دۇنيادا بىشارەت مەۋجۇتمۇ ؟ ؟

qirakpay

	...بىشارەت ...تېمىسىنىڭ دەلىل -ئىسپاتلىرىمۇ دەل جايىدا تولۇق كەلتۈرلىپتۇ. ئولۇغ ئاللا ئەقل-پاراسىتىڭىزنى زىيادە قىلغاي... تېمىڭىزغا رەخمەت!

ئەرتۇرا

	qirakpay يوللىغان ۋاقتى  2014-2-10 11:36 PM ...بىشارەت ...تېمىسىنىڭ دەلىل -ئىسپاتلىرىمۇ دەل جايىد ... تىمامنى ئەستايىدىل ئوقۇپ چىقىپ مۇئەييەنلەشتۈرگىنىڭىزگە رەھمەت!   ......گ

تادۇ

	بىشارەت توغرىسىدىكى ئىزدىنىش ئىلمى نۇجۇم قايىدىسىنى ئاساس قىلىدۇ. بۇ تۆت تادۇ پەلسەپىسى بىلەن مۇناسىۋەتلىك .ئادەتتە ماكان زامان ئىنسان مەدىنىيەت بۇ تۆت تادۇ بۇلىدۇ.ماكان تۇپراق     زامان ئوت     ئىنسان سۇ        مەدىنىيەت ھاۋا       بۇلىدۇ،    بۇرۇجلار ئىلمى زاماننى كۆرسىتىدۇ ماكان زامان ئىنسان  مەدىنىيەت ئۇ ئۆزئىچىگە قۇرئان بۇ تۆتتە ئوخشاشلىق بار. مەسلەن قاف  قەلىپ يۇرەكنى كۆرسىتىدۇ. فۇرقان ئىغىز   ، تۇركۆڭۇل ئاشقازان، ھۇجىرات تەپەككۇر مىڭە، مەسلەن ھۇجۇر دىگەنلىك ئۆي دىگەنلىك. ئىككى كۆز دەرىزىسى ، ئىغىز ئىشىگى ، بۇرۇن تۇرخۇنى  ،قۇلاق ھاۋادان ھۇجۇرلار كەينى مىڭىنى كۆرسىتىدۇ.قۇرئان سۇرىلىرىنى تىزسا بىر ئادەم ئىنسان بۈلىدۇ. زامان يۇلتۇزلار بۇرۇجلارنى تادۇ بۇيىچە تىزسا ئادەم شەكىلىنىدۇ. ماكانمۇ يەتتە قىتئە ، ئىنساندىمۇ يەتتە ئەزايى ساق دىگەن گەپ بار. نۇجۇم قايىدىسىنى يۇلتۇز يۇرىشىنى بىلسە ،كۆزىنى تىڭىپ قۇيۇپ ئامرىكىغا ئاپىرىپ تاشلاپ قويسا ، كىچىسى يۇلتۇزغا قاراپ ئۆزىنىڭ نەدىلىكىنى ، ئۇيەردە قانداق ئادەملەر ياشايدىغانلىقىنى، بۇرۇن قانداق ئادەملەر ياشىغانلىقى، قانداق يەر ئاستى بايلىقى بارلىقى قاتارلىق بىرقاتار ئۇچۇر لارنى توغرا پەملىيەلەيدۇ. ئۆيىگە قايتىدىغان يولنىمۇ بايقىيالايدۇ.

nurjula

	ئاپىرىن ھەقىقەتەن ئەتىراپلىق ئىزدىنىپسىز!

nawkeran

	man  tima wa inkaslarni  kayta  yana bir ukup qikay jumu , sal  quxnalmidim bazi taraplarni......

hatem

	ئەرتۇرا يوللىغان ۋاقتى  2014-2-10 08:54 PM مەن بۇيەردە پالچى جىنكەشنىڭ گىپىنى قىلمىدىم! تىمىنى ئ ... كەچۈرىسىز، قايتىلاپ يەنە بىر ئوقۇپ باقاي.

