كەتمەن ساداسى

قوقاق بارمۇ راست گەپتە؟ ئاڭلىغانلار ئالايدى.
ئاق بۇلۇتتەك چىرايلار قىزارماستىن قارايدى.
سۇۋاداندەك قامىتىم سۇندى قېچىپ ئامىتىم،
باشقىلارغا كەڭرى يول مەن ماڭغاندا تارايدى.

ئانا، ئېيتىپ بەرگىن بىر چۆچەك.
بۇرۇنلاردا نىمىلەر بولغان؟

(بىر نەچچە كۈندىن بىرى بۇرۇنقى كىتاب – ماتىرىياللىرىمنى رەتلەش جەريانىدا، ئوقۇغۇچىلىق ۋاقتىمدا يېزىپ قويغان بىر تۈركۈم ئەسەرلىرىمنى تاپتىم. بۇ «ئۇزۇن – قىسقا جۈملىلەر» - شۇلاردىن بىرى. خالاس)

(«شەبنەم مۇنبىرى»گە يوللانغان «ئوقۇتقۇچى مۇنبەردە خۇدا» دىگەن شېئىرنى ئوقۇغاندىن كىيىن بۇ شېئىرنى يازغۇم كەلدى)

بۇ جاھاننىڭ ئىشىدا بىر قانۇنىيەت بار:
ئوخشىماس ھىچ مەۋجۇداتنىڭ ئىچى ۋە تېشى.
ھەممىمىزنىڭ ئاغزىدىغۇ ئىزگۈ نىيەت بار،
لېكىن قالتىس مۇرەككەپتۇر ئادەمنىڭ بېشى.

شېئىر ئۇنچە مۇقەددەس ئەمەس،
شائىرمۇ ھەم ئەمەس ئەۋلىيا.

مېنىڭ يۈرىكىم - مېنىڭ شېئىر قايناپ تۇرىدىغان يۈرىكىم بىر پارچە ئوتقا،
مەڭگۈ يېنىپ تۇرىدىغان ئازابلىق ئوتقا ئايلىنىشنى ئارزۇ قىلىدۇ.

ئارىمىزدا بىر تام بار . تىكەندۇر - تىكەن؟
كۆڭلىمىزدە بىر غەم بار . ئۆلۈمدۇر - ئۆلۈم؟

قار ياغدى بۇ يىلمۇ، سەن يوق يېنىمدا.
پۈركەندىم شۇ قەدەر ئاپئاق چېچەككە.

ماددىنى تولۇق بىل، ئاڭنى ئۇلۇغ بىل.
ئۆزۈڭنى دۇنياغا ئېتىلغان ئوق بىل.
تۇرقىدىن زۇلمەتكە ئوخشايدۇ بۇ تەن،
ۋە لېكىن روھنى سەن مەڭگۈ يورۇق بىل.

ئەي مېنىڭ ئانا تىلىم – ئۇيغۇر تىلىم
سەنسىز مەن ئۇيغۇر بولۇپ يۈرەلمەيمەن.

سەنمۇ ئۆزۈڭنى ئالداشتىن ۋاز كەچ.
تەننىڭ تەنھالىقىدىن روھنىڭ تەنھالىقى يامان.
چۈنكى مۇھەببەت تەننىڭ ئىھتىياجى ئەمەس،
بەلكى روھنىڭ تەشنالىقىدۇر.

ئويغاندىم دىمە. كۆزلىرىڭدىن نۇر چاقناپ تۇرغىنى بىلەن روھىڭ مەستتۇر. دەردىم بار دىمە. كۆزلىرىڭدىن ياش تۆكۈلۈۋاتقىنى بىلەن باغرىڭ قان ئەمەستۇر.