنى سۈرتىۋەت ئېغىر بىرنى تىنغىنىمچە داسكىغا قاراپ ماڭدىم ، كەينىمدىن نىجاتنىڭ كۈلگەن ئاۋازى ئاڭلاندى ............... - تېخى ئۇخلىماپسىزغۇ ؟ ئايالىمنىڭ ئاۋازىنى ئاڭلاپ بېشىمنى كۆتۈردۈم ۋە يېزىۋاتقان نەرسىلىرىمنى يۇغۇشتۇرۇپ ئۇنۇڭغا قاراپ كۈلۈپ قويدۇم . - يېزىۋېرىڭ ، ھازىر ئوقۇشقا قىزىقمايمەن ، بىراق يېزىپ بولغاندىن كىيىن چوقۇم ماڭا كۆرستىسىز ! – ئۇ شۇنداق دىگىنىچە قولىدىكى چاينى ئۈستەل ئۈستىگە  ئۈستىگە قويدى . - ھەي بۇنى يېزىپ بازىرىم چىقىپ كەتسە چىدىماي قالىدىغان بولدۇڭدە ؟ - ھە .... مەن شۇنداق چىدىماس ، سىز چىداڭ .... - شۇ چىدىماسلىق قىلىپ تېگىۋالغاندىكىن چىدىىماي قانداق قىلاي . - ۋاي ئا بىر نىمىڭىزنى يېزىڭا تولا چىڭسەي قوۋرىغامنى ئەگمەي – ئۇ شۇنداق دىگىنىچە كارۋاتقا چىقىپ قولىدىكى ‹‹ قۇم باسقان شەھەر ›› دىگەن روماننى ئوقۇشقا باشلىدى . بايقى كاللامغا كەلگەن ئىلھاملار قاياقىدۇر قاچقان ئىدى ، قولۇمدىكى يېزىۋاتقان نەرسىلىرىمنى يىغۇشتۇرۇپ بىرنى كېرىلدىم . شۇ ۋاقىتتا قورۇسقۇم كوركىراپ كەتتى . ئايالىم ماڭا ‹‹ نىمە›› دىگەن مەنىدە قاراپ قويدى . - ھەي ، بۇ قوساقنىمۇزە تازىمۇ بىئەپ ۋاقتىدا ئاچتى دىسە ! – دېدىم دە ئايالىمغا قاراپ كۈلگىنىمچە – پەرىدە ئاشۇ چىڭسەي قورۇغۇلىرىڭغا بەسەي بىلەن سەۋزىنى ئارلاشتۇرۇپلا سۇيقاش قىلغان  بولسا نەقەدەر ئوخشىغا بولاتتى ھە – دىگىنىمچە كارۋاتقا چىقتىم . - تۇخۇم چاقامدىم گۆش سالامدىم ؟ - ئۇ كىتاپنى ياندىكى كىچك ئۈستەلگە قويغىنىچە ئورنىدىن تۇرغاچ سورىدى . - ئۇنچە كايىماڭلا خوتۇن – شۇنداق دىگىنىمچە كۆزەينىكىمنىڭ ئۈستىدىن ئۇنىڭغا قاراپ قويدۇم . - ۋاي تولا ئادەم گوللىماي غوجام ، دىسىلە ھە ! - ئۇنداق بولسا ئاشۇ ... خورازنىڭ تۇخۇمدىن بىرنى چېقىپلا ئۇ گېپىمنى ئاڭلاپ ئاشخانا ئۆيگە چىقىپ كەتتى . ئون ، ئۇنبەش مىنۇتلاردىن كىيىن ھورى كۆتۈرلۈپ تۇرغان بىر قاچا ئاشنى كۆتۈرۈپ كىرىپ كەلدى ۋە ئۈستەل ئۈستىگە قويۇپ - ما ئاشنى ئىچىۋالسىلا غوجام ھېلى سوۋۇپ قالىدۇ . ئورنۇمدىن تۇرۇپ ئۈستەل يېنىغا باردىم . - خوتۇن يا تۇخۇم يا گۈش يوقيا ؟ - ئاشنى ماتىلىغاچ ئۇنىڭغا قارىدىم ، ئۇ كارۋاتقا چىقىپ قولىغا كىتابنى ئېلىپ بولغان ئىدى . - خورازغا بايا دەپ قويدۇم ، ئەتە كاكىلاپ قويىدىغان بولدى ، شۇ ۋاقىتتا چېقىپ ئىچىڭ ئەمسە ! ئارتۇق گەپ قىلماي ئاشنى ئىچىپ بولۇپ كارۋات تەرەپكە ماڭدىم . - تويىدىڭىزما ؟ - گەپ قىلماي كارۋاتقا ماڭغاچ - گۆشمۇ تۇخۇممۇ يوق ئاشنى بىر قاچا ئىچكەنگە خوش بولە ۋاي چىراغچى  ، ئوخشىمىغان بەتتام ئېشىڭنى ! – شۇنداق دېدىم - ئىككنىجى قاچىسىغا چىقىپمۇ قالاتتى تۇخۇم . – ئۇ بېشىنىمۇ كۆتۈرمەي كىتاپقا قارىغاچ گېپىنى داۋاملاشتۇرۇپ – بولمىسا ئەتە سەھەر ئۆزۈم ئىچىۋېتەرمەن ! قاچىنى كۆتۈرۈپ ئاشخانا ئۆيگە ماڭدىم . بىراق قازاننى ھەر قانچە ئاختۇرۇپمى تۇخۇمنى تاپالمىدىم ، ئامال يوق يەنە بىر قاچا قۇرۇق سۈيقاشنى ئېلىپ ياتاق ئۆيگە كىردىم . - نەدە تۇخۇم بولسۇن – قاچىنى ئۈستەلگە قويغاچ شۇنداق دېدىم . - مەنمۇ سىزگە چىقىپمۇ قالار دېدىم ، تېخى سىزنى ئەتە ئىچسە خورازغا دەپ قويغان تۇىۇمنى چېقىپ بەرمەكچىدىم . - خۇداغا شۈكىرى ، ھەنىمۇ بولسا ئەكەك قوينىڭ پاقلىنىنىڭ گۆشنى دىمەپتىكەنمەن ، بولمىغان بولسا ئىش باركەن ! ئايالىم كۈلگىنىچە كىتاپنى قويۇپ قويۇپ - شۇنداق قىلىپ بارىدىغان بولدىڭىزمۇ ؟ - نەگە ؟ - سوراپ بولۇپ بىر قىسىم بولۇپ قالدىم . - ئۇنىڭ قېشىغا ؟ قولۇمدىكى قوشۇق بىلەن تاماقنى ماتىلىغاچ - قانداق قىلسام بولاركىن ! - مېنىڭچە بېرىپ كېلىڭ ! ئارتۇق گەپ قىلماي تامىقىمنى يىدىم . تاماقنى يەپ بوپ كارۋاتقا چىقىپ ياتتىم . ھېچ بىر ئۇيقۇ كېلىدىغاندەك ئەمەس ئىدى . شۇنداقتىمۇ كۆزۈمنى چىڭ يۇمۇپ ياتتىم ، مېنى يەنە قايسىدۇر خىياللار چۈش دېڭىزىغا چاقىراتتى . ............... 2 ئارىدىن بىر نەچچە ئاي ئۆتۈپ ئالىي مەكتەپ ئىمتاھانىمۇ بېرىپ بولدۇق ، مەن ، زۆھرە ، نىجات بىر مەكتەپتە ئىدۇق ، بىراق نۇربىيە باشقا بىر شەھەردىكى ئالىي مەكتەپكە كېتىپ قالغان ئىدى . زۆھرە بىلەن ئىككەيلەننىڭ كەسپى ئوخشاشلا ئەدەبيات ، نىجاتنىڭ بولسا ئۆزى ياقتۇرمايدىغان ماتىماتىكا ئىدى . - قانداق بولدى ، ئوقۇتقۇچۇڭ نىمە دەيدۇ ؟ ئۇ بېشىنى ساڭگىلاتقىنىچە ماڭا قاراپ بېشىنى سىلكىدى ۋە كارۋاتقا چىقىپ ئولتۇردى . - كەسىپ ئالماشتۇرماق نىمانچە تەستۇ ؟ - ئۇ شۇنداق دىگىنىچە يانجۇقىدىن تاماكىنى ئېلىپ چەكتى ، ئۇنىڭ تاماكا چېكىۋاتقىنىنى تۇنجى قېتىم كۆرۋاتقىنىم بولمىغاچقا ئانچە ھەيرانمۇ قالمىدىم ، بەلكى ئۇ نۇربىيە بىلەن بىر مەكتەپكە بارالمىغىننى تازا قۇبۇل قىلالمىغان بولسا كېرەك . بىر نەچچە كۈندىن كىيىن كىتاپخانىدا كىتاپ ئوقۇپ ئولتۇراتتىم نىجات كۈلگىنىچە كىرىپ كەلدى ۋە - ئالماشتىم ئاداش، ئەدەبيات كەسپىگە ئالماشتىم . - تىنىچ !!!! ئۇنىڭ ئاۋازى خېلى قاتتىق چىقىپ كەتكەن ئىدى . - يۈرە – ئۇ شۇنداق دىگىنىچە مېنى كۈتۈپخانىدىن تارتىپ دىگۈدەك ئېلىپ چىقتى . - نىمىگە بۇنچە ئالدىرتىسەن ؟ - ئاداش كەسىپ ئالماشتىم ، ئەدەبياتقا ! - بىلدىم – ئارۇق گەپ قىلمايلا باشقا ياققا قارىۋالدىم بىراق ئىچىمدە بىر خىل خۇشاللىق ھېسياتى ئۇنىڭغا قاراشقا قىستايتى . ئەنە شۇ ۋاقىتتا ئۇنىڭغا قارىدىم ، ئىككەيلەن بىر-بىرمىزنى قۇچاقلاپ سەكىرىشپ كەتتۇق ، خۇددى كىچك بالىلاردەك . - نىمە بۇ خۇشاللىققا مېنى جۆر قىلمامسىلەر ؟ - قاياقتىندۇر پەيدا بولغان زۆھرە شۇنداق دىگىنىچە بىزگە قاراپ كۈلۈمسىرەپ تۇراتتى . - ئەلۋەتتە ، نىجات بىزنىڭ كەسىپكە ئالمىشىپتۇ زۆھرە قولىدىكى يۇپۇرماقنى ئوينىغىنىچە ماڭا قاراپ كۈلۈمسىرەپ تۇرۇپ - بۇ كەسىپ ئالمىشىشنىڭ ھېكايسىنى ئاڭلىدىڭىزمۇ ؟ - نىمە ھېكايە ؟ - نىجات بىلەن ئىككىسى ماڭا قاراپ كۈلۈشۈپ كەتتى . ئۇلار بىر ھازا كۈلگەندىن كىيىن نىجات كۈلكىسىدىن ئۆزىنى تۇتۇۋالغىنىچە - قارا ، ماتىماتىكا دەرسىدە تولۇقتا – تولۇقسىزدا ئۆتكەن ئۈچبۇلۇڭ دەپ بىر نەرسە بارغۇ ؟ شۇنى سۆزلىدى ، مۇئەللىم ‹‹ بىر بۇلۇڭى تىك بولغان ئۈچبۇلۇڭ تىك بۇلۇڭلۇق ئۈچبۇلۇڭ بولىدۇ ›› دەپ توختىشى مەن قۇلۇمنى كۆتۈرۈپ ‹‹ مۇئەللىم ئىككى بۇلۇڭى تىك بوپ قالسىچۇ ؟ ›› دىيىشىمگە سىنىپ كۈلكە بىلەن يېرلىپ كەتكىلى تاسلا قالدى ، بالىلار بىر سائەت دەرس ئاڭلىماي كۈلۈپ چىقىشتى . ئۇ مۇئەللىمۇ ماڭا چىداپ بولالماي ئاخىرى كەسىپ ئالمىشىشىمغا ماقۇل بولدى . ئۇنىڭ گېپى تۈگۈگىچە كۈلۈپ ساراڭ بولايلا دىگەن ئىدىم ، زۆھرەمۇ بۇ ھېكايىنىڭ مەكتەپتە پۇر كەتكىننى ئاغزى-ئاغزىغا تەگمەي سۆزلەيتتى . كەچتە بىرگە تاماق يىگەندىن كىيىن نىجاتنىڭ ياتقىنى بىزنىڭ ياتاققا كۆچۈردۇق ، ئۇ ياتاققا كىرگەن تۇنجى كۈنىلا ماڭا نۇرغۇن گەپلەرنى قىلىپ بەردى ، راستىنى ئېيتقاندا ئالىي مەكتەپكە چىققاندىن كىيىن ئۇنىڭ بىلەن بۇرۇنقىدەك سىردىشىپ تۇرالمىغان ، ئىچىدىكىنى بىلىپ بولالمىغان ئىدىم . - ئاداش ، پات-يېققىندا ئۇنىڭ تۇغۇلغان كۈنى بولىدۇ – ئۇ قولىدىكى تاماكىنى قاتتىق شورىغاندىن كىيىن قالدۇقىنى تاشلاپ – نىمە سوۋغات ئالسام بولار ؟ - مەن بىلمەيمەن ، ھازىرغىچە قىز بالىنىڭ پايپاق چاغلىق بىر نەرسىسىنى ئەپ باقمىسام ! ئۇ ماڭا قاراپ كۈلگىنىچە - زۆھرەدىن سوراپ باقە ئاداش ، نىمە سوۋغات ئالسام بولىدىغاندۇ ؟ - ماقۇل ، ئەتە تاماق ۋاقتىدا سوراپ باقايلى ، چۈشتە بىرگە تاماق يەيلى ! ئۇ باشقا گەپ قىلمىدى ، ئىككىنجى تاماكىسىنى تۇتۇتاشتۇرغىنىچە قولىغا گىتارنى ئېلىپ ئۇنىڭ – بۇنىڭغا چېلىپ ئولتۇردى . - ۋاي دادىسى نىمە بولدۇڭلار ؟ كۆزۈمنى ئاچتىم يېنىمدا پەرىدا تۇراتتى . تاڭمۇ ئېتىپ قالغان بولۇپ ، ئۇنىڭدىن كالا سۈتىنىڭ پۇرىقى كېلىۋاتاتتى . - سۈت چايكەن دە – ئۇنىڭ بايقى سۇئالىغا جاۋاپ بەرمەيلا شۇنداق سورۇدۇم .   - نىمە چۈشۈڭلىدە ناخشا غىڭشىپ  يۈرۈيسىلە ؟ - سېنىڭ دەردىڭ بولمامدۇ خوتۇن ! شۇ چۈشۈمدىمۇ ساڭا ئاتاپ ناخشا ئوقۇپ شۇ . - ھە – ئۇ كەينىگە ئۆرۈلگىنىچە – يەنە كىملەر ئۈچۈن نىمە ئىشلارنى قىلىۋاتسىز ؟ - ھە بوپتۇ ، بوپتۇ !  - شۇنداق دىگەچ ئورنۇمدىن تۇردۇم – سەن ئۈچۈن بولمىسا باشقىلار ئۈچۈن ، ئەمدى بولغاندۇ ؟ ناشتا قىغلى ئۈستەل يېنىغا كەلدىم ، بىراق بىرلا چىنىدە يەنى پەرىدەنىڭ ئالدىدىكى چىنىدە سۈتچاي تۇراتتى . مېنىڭ ئالدىمدا بولسا ھېچنىمە يوق  . ئۇ سۈت چاينى ئىچكەچ ‹‹ نىمە ›› دىگەن مەنىدە بېشىنى لىڭىشتتى . - ماڭىچۇ ؟ - نىمە ؟ قولۇم بىلەن چىنىسىدىكى سۈتچاينى كۆرسۈتۈپ - ئەلۋەتتە سۈتچايدە ؟ - سىز باشقىلار ئۈچۈن قىلغاندىكىن ، باشقىلارمۇ سىز ئۈچۈن سۈتچاي تەييارلاپ قويغاندۇ ؟ ئۇنىڭ بۇ گېپىگە كۈلۈۋەتكىلى تاسلا قالدىم . - توۋا دەڭلا خوتۇن ، يەنە كىم ئۈچۈن نىمە ئىش قىلاي ، تولا چاخچاق قىلماي ئورنۇڭلىدىن تۇرۇپ سۈتچاي بېرىڭلار ! ئۇ ئورنىدىن تۇرۇپ ئاشخانىغا مېڭىشى تاماق ئۈستۈلى ئۈستىدىكى تۇزدىن بىر قوشۇق چىنىسىگە سېلىۋەتتىم . ئۇ چاينى ئېلىپ چىقىپ ئالدىغا قويدى ۋە قولىغا بىر پارچە ناننى ئېلىپ ئاغزىغا سالغىنىچە سۈتچاينى ئوتلۇدى ، ئۇنۇڭغا قاراپ ئەمدى رەسمى كۈلۈۋەتتىم ، ئۇ ماڭا ئالايغىنىچە ئاشخانا ئۆيگە كىرىپ كەتتى . مەن كۈلكىدىن ئاران توختاپ چاينى قولۇمغا ئېلىپ بىرلا ئوتلۇدۇم دە ئاشخانا ئۆيگە يۈگۈردۈم ، مەن قىلغاننى ئۇمۇ قىلىپ بولغان ئىكەن ..... تىلىۋزور كۆرۈپ ، بىر-بىرىمىز بىلەن قىزىمىزنىڭ ئىشلىرىنى دىيىشىپ تۇراتتۇق  تىلفۇن كېلىپ قالدى . - ئەسسالاممۇ ئەلەيكۇم - ۋەئەلەيكۇم ئەسسالام ، دىلشات بارمىدۇ ؟ - تىلفۇندىن كېلىۋاتقان ناتونۇش ئاۋازدىن كىملىكىنى بىلەلمەي قالدىم - ھە ، مەن شۇ - مەن ئالىي مەكتەپتىكى ساۋاقدىشىڭ ، ئابدۇرسۇل – شۇندىلا يادىمغا كەلدى . - ھە ئابدۇرسۇل ئاداش ، ئۆي ئىچى باللىرىڭ ، ئايالىڭ سالامەت تۇغاندۇ ؟ - سالامەت ئاداش ، قانداقراق سەن تەرەپمۇ ياخشى . – ئۇنىڭ دەيدىغان باشقا گېپى باردەك، شۇڭلاشقا  جىددى تىلفۇن قىلغاندەك قىلاتتى يۇ بىراق ماڭا قانداق دىيىشنى بىلەلمەيۋاتقاندەك ئازىراق تەمتىراۋاتاتتى . - سالامەت ئاداش ، قانداق تىلفۇن قىلىپ قاپسەن ، كېلىدىغان ئوخشىمامسەن ؟ - ئاداش ، مۇنداق ئىش ، نىجات بۈگۈن تۈگەپ كېتىپتۇ ، شۇڭا ساڭا خەۋەر قىلىشىم . تىلفۇن تۇتقان قوللۇرۇم تىتىرەۋاتاتتى ، ئۆزۈمنى شۇنچە تۇتۇۋېلىشقا تىرىشاتتىم يۇ ، بىراق ئۆپكەم ئاغزىمغا قاپسىلىپ قالغاندەك بىر خىل تۇيغۇدا تۇتۇپلا قالغان ئىدىم . تىنىقلىرىم يېتىشمەيۋاتقاندەك نەپەستىن قىسىلىۋاتقاندەك ئىدىم . - ھە ..........بىلدىم ، ئاداش ........... رەمەتلىكنىڭ ياتقان يېرى جەننەتتە بولسۇن ...نامىزىنى قاچان چىقىرىدىكەن ؟ - ئەتە جۈمەگە ئۈلگۈرتۈپ .... - ئامال بار ئۈلگۈرۈپ بارىمەن . يەنە نىملەرنى دىيىشتىم بىلمەيمەن ، تىلفۇننى قويغاندا پەرىدە نىمە ئىش بولغىننى ئالىقاچان بىلىپ بولغان ئىدى ، ئورنىدىن تۇرۇپ يول تەييارلىقىغا كىرىشتى ، دائىم نامازغا بارغاندا كىيىدىغان پەلتۇيۇم بىلەن دوپپامنى قولۇمغا تۇتقۇزۇپ ماڭا قاراپ تۇراتتى . - خوتۇن ، بۇ يېققىن يول ئەمەس ، يەتتە – سەككىز سائەتلىك يول ! - دادىسى ، ئۆلۈم بىلەن ھاياتلىق ئارسىدىكى يول پەقەت بىرلا تىنىق ، مەنمۇ بەندىچىلىك قىلىمەن ، بارغىلى قويۇڭلار . ئايالمنىڭ دىگەنلىرىنى ئويلاپ كۆزلىرىمدىكى ياشنى مىڭ بىر جاپادا يۇشۇردۇم . يىغلىۋېتىشتىن ئۆزۈمنى ئاران-ئارانلا تۇتۇپ تۇراتتىم . بېكەتكە بېرىپلا بىر كىچىك ماشىنىنى دىيشىىپ ئۇ تۇرۋاتقان ، ياق ئۇ تۇرغان شەھەرگە قاراپ يولغا چىقتىم . ماشىنىعا چىققاندىن كىيىن ئايالىمغا ھاردۇق يەتكەن بولسا بىر-نەچچە سائەتكە بارمايلا ئۇيقۇغا چۈشۈپ كەتتى . ماشىنا ئەينىكىدىن ئېتلىپ كىرىۋاتقان يازنىڭ ئىسسىق  شامىلى  ، ئاسفالىت يولنىڭ ئىككى ياقىسىدىكى  كەڭرى كەتكەن ساي – تاشلىق ، يىراقتىن ئېگىز – ئېگىز قارىيىپ كۆرنىۋاتقان تاغلار مېنى ئۆزىگە قانچە جەلىپ قىلغانسىرى خىيال دېڭىزىغا شۇنچە تارتاتتى . - ئاداش قايتىپ كەپسەنغۇ ؟ نۇربىيەنىڭ قېشىغا بارمىدىڭما ؟ ئۇ قولىدىكى نەرسىلەرنى شەرەتلەپ - ئاران كەلسەم يەنە سوراقلاپ كەتتىڭغۇ ئاداش ، قولۇمدىكى نەرسىلەرنى ئېلىۋالە ! – ئۇنىڭ قولىدا بىر يەشىك پىۋا ، بىر نەچچە بوتۇلكا ئاق ، تۇزلىغان خۇاسېڭ مېغىزى ، ياڭيۇ ۋە كاۋاپ دىگەندەك ئۇششاق – چۈشەك بىر نەرسىلەر تۇراتتى . - نىمە بولدۇڭ ؟ - ھېچنىمە ! – ئۇ بېشىنىمۇ كۆتۈرمەيلا جاۋاپ بەردى – بىر نەچچە بالىنى چاقىرىپ كىرەي ئاداش ، سەن ئىچمەيسەن ، ئىچىدىغانغا ئادەم بولمىسا قانداق بولىدۇ ؟ ئۇ چىقىپ كېتىپ بەش – ئون مىنۇتلاردىن كىيىن بىر نەچچە يېققىن ئۆتىدىغان بالىلارنى چاقىرىپ كىرگەن ئىدى . - ۋاي سورۇن ئېسىلغۇ ئاداش – ئابدۇرسۇل ياتاققا كىىرىپلا شۇنداق دېدى . باشقىلارمۇ بىر ئېغىزدىن گەپ قىلىشقان بولسىمۇ ، نىجات گەپ قىلماي پەقەت كۈلۈپلا قويۇپ باشقا ئىشلار بىلەن مەشغۇل بولدى . سورۇن باشلاندى ، نىجاتقا قارىساملا بىر ئىش بولغىنى چىقىپ تۇراتتى ، بىراق ئۇنىڭدىن قانداق سوراش كېرەكلىگىنى بىلمەيتتىم ، ئەتە نۇربىيەنىڭ تۇغۇلغان كۈنى دەپ چىقىپ كەتكەن ئادەم ، مانا بىر كۈنمۇ تۇرماي شۇ كۈنىلا يېنىپ كەلگىنىگە قارىغاندا بىر ئىش بولغىننى پەرەز قىلماقمۇ تەس ئەمەس ئىدى . ئۇلارنىڭ سورۇنى ئۇنى-بۇنى پاراڭلىشىش ، يۇمۇر سۆزلەش ، بىر-بىرنى چېقىش بىلەن شۇنداق داۋام قىلماقتا ئىدى . - ئاداش – دېدى ئابدۇرسۇل – بىر-بىرمىزنىمۇ يامان ئەمەس چالدۇق ، ئىچىدىغاننىمۇ يامان ئەمەس ئىچتۇق . ئەمدى ماۋۇ قاپاقنى بىر چېلىپ بەرمەمسەن ئاداش ؟ - ئۇ شۇنداق دىگەچ قولىغا گىتارنى ئېلىپ نىجاتقا تەڭلىدى . نىجات گىتتارنى قولىغا ئېلىپ بىردەم تىرىڭشتىپ پەدە تەڭشىدى ، مەنمۇ قولۇمغا تاماكىدىن بىرنى ئالدىم – دە ئوت ياقتىم ، راستىنى ئېيتقاندا مەنمۇ ئۇنىڭ ناخشىلىرىنى سېغىنىپ قالغان ئىدىم . ئۇ پەدىنىمۇ تەڭشەپ بولۇپ قولىغا رومكىنى ئېلىپ گەپ سۆزسىزلا ئىچىۋەتكەندىن كىيىن - ئەسلى بۈگۈن چالغۇممۇ ، ئوقۇغۇممۇ يوق ئىدى ، پەقەت ئىچكۈملا بار ئىدى ، بىراق سورۇننىڭ ، سىلەرنىڭ يۈزۈڭلار . بىر ناخشا ئوقۇپ بېرەي ، بايا ماشىنىدا تېكىستىنى يېزىپ قويغان ئىدىم – ئۇ شۇنداق دەپ چاپىننىڭ يانجۇقلىرىنى ئاقتۇرۇپ يۈرۈپ دىگەندە ئۆزىنىڭ ئىزدەۋاتقان ناخشا تېكىستىنى ئاران تاپتى ۋە ناخشىسىنى باشلىدى . گىتتارنىڭ شۇنداق مۇڭلۇق چېلىنىشىدىن ، ئۇنىڭ كۆزلىرىدە لىغىرلاپ قالغان ياشتىن ھېچنىمىنى ھېس قىلالمىدىم ئەمەس ، بىراق ھېس قىالىغىنىمىغا ئىشىنەلمىدىم . ‹‹ ئەتە سېنىڭ تۇغۇلغان كۈنۈڭ ، ساڭا شۇنداق بىر سوۋغات ئالدىم . گۈزەل ئارزۇ ئىستەكلەر بىلەن ، يانجۇقۇمغا سوۋغاتنى سالدىم . ماڭدىم شۇدەم يېنىڭغا ئۆزۈم ، ياندا ئۆزگە بىر يار تۇرۇپتۇ . قوللۇرۇڭدا دەستە ئەتىرگۈل ، يۈزلۈرۈڭگە كۈلكە ئۈنۈپتۇ . چۈشۈپ كەتتى قولۇمدىن سوۋغات ، مۇزلىماقتا سۆيگۈسىز يۈرەك . كۆزلۈرۈمدە تۇنجۇققان ھەم ياش ، تىپىرلىغان ئۈمۈدسىز تىلەك . يۈرۈگۈمنىڭ مۇزلاپ كەتكىنى ، قارغا چۈشكەن سوۋغاتتا ئەمەس . دېدى يۈرەك شۇڭا مۇزلۇدۇم ، سۆيۈشۈڭگە ئۇ قىز ئەرزىمەس . ............................. دېدى يۈرەك شۇڭا مۇزلۇدۇم ، كۆيۈشۈڭگە ئۇ قىز ئەرزىمەس .›› ئۇنىڭ ناخشىسى تۈگىشى بالىلار چاۋاك چېلىپ ماختاپ كېتىشتى ، بىراق ئۇنىڭ ئاشۇ تىتىرەڭگۈ ئاۋازىدا ئېيتقان بۇ ناخشىدىن ئۇنىڭ شۇ ۋاقىتتىكى ھېسياتى مانا مەن دەپ چىقىپ تۇراتتى ، ئۇنىڭ نىمە ئۈچۈن بۇنچە بالدۇر يېنىپ كەلگىننىڭ سەۋەبىنىمۇ ناخشىدىن ئىزدەپ تېپىش تەس ئەمەس ئىدى . بىراق ئۇ ناخشىنى ئېيتىپ بولۇپلا ھۆ قىلىپ ئىشىكتىن چىقىپ كېتىشى مېنى سەل ئەنسىرىتپ قويغان ئىدى . ئارقىسىدىن ھاجەتخانىغا كىرىپ ھەيران قالدىم . ئۇ بىر بۇلۇڭغا بېرىپ تامغا يۆلەنگىنىچە يىغلاۋاتاتتى ، ئۇنىڭغا نىمە دەپ تەسەللي بېرىشنىمۇ بىلمەيتتىم . پەقەت قېشىغا بېرىپ دۇلىسىنى تۇتۇم ، ئۇ ئارقىسىغا ماڭا قارىۋەتكەندىن كىيىن ، كۆز ياشلىرىنى سۈرۈتكىنىچە - ماڭا ھېچ ئىش يوق ، قايتايلى ئاداش . ياتاققىمۇ قايتتۇق ، ئۇمۇ ئىچىشنى داۋاملاشتۇردى ، بىراق بۇ ئۇنىڭ ئەڭ ئاخىرقى قېتىم سورۇندا ئولتۇرشى ، ئىچىشى بولۇپ قالدى ، راستىنى ئېيتقاندا شۇندىن كىيىن ئۇنىڭ ئۇنداق سورۇنلاردا ئولتۇرغۇننىمۇ ياكى ئىچكىنىنىمۇ كۆرمۈدۈم ، ئاچچىقى كېلىپ كەتكەندە مەيدانغا چىقىپ توپ ئوينايدىغان ، چوڭ مەيداننى ئايلىنىدىغان ، كىتاپخانىغا كىرىپ كىتاپ ئوقۇيدىغان بولدى . بىر نەچچە قېتىم نۇربىيەدىن خەت كەلسىمۇ خەت قايتۇرمىدى . زۆھرەمۇ پات-پات تىلغا ئالدىغان خۇيلىرىنى تاشلىدى ، ئۇنىڭغا خەت يېزىپ نىجاتنىڭ ئەھۋالىنىمۇ سورىغاندىمۇ خەت قايتۇرمىدى . ئۇلارنىڭ مۇناسىۋىتىنىڭ مۇشۇنداقلا ئاخىرلاشقىنىدىن ، ئۇنىڭغا ياردەم قىلالمىغىنىمدىن ئەپسۇسلانساممۇ ئامال يوق ئىدى . ئۆزى خالىمىغان ئىشقا مەن زولىغاندەك بولۇپ قالىدىغىنى ئېنىق ئىدى . ماشىننىڭ قاتتىق سىلكىنىشىدىن خىياللىرىم يەنە قاياقلارغىدۇر چېچىلدى ، ئاياللىممۇ كۆزلىرىنى ئېچىپ ئەتراپقا قاراپ قويدى ۋە يەنە بېشىنى ئارقا ئورۇندۇققا قويغۇنىچە ئۇيقۇغا چۈشۈپ كەتتى . - نىمە ئىشقا ماڭدىڭلار ؟ - ساۋاقدىشىم تۈگەپ كېتىپتىكەن ، ئەتە نامىزىنى چۈشۈردىكەن شۇنىڭغا . - ھە ، شۇنچە يىراققا بارغىنىڭلارغا قارىغاندا بۇرۇن خېلى ياخشى ئۆتۈپتىكەنسىلەر ھە ! – شوپۇرنىڭ بۇ سۇئالىنى جاۋاپسىز قويۇپ يەنە يىراقلارغا كۆزۈمنى تىككىنىمچە خىيالنىڭ داۋامىنى ئەسلەشكە تىرىشتىم ، ئەنە شۇ خىياللار مېنىڭ ياشلىقىمدىكى ئەڭ قورقۇنۇشلۇق ئەسىلىمە  بولسا كېرەك . 3 ئالىي مەكتەپنىڭ ئاخىرقى يىلىدىكى بىر يەكشەنبە كۈنى سىرىتتا ئىشلەپ مەكتەپكە قايتىۋاتقان ئىدۇق ، مەكتەپكە يېققىن كەلگەندە ياندىكى بىر كوچىدىن بىر قىزنىڭ ۋارقىرىغان ئاۋازى چىقتى ، نىجات ماڭا قاراپ - بېرىپ باقامدۇق ؟ - دەپ سورىدى . - مەيلى ... بېرىپ باقايلى . كوچىغا كىرىپ ئۇزۇن ماڭمايلا بىر يىگىتنىڭ بىر قىزنى توسۇۋېلىپ ئۇ يەر – بۇ يەرلىرىنى سىلاۋاتقانلىقىنى كۆردۇق . - ھەي قولۇڭنى تارت – نىجات ئاچچىقى بىلەن شۇنداق دېدى . - ھوي ، ساھىبجامالنى قۇتقازغان قەھرىمان بولاي دەمسەن نىمە ؟ - ھېلقى يىگىت شۇنداق دىگىنىچە سەت كۈلدى ۋە كېلىپ مېنىڭ مەيدەمدىن ئىتتەردى . ھاياجانلانغان بولسام كېرەك ، مەنمۇ ئىتتەردىم ، كۈچەپلا ئىتتەرگىنمنى بىلىمەن . ھېلقى يىگىت تىيلىپ كېتىپ كەينىگە يېنىپ تامغا چاپلىشىپ قالدى ۋە سەت ۋارقىرىدى . مانا شۇ سەت ۋارقىراش بىلەن كوچا چارلاۋاتقان ساقچىلار يېتىپ كەلدى ، ھېلقى يىگىتنىڭ كەينىدىن كىرىپ كەتكەن زىخ تاياقچە ئالدىدىن چىققان ئىدى ، ئەسلى بۇ زىخ تاياقچە قۇرلۇش قىلغاندا ئېلىۋېتىلمىگەن ئىكەن . ئۆزۈمنىڭ ئوقۇتقۇچۇلۇق خىزمىتى قىلىپ ئوقۇش ئۈستىلى ئۈستىدە تۇرغۇم بار ئىدى ، بىراق تۇرغۇنۇم سىنىپ ئەمەس سوتخانا . تۆت يىللىق كېسىم ئېلان قىلىنىپ تۈرمىگە كىرىپ كەتتىم . مېنىڭ ئارزۇيۇم كېلەچىكىم شۇنىڭ بىلەن تۈگىگەن ئىدى . تۈرمىگە كىرىپ ئىككىنجى يىلى نىجات يوقلاپ كەلدى . - زۆھرەچۇ ؟ ئۇ دائىم زۆھرەنى بىرگە ئېلىپ كېلەتتى ، بىراق بۇ قېتىم ئۇ يالغۇز كەلگەن ئىدى . ئۇ سۇئالىمنى ئاڭلاپ ئىككى تەرەپكە قارىدى . - ئۇنىڭ تويى بولىدىغان بولدى ئاداش . ئۇنىڭ جاۋابىنى ئاڭلاپ بېشىمدىن بىرى سوغۇق سۇ قۇيغاندەك ئەندىكىپ كەتتىم . بىراق ئاڭلىغىنىم خاتا ئەمەس ئىدى . - نىمىشقا بۇنداق بولىدۇ ؟ - دادىسىنىڭ دىيىشىچە تۈرمىدە ياتقان بىرىنى كۈيئوغۇل قىلىپ ئۆيىگە ئەكىرەلمەيدىكەن ؟ بۇمۇ توغرا ئۇ مېنى يەنە ئىككى يىل ساقلايدۇ ، ئىككى يىلدىن كىيىن چىقسام يەنە بىر نەچچە يىلغىچە تۇرمۇش يولۇمنى ، ھايات مىزانىمنى تاپمىغىچە توي قىلالىشىمىز مۇمكىن ئەمەس . - كىم بىلەن توي قىلىدىكەن ؟ مەن تونۇمدىم . ئۇ بۇ سۇئالنى ئاڭلاپ جاۋاپ بېرەلمىدى ، بېرەلمىدىلا ئەمەس ، كۆزلىرىنى مەندىن ئەپ قېچىپ باشقا ياققا قاراپ تۇرۇۋالدى . - مەن ..... مەن بىلەن . ئىچىم ئاچچىق بولۇپ كەتتى ، نىمىشقىكىن ئالدىمدىكى بۇ ئادەمنى تۇنجى كۆرىۋاتقاندەك بىر خىل ھېسياتتا بولىۋاتاتتىم . - ئاداش ، چۈشەندۈرۈشۈمنى ئاڭلا ! ئۇنىڭ گەپلىرى قۇلۇقىمغا كىرمەيتتى ، ئورنۇمدىن تۇرۇپ كەتتىم . كامىرغا ئەكرىپ كېتىدىغان ساقچى قولۇمغا كويزىنى سېلىپ ئېلىپ ماڭغىچە ئۇنىڭغا يەنە بىر قارىدىم ، كۆز ياشلىرىم كۆزۈمنى توسۇۋالغان بولغاچقا ئۇنىڭ قايسى ھالدا تۇرۋاتقىننى بىلمەيتتىم ، بىلىشنىمۇ خالىمايتتىم . شۇنداق قىلىپ بىر نەچچە ئايدىن كىيىن ئۇلارنىڭ تويى بولدى ، بۇنى يوقلاشقا كەلگەن كۈنى ئانام ئېيتقان ئىدى ، ئۇنىڭمۇ كۆزلىرى لىققىدە ياش . مەنمۇ ئۆزۈمنى ئاران-ئاران تۇتۇپ ئولتۇرراتتىم ، راستىنى دىگەندە ئانامغىمۇ مىڭ جاپا ، ئوغلىنىڭ مۇشۇنداق يەردە تۇرۇشىنى قايسى بىر ئانا  خالايدۇ ، بۇنداق يەرگە يوقلاپ كېلىشنى قانداق ئانا خالايدۇ ؟؟ تۈرمىدىن چىقىپ بىر نەچچە يىلدىن كىيىن تويۇمنى قىلدىم ، ئايالىم بىلەن تۇغقان بولغاچقىمۇ ياكى ھەر ئىككىلىمىزنىڭ ئوچۇق يۇرۇق مېجەزىدىنمۇ بىر-بىرمىز بىلەن ئېچەكىچىشپ ، چىقىشىپلا كەتكەن ئىدۇق . ئۇنىڭغا نىجات ، ئايالىم بىلەن توي قىلىپ بىر نەچچە يىلدىن كىيىن زۆھرەنىڭ ئاغرىپ قالغانلىقىنى ئاڭلاپ ئۇنى دوختۇرخانىغا يوقلاپ باردۇق . شۇ ۋاقىت ئۇنى ئەڭ ئاخرىقى كۆرگۈنۈم بولۇپ قالدى . ئارىدىن بىر نەچچە ئاي ئۆتۈپ ئۇنىڭ ئۆلۈم خەۋىرىنى ئاڭلاپ تۇرۇپلا قالدىم . شۇ ۋاقىتتا نىجات مېنى ئايرىم چاقىرىپ -ئۇنىڭ ئۆلۈمىگە سەن سەۋەبچى !! دىگەن بىر ئېغىز گەپنىلا قىلىپ مېنى بىر نەچچە ئايغىچە چىۋىن يەۋەلغاندەك قىلىپ قويغان ئىدى ، نىمىشقىكىن شۇندىن كىيىن ئۆزۈمنى بىر ئىشنى خاتا قىلغاندەكلا سېزىدىغان بولۇپ قالغان ئىدىم . مانا ئارىدىن يىگىرمە نەچچە يىل ئۆتۈپ نىجاتنىڭ ئۆلۈمىگە كېتىۋاتىمەن ئۇنىڭ خېتىدا  ‹‹ساڭا دەيدىغان نۇرغۇن گەپلىرىم بار ، ساڭا دىمىسەم بەلكىم بۇ ئۆمۈرۈمدە ساڭا بىر ئۆمۈر قارا يۈز بولۇپ كېتىمەن ››دىگەن خەتلىرى يادىمغا كېلىۋاتاتتى . بىر نەچچە كۈنلىك جىددىيچىلىكتىن كىيىن ئۇنىڭ يەتتە نەزىرىسىنىمۇ تۈگتىۋالدۇق . بىر كۈنى قايتىشنىڭ گېپىنى دىيىشىپ تۇراتتۇق ، نىجاتنىڭ كىچىك ئوغلى ( نىجات زۆھرە ئۆلۈپ كەتكەندىن كىيىن توي قىلماي يېتىم بالىدىن ئىككىنى بېقىۋالغان ئىدى ) - دىلشات دادا ، دادام سىزگە بىر نەرسە بېرىشىمنى تاپىلىغان ئىدى – نىجات كىچىكىدىن باللىرىنى شۇنداق چاقىرىشقا ئادەتلەندۈرگەن ئىدى . مەن ئۇنىڭغائايالىمغا قارىدىم ، ئۇمۇ ماڭا ھەيرانلىق بىلەن قاراپ تۇراتتى . ئاڭغىچە ئۇ كىچىككىنە خالتىنى قولۇمغا تۇتقۇزدى ، مەنمۇ نىمە نەرسە ئىكەنلىكىگە ئۇ يەردە قارپمۇ يۈرمۈدۈم ، راستىنى ئېيتقانداق كۆرۈشكە شۇنچە قىزىقىۋاتاتتىم . بېكەتكە بېرىپ ئۇزۇن يوللۇق ماشىنا بېلىتىدىن  ئىككى بېلەت ئالدىم ، ئايالىم بىلەن ماشىنىغا چىقىپ ئورۇنلىشىۋالغاندىن كىيىن ئۇنى-بۇنى پاراڭلىشىپ ياتتىم ، راستىنى ئېيتقاندا بۇ ماشىندىمۇ ئۇ قالدۇرغان نەرسىلەرنى كۆرگۈم يوق ئىدى . بەلكىم ماڭىمۇ ھاردۇق يەتكەن بولسا كېرەك، ماشىنا قوزۇغۇلۇپ ئۇزۇن ئۆتمەيلا ئۇيقۇ قۇشلىرىغا ئەگىىشىپ پەرۋاز قىلىشقا باشلىدىم . ............... 4 ھارغىنلىقمۇ ۋە ياكى باشقا سەۋەبمۇ ، توي قىلغاندىن كىيىنكى تۇنجى قېتىملىق ئاغزىمغا تېتىمىغان تاماقنى يىدىم ، تاماقتا ھېچقانداق ئېۋەن يوق ، بىراق ئۇنىڭ كۈلكە خۇرۇچلىرى كام . ھېچقاچان بۇنداق تاماق يەپ باقمىغان ئىدىم ، شۇنچىلىك جىمجىت . ئاياللىممۇ كۆڭلۈمنى ئايىدىمۇ ياكى بۇ ئۆلۈمنىڭ ماڭا شۇنچىلىك ئېغىز كەلگىننى بىلدىمۇ باشقا چاغدىكىدەك ئۇنداق مەن بىلەن گەپ ئېتىشىدىغان ئىشنى قىلمىدى . راستىنى ئېيتقاندا نىجاتنىڭ يېنىدىن كۆچۈپ باشقا بىر شەھەرگە بېرىۋالغان بولساممۇ بىراق كۆڭلۈم شۇنىڭدىلا ئىدى ، ئۇنىڭغا بېرەر ئىش بولغانمىدۇ ؟ دەپ ئەنسرەيتتىم – يۇ ، تەن ئالغۇم كەلمەيتتى . ئۇنىڭغا نۇرغۇن گپلەرنى دىگۈم كېلەتتى – يۇ ، ئىزدىمەيتتىم ، سىرداشقۇم ، گەپلىرىنى ئاڭلىغۇم كېلەتتى – يۇ ، ئۇنىڭ شۇ ۋاقىتتا ماڭا قىلغانلىرىنى ئويلاپ بۇنداق قىلىشتىنمۇ يالتىياتتىم . مانا ئەمدىچۇ ؟ قېشىغا باراي دپمۇ ، ئاۋازىنى ئاڭلاي دەپمۇ ، چۈشەندۈرۈشلىرىنى ئاڭلاي دەپمۇ ئاڭلىيالمايمەن . قاچان ناخشا ئاڭلىسام ئۇنىڭ ئاۋازى قۇلاق تۈۋىمدە ئەكىس سادا ياندۇراتتى . ئاخشىمى ئۇخلىيالماي ياتتىم ، ئايالىم بولسا يېنىك پۇشۇلدىغىنىچە سۈت ئۇيقۇسىنى ئۇخلاۋاتاتتى ، خىيالىمغا مۇشۇ كەمدە دەم زۆھرە ، دەمدە نىجات كىرىپ ئۆزۈمنى ئەمەسلا قىلىپ قويۇۋاتاتتى . ئورنۇمدىن ئاستالا تۇرۇپ ياندىكى ئۆيگە چىقتىم ، ئۆزۈم تىقىپ قويغان ھېلقى كىچىك سولياۋ خالتىنى تاپتىم ، ئىچىنى ئېچىپمۇ باقمىغان سۇلياۋ خالتا مېنى ئۆزىگە تېخىمۇ بەك قىزىقتۇرماقتا ئىدى . خالتا ئىچىدىن بەش سۇڭلۇق رەڭسىز سۈرەت بىلەن بىر تال ئاغزى پەچەتلەنمىگەن لىتاپ تۇراتتى ، سۈرەتنى قولۇمغا ئېلىپ تۇرۇپلا قالدىم ، ئەينى ۋاقىتتا ئالىي مەكتەپتىكى چاغدا نىجاتنىڭ كەسىپ يۆتكەلگەن ۋاقتىدا چۈشكەن بۇ سۈرەت ھازىرقىدەك يادىمدا ئىدى . زۆھرە نىجات بىلەن ئىككەيلەننىڭ ئارىسىدا يەنە شۇ غۇبارسىز كۈلكىسىنى كۈلگىنىچە كۈلۈپ تۇراتتى . سۈرەتكە قارىغانسىرى ئەينى ۋاقىتتا ئۇنىڭ ماڭا دىگەن ‹‹ دىلشات ، شۇنداق بىر سىناقلار كېلىپ ئايرىلىپ كەتسەك ، چىدىيالامسىز ؟ ›› دىگەن سۇئالى قۇلاق تۈۋىمدە قايتا- قايتا ئاڭلانماقتا ئىدى . خەتنى قولۇمغا ئالدىم ، ھېچقانداق تەكەللۇپ سۆزلىرى ( نىجات بىلەن ئىككەيلەننىڭ ئارسىدا يەنە قانداق تەكەللۇپ سۆزلىرى بولسۇن ) ئىشلىتىلمىگەن بۇ خەتنى ئوقۇشقا باشلىدىم . ‹‹  سېنىڭ كەلمەيدىغىنىڭنى بىلسەممۇ شۇ بىر پارچە خەتنى يازدىم ، بىراق كەلمىدىڭ ، ساڭا ئۆز ئاغزىم بىلەن دەيدىغان نۇرغۇن گەپلىرىم بار ئىدى . بىراق سېنىڭ كېلىشىڭنى ساقلاپ ھاردىممۇ ياكى پەقەت ئۆمۈرۈم يار بەرمەمدۇ بىلمىدىم مۇنۇ خەتنى يېزىۋاتىمەن . بەلكىم خەتنى ئوقۇۋاتقان ۋاقتىڭدا مەن قارا تۇپراق ئىچىدە باقىي دۇنيا بىلەن خوشلۇشۇپ پانىي ئالەمگە سەپەر قىلغان ۋاقىتلىرىمدۇ . بۇنى بىلگۈچى پەقەت بىر ئاللاھ . دۇنيادا قىلغان ئىككى ئىشىمغا پۇشايمان قىلىمەن ، بىرى سەن بىلەن تونۇشقىنىمغا ، سەن بىلەن تونۇشمىغان بولسام بەلكىم نۇرغۇن ئىشلار يۈز بەرمىگەن ، ھاياتىمدا بۇنچە يۈزسىز ئاتالمىغانمۇ بولاتتىم ، بىلەمسەن سېنىڭ نەزىرىڭدە مەن بىر خۇمسى . يەنە بىر پۇشايمىنىم ساڭا بىر ئۇقۇشماسلىقنى چۈشەندۈرەلمىگنىم . ئەنە شۇ ئۇقۇشماسلىق مېنى خۇمسى قىلىپ قويۇپ قويدى ، خائىن قىلىپ قويدى . ۋىجدانسىز ، ۋاپاسىز قىلىپ قويدى ، سەندىن ئەنە شۇنداقلا ئايرىلىپ قالدىم ، بەلكىم ئۆزۈمنى بەك ئەقىللىق چاغلاپ كەتكەن بولسام كېرەك . گەپنى سەن تۈرمىگە كىرىپ كەتكەندىن كىيىنكى ئىشلاردىن باشلاپ سۆزلەي . سەن تۈرمىگە كىرىپ بىر نەچچە ئايدىن كىيىن مەكتەپنىڭ تەخسىملىشى بىلەن خىزمەتكىمۇ چىقىۋالدۇق ، بىراق بىلىسەن . بىزنىڭ يېزىدا قىز بالىلار  كىچىكلا توي قىلىدۇ . ئەنە شۇنداق كۈنلەر زۆھرەنىڭ بېشىغىمۇ كەلدى . زۆھرە ئۇنى دەپمۇ بۇنى دەپمۇ دادىسىنى قايىل قىلالمىدى ، ئانىسى مەزلۇممۇ دادىسىنىڭ سىزغان سىزىقىدىن چىقمايدىغان بولغاچقا بۇ ئىشقا ئامال بولمىدى ، ئاخىرى بولماي زۆھرە بىلەن پىلان تۈزۈپ توي قىلدۇق ، بىراق بۇ پىلاننى ساڭا چۈشەندۈرۈشكە ھېچقانداق بىر ئامال بولمىدى ، تۈرمىدە شۇ بىر قېتىملىق كۆرۈشۈشتىن كىيىن سېنى يوقلاپ بارغان بولساقمۇ بىراق كۆرۈشەلمىدۇق . تۈرمىدىن چىقىپ ئۇزۇن ئۆتمەيلا تويۇڭنى قىلىۋالدىڭ ، بۇ ۋاقىتتا زۆھرە ساڭا چۈشەندۈرۈشمىگە قوشۇلمىدى . شۇنىڭ بىلەن مەنمۇ توختاپ قالدىم ، ئاز كۈن ئۆتمەي باشقا بىر شەھەرگە كۆچۈپ بېرىۋالدىڭ . زۆھرەنىڭ نىمە كېسەللىكىنى دوختۇرلارمۇ تاپالمىدى ، بىراق ئۇ شۇ كۈنى كۈلدى ، سەن يوقلاپ كەلگەم كۈنى ئۇ كۈلگىنىچە ماڭا ‹‹ نىمە دىگەن بەخىتلىك بىر جۈپلەر ھە ›› دېدى . بىلەمسەن ؟ ئۇنىڭ ئاشۇ كۈلكىسىنىڭ قانچىلىك ئازابنى يېڭىپ تۇرۇپ چىققانلىقىنى بىلەمسەن ؟ مەن سىرلارنىڭ ھەممىنى ئۆزۈم بىلەن بىرگە ئېلىپ كەتمەكچى ئىدىم ، بىراق سېنىڭ تۇپراق بېشىمنىمۇ يوقلىماي ، مېنى يەنە شۇنداق يالغۇز قويۇشۇڭدىن ئەنسىرەيمەن . يىگىرمە نەچچە يىل مېنى شۇنداق يالغۇز قويدۇڭ ، ئەمدى يېتەر . زۆھرە بىلەن توي قىلىشنىڭ ئالدىدا ئۇنىڭ بىلەن ھەممىنى دىيىشتىم ، سەن تۈرمىدىن چىققاندىن كىيىن بىز ئاجىرشىپ كېتىدىغان بولدۇق ، شۇ ۋاقىتتا سەن ئەلچى كىرەۈزسەڭ زۆھرەنىڭ دادىسىمۇ بىر قېتىم تويىنى قىلىپ بولغان قىزىنىڭ ئۆيدە ئولتۇرۇپ قېلىشىدىن ئەنسىرەپ بولسىمۇ تويغا قوشۇلدىغانلىقىنى دىيىشتۇق . بىراق سەن ھېچكىمنىڭ گېپىنى ئاڭلىمايتتىڭ ، ھېچكىمنىڭ چۈشەندۈرىشى سېنىڭ قۇلۇقىڭغا كىرمەيتتى . ئەنە شۇنداق قىلىپ بىزنىڭ كاللىمىزنىڭ ھەددىدىن زىيادە ئىشلىگنىدىنمۇ ياكى دۆتلىكىمىزدىنمۇ ، سېنىڭ ئالدىڭدا زۆھرەمۇ مەنمۇ قارا يۈز ، ۋاپاسىز بولدۇق . بىراق بۇنىڭ ھەممىسى بىزنىڭ سەۋەنلىكىمىز ئەمەس ، سەنمۇ شۇ ۋاقىتتا بىزنىڭ بىر ئېغىز چۈشەندۈرىشىمىزنى ئاڭلىغان بولساڭ مۇشۇ ئىشلارمۇ بولماستى . ئاخىردا ساڭا دەيدىغىنىم ، مېنى ئەمدى يالغۇز قويما .  بۇندىن كىيىن مېنى يەنە ۋىجدانسىز .ورنىدا كۆرمە ، ساڭا دەيدىغىنىم ، سەن ھەر ۋاقىت مېنىڭ ئەڭ يېققىن دوستۇم .                                                 دوستۇڭ : نىجاتتىن ›› خەتنى ئوقۇپ بولۇپ ئۆكسۈپ –ئۆكسىپ يىغلاپ كەتتىم ، ئۆزۈمنىڭ نەقەدەر شەخسىيەتچى ئىكەنلىكىمنى ، ماڭا باشقىلارنىڭ ئەمەس ئۆزۈۈمنىڭ شەخسىياتچىلىكىنىڭ زىيانكەشلىك قىلغانلىقىنى ئويلاپ ، ئۆزۈمگە ئۆچلۈكۈم كېلىۋاتاتتى . بىرنىڭ بېشىمنى قۇچاقلىغىنىدىن يىغىدىن تەستە ئۆزۈمنى توختاتتىم ، ئىچىمدىن يىغىلا ئەمەس ، چەكسىز پۇشايمان دېڭىزى يۇپۇرلۇپ كېلىۋاتاتتى . ئايالىمنىڭ ‹‹ يەنە تېخى مەن بارغۇ ›› دىگەن سۆزلىرى يەرنىڭ چوڭقۇر يەرلىرىدىن ئاڭلىنىۋاتقاندەك ھېسياتتا ئىدىم . ئۇنىڭ قوينىغا كىرىپ كەتىكىم ، سىڭىپ كەتكىم بار ئىدى . دېرىزىدىن ئۆي ئىچىگە كىرگەن شەپەقنىڭ قىزغۇچ نۇرلىرى ئۆي ئىچىدىكى ھەممىنى قىزغۇچ رەڭگە كىرگۈزگەن ئىدى . بۇنىڭ ئىچىدە مەنمۇ ، ئايالىممۇ ، قولۇمدىكى ياش يۇقى سۈرەتمۇ بار ئىدى ………….. خاتىمە يىراق – يىراقتىن ئاڭلىنىۋاتقان قىرائەتتتىن بېشىمنى ئاستا كۆتۈردۈم ، ياز ئاخىرى بولسىمۇ كۈز شامىلى ئادەمنىڭ سۆڭەك – سۆڭكىدىن ئۆتۈپ كېتەتتى . ئاستا پەلتۇيۇمنىڭ ئالدى تۈگمىلىرىنى قايتا بىر تۈزەشتۈرۈپ ئورنۇمدىن تۇردۇم . ئالدىمدا ئۈچ قەبرە قاتار تۇراتتى ، ‹‹ يەنە تېخى مەن بارغۇ ›› دىگەن ئاياللىممۇ مېنى بۇرۇنلا تاشلاپ ئۇلارنىڭ يېنىغا كېتىۋالغان ئىدى ، بەلكىم سېسىق گەپلىرىمدىن زېرىككەن بولسا كېرەك . بوپتۇ ، بۇغۇ چىدىماسنىڭ خۇيى . بىراق بۇ دۇنيادا مەن يەككە يىگانە قالدىم . يەق يەككە يىگانە ئەمەس  . يەنە تېخى قىزىممۇ بار . قىزىمنى نىجاتنىڭ خېتىدە دىيىلگىنى بويۇنچە ئۇنىڭ چوڭ ئوغلى بىلەن چېتىپ قويدۇم ، ئەگەر نىجاتنىڭ خېتىنى ئوقۇمىغان بولسام بەلكىم بۇ تويغا قوشۇلمىغانمۇ بولار ئىدىم . مەنمۇ ئاز كۈن ئۆتمەي بۇ يۇرۇق دۇنيادىن خوشلۇشىمەن ، ئەگەر نىجات تۇرۋاتقان جەننەتكە كىرىش ماڭا نىسىپ بولۇپ قالسا مەن ئۇنىڭدىن چوقۇم كەچۈرۈم سورايمەن . بەلكىم قالغان ئۆمۈرۈمدە ئۇنى ياد ئېتىش ، يوقلاش بىلەن ئۆتكۈزۈپ ئۇنىڭدىن كەچۈرۈم سورۋالارمەن ، بىراق كۆڭلۈمنىڭ بىر يەرلىرىدە ئاچچىق بىر پۇشايمان مېنى ھەر بىر مىنۇت ئازاپلاپ تۇراتتى . 2012-يىلى 12-ئاينىڭ 31-كۈنى ئەسكەرتىش : ھېكايىدىكى ناخشا تېكىستى ‹‹ رومكىدىكى يۈرەك ›› ناملىق ناخشا تېكىستىنى ئۆزگەرتىش ئارقىلىق كىرگۈزۈلدى ، ئەسلى ئاپتۇرنىڭ توغرا چۈشۈنىشىنى تۆۋەنچىلىك بىلەن سورايمەن .

tax☆kampit

	ھىكايىڭىزنى شۇنچىلىك ھىرىس بىلەن ئۇقۇپ چىقتىم،لىكىن ...............بىر ئېغىز لىللا گەپ!قانمىدىم~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

qayan444

	ھەقىقەتەن تەسىرلىك ھىكايىكەن  .نادىرلىسا بولغۇدەك......  بىر كىنو كۆرگەندەك بولدۇم...ئەجرىڭىزگە كۆپ رەھمەت

╰︶￣原地守候

	بىرىنچى قەۋەتتىكى ئەزانىڭ گېپىنى مېنىڭمۇ تەكرارلىغۇم كېلىۋاتىدۇ.   پەقەت، پەقەت قانمىدىم.

akyupurmak

	ياخشى ئەسەردەك قىلىدۇ، ئىنكاسىم ئارقىلىق ساقلىۋېلىپ تۇراي

nurizadam

	ماشائاللاھ......... ھىكايىنىڭ شاھىكەن....

tapalmidim

	ياخشى يېزىلغان ئەسەركەن ! دوست-مۇھەببەت دەيدۇ ،رىشتىنىڭ قانچىلىك چوڭقۇرلىقى سېنىڭ ئۇنىڭ ئۈچۈن قانچىلىك قۇربانلىق بېرەلىشىڭدە ئىپادىلىنىدۇ

مىرشاپ

	نىمە دىيىشىمنى بىلمەيۋاتىمەن ...راستىنلا بەك ياخشى يېزىپسىز......ئۈستىدىكى ئىككى ئەزانىڭ گىپىنى مەنمۇ تەكرارلاپ ئۆتەي.....مەنمۇ پەقەت قانمىدىم.........سىزنىڭ كىيىكى ھېكايىڭىزنى كۈتىمەن.....

yurkimzida

	ياخىشى  ئەسەركەن،ئىنكاس يازماي دىسەممۇ يېزلىپ كەتتى ما تىمىغا!