Nimjan

	2043- يىلىغىچە ياشىسام دەيمەن ۋە 41 يالغاننى يادلاپ شۇ يىلغا بارسام دەيمەن، ئەممازە بۇ مۇمكىن ئەمەسمىكى ... ئەسسالامۇئەلەيكۇم، دادامنىڭ ئېتى ناسىر، ئۆزۈمنىڭ ئېتى قادىر. بىر دادىدىن ئۈچ ئىدۇق، ئۆلدۇق، ئۆلدۇق، كۆمۈلدۇق، ئۈچىمىزلا ساق قالدۇق. دادىمىز بەك باي ئىدى، مىنىشلىرى تاي ئىدى، ئاسماندىكى ئاي ئىدى. ئېگىز تاغنىڭ باغرىدىن دومىلىدۇق يۇقىرىغا، چۈشۈپ كەتتۇق چوڭقۇرغا. بىر ئاكام ئۇيانغا كەتتى، بىر ئاكام بۇيانغا كەتتى. دادىمىزدىن مىراس قالغان، قالغىنىمۇ بىر يالغان، قازى كەلدى، بۆلۈپ قويدى، مېنى ئوبدان شىلىپ قويدى. ئاكاملارغا چوڭ-چوڭ تەگدى، ماڭىزە چىپار بايتال، كۈيە چۈشكەن تور تەگدى. تورنى ئالدىم، دەريا بويىغا باردىم. تېگى تاش ئىكەن، سۈيى يوق ئىكەن. دەرياغا سالدىم تورنى، ئىلىندى جىق بېلىقنىڭ بۇرنى، بېلىقنى سۈزۈۋەردىم، نوختىلاپ چىگىۋەردىم. بېلىقنى پىشۇراي دېسەم قازىنىم تېپىلمىدى، ئوچاققا ئېسىلمىدى. ئاچچىقىم نەدىن كەلدى، ناسىۋال ئالسام چاقچام يوق، بىر قازان ئالاي دېسەم يانچۇق قۇرۇق ئاقچام يوق. قۇرۇق يانچۇققا قول تىقسام، قولۇمغا چىقتى ئۈچ تەڭگە، ئىككىسى سىدام ئىكەن، ئۈچىلىسى كەم ئىكەن. بازارغا ئالدىراپ باردىم، ئۈچ قازان ئالدىم، ئىككىسىنىڭ تېگى يوق، بىرىنىڭ تۈۋى يوق. قازاننى  ئوچاققا ئاسسام ئوت شۇنداق كۆيۈپ كەتتى، تەمەچمۇ يوق، يۇلغۇنمۇ يوق، ئىسى ئاسمانغا يەتتى. ھېرىپتىمەن، ئېچىپتىمەن، كۆزۈم ئوچۇق ئۇخلاپتىمەن. بېلىقلارمۇ پىشىپ قاپتۇ، ئىسسىق ئۆتمەي خاملا قاپتۇ. يېدىم راسا، سەمرىدىم تازا، ئىشىكلەردىن پاتمىدىم، تۈڭلۈكتىن ئۆزۈمنى تاشلىدىم. ئۆگىزىگە چىقىپ قارىسام، چىپار بايتال ئوتلاپ يۈرۈپتۇ، شوتا قويۇپ دىككىدە، مىنىۋالدىم لىككىدە، بايتال ماڭغىلى ئۇنىماي يۈرۈپ كەتتى، توختىماي مېڭىپ بىر سارايغا يەتتى، يەر دەسسىمەي چۈشۈۋالدىم. ئۆزۈم چۈشۈپ بولغۇچە بېشىم يەرگە چۈشۈپ كېتىپتۇ، چىقمىغان شامالدا بېشىم يەردىن ئۇچۇپ كېتىپتۇ. بېشىمنى ئىزدەپ شۇنداق قارىسام، بىر باش كېلىۋېتىپتۇ، كېلىشكەن باش ئىكەن، قاپقارا قاش ئىكەن. يېقىن بېرىپ قارىسام، تاش ئىكەن. مېڭىپ، مېڭىپ بىر شەھەرگە يەتتىم. شەھەردە خوتۇنۇمنى كۆرۈپ قالدىم، ئۇنى راسا ئۇرۇپ سالدىم. بازاردىن تېرىق ئالدىم، ئىككى تاغارغا قاچىلىدىم، قانچە قىلسام تولمىدى، ئاغزىنى ئەتكىلى بولمىدى. تۆشۈك يانچۇقتىن تۆشۈك ئالدىم، كۆشۈكتىن كۆشۈك ئالدىم. تېرىقنى كۆشۈككە سالسام تۇرۇپ قالدى، ئاغزىنى ھىملەپ قويسام تېرىق كۆكلەپ ئۈنۈپ قالدى. تېرىقنى ئارتىپ بايتالغا، خوتۇننى ئەگەشتۈرۈپ ئارقامغا، يۈرۈپ كەتتىم تارىم دەريا بويىغا. بايتىلىمنى توختىتالمىدىم، بىر تاقلاپلا ئۆتۈپ كەتتىم. بايتىلىم قېچىپ كەتتى، يەتتىشەھەردىن ئېشىپ كەتتى. بايتىلىمنى دىرەكلەپ، ئۇ تاغقا چىقتىم كۆرۈنمىدى، بۇ تاغقا چىقتىم كۆرۈنمىدى. تامدىن ئېگىز باغقا چىقتىم، كۆرۈنمىدى. ھېرىپ كەتتىم، ئاتنى ئىزدەپ قېرىپ كەتتىم. چىقىۋىلىپ ئېگىز تاغنىڭ چوققىسىغا، يەر ئاستىغا قاراپ كەتتىم، بايتىلىم كۆرۈنمىدى. شۇنداق قارىسام، مۈرەمدە تۇرۇپتۇ بىر يېڭنە سانجىلىپ، يېڭنىنى ئېلىپ ئۇچىغا قارىسام، بايتىلىم يېڭنىنىڭ ئۇچىدا ئوتلاپ يۈرۈپتۇ، يەتتە تاغنىڭ نېرىسىدا، سەككىز تاغنىڭ بېرىسىدا. قولۇمنى ئۇزىتىپ تۇتۇۋالدىم، «چۇھ» دېسەم ماڭمىدى، قامچا ئۇرسام ماڭمىدى. چۈشۈۋېلىپ دىككىدە، ئاتنى كۆتۈرۈپ لىككىدە، تاغۇتاشتىن ھالقىدىم، دەريالاردىن ھالقىدىم. بىر قارا تاش ئۈستىدە تۇرۇپتىكەن بىر قوزۇق، بايتىلىمنى باغلىدىم. باغلىغىنىم قوزۇق ئەمەس، ياۋا غازنىڭ بوينىكەن، غازلار قانات يايماي «غاق-غاق» قىلىپ ئۇچۇپ كەتتى. ئويناپ بېرىپ، يېقىن بېرىپ قارىسام، چىپار بايتال يېتىپ قاپتۇ، بولمىسۇن دەپ ئاتنى ھارام، يانپىشىمغا قاراپ باقسام، غىلىپىم بار، پىچىقىم يوق، قولۇمدىلا سويىۋەردىم تۇلۇمچىلاپ. گۆشنى گۆشچىگە بەردىم، تۆشنى تۆشچىگە بەردىم، تېرىسنى «پۈف» دەپ پۈۋلىسەم، چىپار بايتال بىر كىشنەپلا تۇرۇپ كەتتى. ئېگەر توقۇماي مىنىۋالدىم، ئۈزەڭگىنى چىڭ دەسسەپ، قۇشقۇننى چىڭ تۇتۇپ ئىلدام ماڭدىم، ئاستا ماڭدىم، چاقىلىققا ساق-سالامەت يېتىۋالدىم. مانا بۈگۈن ئوتتۇز ئوغۇل جەم بوپتۇ، مەندەك بىر لاپچى يىگىت كەم بوپتۇ، ئويناڭلار، يايراڭلار، نەغمە-ناۋا ساز بوپتۇ. خۇداغا شۈكۈر، يوقىلىپ كەتكەن بېشىمنى مۇشۇ يەردىن تېپىۋالدىم. قاملاشتىمۇ گەپلىرىم، لاپلاشتىمۇ گەپلىرىم، بىلگىنىمنى ئېيتىۋالدىم، ئەي بالىلار، ئاڭلىغانغا، كۈلگەنگە بارىكاللا، ھەشقاللا!

