بەخت سىزنىڭ ئۆيىڭىزنىڭ قانچىلىك چوڭلۇقى بىلەن ئۆلچەنمەستىن، بەلكى ئۆيىڭىزدىكى كۈلكە ئاۋازىنىڭ قانچىلىك تاتلىقلىقى بىلەن ئۆلچىنىدۇ.
بەخت سىزنىڭ قانچىلىك ئېسىل ئاپتوموبىل ھەيدىۋالغىنىڭىز بىلەن ئۆلچەنمەستىن، بەلكى ئاپتوموبىلىڭىزنى ھەيدەپ ئۆيىڭىزگە ئامان – ئېسەن قايتىپ بارالىغانلىقىڭىز بىلەن ئۆلچىنىدۇ.
بەخت سىزنىڭ پەرزەنتلىرىڭىزنىڭ دەرسلەردە قانچىلىك ئەلاچىلىقى بىلەن ئۆلچەنمەستىن، بەلكى ئادەتتىكى كۈنلەردە ۋە ياكى ھېيت – بايراملاردا ئۇلارنىڭ سىزدىن ھال – ئەھۋال سورىشى، سىزگە ھال - مۇڭ بولۇشى بىلەن ئۆلچىنىدۇ.
بەخت سىزنىڭ مۇۋەپپەقىيەت قازانغان چېغىڭىزدىكى تەبرىك ئالقىشلىرىنىڭ قانچىلىك كۆپ ئىكەنلىكى بىلەن ئۆلچەنمەستىن، بەلكى ئۆزلۈكۈڭىزنى يوقاتقان چېغىڭىزدا بىراۋنىڭ سىزگە: ‹‹دوستۇم، تۇر ئورنۇڭدىن، مېنىڭ قولۇمنى چىڭ تۇتۇۋالغىن!›› دېيىشى بىلەن ئۆلچىنىدۇ.
بەخت سىزنىڭ ھەشەمەتلىك، ئالا – يېشىل چىراغلار ئارىسىدا كۈن ئۆتكۈزۈشىڭىز بىلەن ئۆلچەنمەستىن، بەلكى سىزنىڭ يېرىم كېچىدە ئۆيىڭىزگە قايتقىنىڭىزدا ئازغىنە بولسىمۇ يورۇقى بار بىر چىراغنىڭ سىز ئۈچۈن يېنىپ تۇرۇشى بىلەن ئۆلچىنىدۇ.
بەخت سىزنىڭ قانچىلىك شېرىن – شېكەر سۆزلەرنى، بۇزۇلماس ۋەدىلەرنى ئاڭلىغانلىقىڭىز بىلەن ئۆلچەنمەستىن، بەلكى سىزنىڭ كۆڭلىڭىز يېرىم بولۇپ ياش تۆككىنىڭىزدە بىر جۈپ قولنىڭ سىزنىڭ مۈرىڭىزنى سىلاپ تۇرۇپ: ‹‹ھېچقىسى يوق، يېنىڭىزدا مەن بار!›› دېيىشى بىلەن ئۆلچىنىدۇ.
ئەمەلىيەتتە بەخت ئاددىيلىق ئىچىدە بولىدۇ، ئاددىيلىقنىڭ ئۆزىمۇ بىر زور بەخت ھېسابلىنىدۇ.
