لى بىڭ

مىلادىيىدىن ئىلگىرىكى 250-يىللىرى لى بىڭ سىچۇەندە مەنسەپ تۇتۇپ، شۇ جايدىكى ئېغىر ئاپەتنى ئۆز كۆزى بىلەن كۆرىدۇ، خەلقنىڭ سۇنى تىزگىنلەش كۈچلۈك مۇراجىئەتلىرىنى ئاڭلاپ، مىنجياڭ دەرياسىنى تىزگىنلەش ئىرادىسىگە كېلىدۇ. ئۇ نەق مەيداندا سۇ رايى، يەر شارائىتىنى تەكشۈرۈپ لايىھە تۈزۈپ، نەچچە 100 مىڭ خەلقنى ئاۋۋال يۈلىشەن تېغىنى يېرىشقا تەشكىللەيدۇ. ئەينى چاغدا پارتلاتقۇچ دورا، ماشىنا-ئۈسكۈنە بولمىغاچقا، لى بىڭ ئاممىنىڭ تەكلىپىگە قۇلاق سېلىپ، قورام تاشلار ئۈستىگە ئېرىق ئېچىپ، ئوت-چۆپلەرنى قويۇپ كۆيدۈرىدۇ، بۇنىڭ بىلەن تاشلار يېرىلىپ قۇرۇلۇش سۈرئىتى تېزلەيدۇ. مۇشۇ خىل ئۇسۇل بىلەن يۈلىشەن تېغىدىن 20 مېتىر كەڭلىكتە ئېغىز ئاچىدۇ، مانا بۇ مەشھۇر «باۋپىڭكۇ ئېغىزى» قۇرۇلۇشى.

دۇجياڭيەن توسمىسىنى ياساش جەريانىدا، دەريا مەركىزىگە تاش تاشلاپ توسما ياساش چارىسى قوللىنىلىدۇ، لېكىن ئېقىن تېز بولغاچقا، تاشلانغان تاشلارنى ئېقىتىپ كېتىدۇ. لى بىڭ شۇ يەردە بامبۇك بارلىقىدىن پايدىلىنىپ، ئىشچىلارنى ئۇزۇنلۇقى 3 جاڭ، كەڭلىكى 2 جاڭ كېلىدىغان بامبۇك سېۋەت توقۇپ ئىچىگە شېغىل-تاشلارنى قاچىلاپ ئاندىن دەرياغا تاشلاشقا تەشكىللەيدۇ، ئاخىرىدا جىددىي ئاقىدىغان دەريا سۈيى تىزگىنلىنىپ، سۇ بۆلگۈچ چوڭ توسما ياسىلىپ چىقىدۇ.

لى بىڭ سۇ ئورنىنى توغرا ئۆلچەش ئۈچۈن، تاش ئادەمدىن بىرنى ياساپ دەريادا تۇرغۇزىدۇ، سۇنىڭ تاش ئادەمنىڭ بەدىنىدىكى ئورنى ئارقىلىق سۇ ئورنىنىڭ يۇقىرى-تۆۋەنلىكىگە ھۆكۈم قىلىپ، دەريا سۈيىنىڭ ئېقىن مىقدارىنى تىزگىنلەيدۇ. سۇ قۇرۇلۇشى تاماملانغاندىن كېيىن، لى بىڭ ھەر يىلى رېمونت قىلىشقا ئەھمىيەت بېرىدۇ. ئۇ يىللىق رېمونتتا «لاتقىنى چوڭقۇر تارتىش، توسمىنى پاكار ياساش» نى ئوتتۇرىغا قويىدۇ، بۇ لاي-لاتقىنى كۆپرەك ئېلىۋېتىش، توسمىنى بەك ئېگىز ياسىۋەتمەسلىك دېگەننى بىلدۈرىدۇ. كېيىنكىلەر بۇ سۆزنى، لى بىڭنى خاتىرىلەش ئۈچۈن، ياسىغان بۇتخانىنىڭ تاش تېمىغا ئويۇپ قويدى.

دۇجياڭيەن توسمىسىنىڭ پۈتۈشى كۆپ ئاپەت بولىدىغان سىچۈەن ئويمانلىقىنى جۇڭگو ۋە چەت ئەللەرگە مەشھۇر «جەننەتتەك يۇرت» قا ئايلاندۇرۇپلا قالماي، يەنە مەملىكەت ئىچى-سىرتىدىكىلەرنى سۇ ئىنشائاتىنى لايىھىلەش، ياساشنىڭ نەمۇنىسى بىلەن تەمىنلىدى.^[0]