مىنىڭ كىچىك بالامنى يەسلىگە بەرگەنتىم، ئۆتكەن يىلى 9-ئايدا 3(ياش 8ئايلىق )باشتا مەن مەكتەپكە كىردىم،چوڭ بولدۇم دەپ بەك خوشال بولغان ،لىكىن ئاران 2 كۈن چىدىدى ،3- كۈنىدىن باشلاپ ئاپا كىرمەيمەن،يەسلى ئەسكىكەن، قولۇمنى ماناخ قىيىپ (ئارقىسىغا قىلىپ دىمەكچى) ئوتتىيامدىم كەچكىچە،مەن شاياڭ بوپ قامامدىم.... بەك ھېيىپ كەتتىم. ئيۇنچۇقنى ئويناپ ئۆيدە تۇيايچۇ،سەن ئىدايىگە باشاڭمۇ مەيلى .........ئىچىم ئېچىشىپ كەتتى.7 كۇن يىغلىسىمۇ ئەكىردىم، ئاخىرى ئۇ مەن كەتكەندىن تارتىپ كەچتە مەن كەلگىچە يىغلاپتۇ،تاماقمۇ يىمەپتۇ،ھەتتا مەن كىرسەم،مەن ساڭا ئۆش ،دەپ قارىمىدى،كېچىسى شۇنداق چىقىراپ ئويغاندىكى بامايمەن، مالىم ئۇيىدۇ ،بامايمەن دەپ ۋارقىراپ ئويغىنىپ كەتتى . .......
گەپ بەك جىق . دىگۈم يوق..................