(مەسەل)
ھۈسەنجان نەبى
ماراپ يۈرۈپ مۈشۈكباي،
چاشقان تۇتۇپ بىر تالاي.
ئويلىدىكىن نېمىنى
قويۇۋەتكەچ بىرىنى.
كىرىۋېلىپ تۆشۈككە،
سۆزلەپتۇ ئۇ مۈشۈككە:
‹‹قويۇۋەتتىڭ مېنىلا،
سوراپ باقاي يەنىلا.
رەھمەت ساڭا مۈشۈككا،
قويۇۋەتتىڭ نېمىشقا؟››
دەپتۇ مۈشۈك ھىجىيىپ،
بۇ چاشقانغا سىر ئېچىپ:
‹‹ھامىلىدار ئىكەنسەن،
سەۋەبىنى بىلگەنسەن.
پات ئارىدا كۆپەيسەڭ،
خۇش بولىمەن مەنمۇ تەڭ.
يېسەم سېنى بولمايدۇ،
قۇرۇپ نەسلىڭ قالمايدۇ.
ئۇ چاغ ئىشسىز قالىمەن،
جاننى قانداق باقىمەن؟››
(ئاپتور تۇرپان شەھىرى يار يېزىسى جاي ئوتتۇرا مەكتەپتە)