Nimjan

	2043- يىلىغىچە ياشىسام دەيمەن ۋە 41 يالغاننى يادلاپ شۇ يىلغا بارسام دەيمەن، ئەممازە بۇ مۇمكىن ئەمەسمىكى ... ئەسسالامۇئەلەيكۇم، دادامنىڭ ئېتى ناسىر، ئۆزۈمنىڭ ئېتى قادىر. بىر دادىدىن ئۈچ ئىدۇق، ئۆلدۇق، ئۆلدۇق، كۆمۈلدۇق، ئۈچىمىزلا ساق قالدۇق. دادىمىز بەك باي ئىدى، مىنىشلىرى تاي ئىدى، ئاسماندىكى ئاي ئىدى. ئېگىز تاغنىڭ باغرىدىن دومىلىدۇق يۇقىرىغا، چۈشۈپ كەتتۇق چوڭقۇرغا. بىر ئاكام ئۇيانغا كەتتى، بىر ئاكام بۇيانغا كەتتى. دادىمىزدىن مىراس قالغان، قالغىنىمۇ بىر يالغان، قازى كەلدى، بۆلۈپ قويدى، مېنى ئوبدان شىلىپ قويدى. ئاكاملارغا چوڭ-چوڭ تەگدى، ماڭىزە چىپار بايتال، كۈيە چۈشكەن تور تەگدى. تورنى ئالدىم، دەريا بويىغا باردىم. تېگى تاش ئىكەن، سۈيى يوق ئىكەن. دەرياغا سالدىم تورنى، ئىلىندى جىق بېلىقنىڭ بۇرنى، بېلىقنى سۈزۈۋەردىم، نوختىلاپ چىگىۋەردىم. بېلىقنى پىشۇراي دېسەم قازىنىم تېپىلمىدى، ئوچاققا ئېسىلمىدى. ئاچچىقىم نەدىن كەلدى، ناسىۋال ئالسام چاقچام يوق، بىر قازان ئالاي دېسەم يانچۇق قۇرۇق ئاقچام يوق. قۇرۇق يانچۇققا قول تىقسام، قولۇمغا چىقتى ئۈچ تەڭگە، ئىككىسى سىدام ئىكەن، ئۈچىلىسى كەم ئىكەن. بازارغا ئالدىراپ باردىم، ئۈچ قازان ئالدىم، ئىككىسىنىڭ تېگى يوق، بىرىنىڭ تۈۋى يوق. قازاننى  ئوچاققا ئاسسام ئوت شۇنداق كۆيۈپ كەتتى، تەمەچمۇ يوق، يۇلغۇنمۇ يوق، ئىسى ئاسمانغا يەتتى. ھېرىپتىمەن، ئېچىپتىمەن، كۆزۈم ئوچۇق ئۇخلاپتىمەن. بېلىقلارمۇ پىشىپ قاپتۇ، ئىسسىق ئۆتمەي خاملا قاپتