باش بەت | ئەدەبىي ئەسەرلەر

رۇبائىيلار

ئەھمەتجان ياسىن ئىقبال

بەزىلەر بار شاتۇتىغا ئوخشايدۇ،

تەپتارتماستىن باشقىلارنى دورايدۇ.

كىشىلەرنىڭ غەيۋىتىنى قىلىشىپ،

ئۆزلىرىنى زادى ئويلاپ قويمايدۇ.

*****

تۇتۇپ يەيدۇ مۈشۈك كۆرسە چاشقاننى،

گاھى ئاڭا بەردۇق گالدىن ئاشقاننى.

بەرسەڭ يەيدۇ، تىلىمەيدۇ بەرمىسەڭ،

خالايدۇ كىم ئوڭدىسىغا ياتقاننى؟

*****

گۈل تېرىيدۇ ھەممە باغۋەن بېغىغا،

ھەتتا ئۆيدە تەكچىلەرگە، قاچىغا.

گۈزەللىكتىن چاچسۇن دەيدۇ ھىدىنى،

زوق بەرگىلى ئەۋلادلارنىڭ دىلىغا.

****

گۈل تېرىدىم گۈلگە ئوخشاش كۈلەي، دەپ،

باغلار ئارا گۈللەر پۇراپ يۈرەي، دەپ.

ئەجدادلاردىن قالغان مۇشۇ ئۇدۇمدىن،

چىن ھاياتنىڭ چىن پەيزىنى سۈرەي، دەپ.

****

گۈل بولمىسا كۈلمەيدۇ بۇ گۈل ھايات،

قۇشلار ھەتتا كۆكتىمۇ قاقماس قانات.

گۈلنىڭ ئىشقى يانسا ئاتەش يۈرەكتە،

قۇچار شائىر نەزمىدىن گۈزەل ئىجاد.

(ئاپتور بورتالا شەھەرلىك 1 – ئوتتۇرا مەكتەپتە)

 

مەنبە: ‹‹شىنجاڭ ئۆسمۈرلىرى›› گېزىتى تەھرىر: مېھراي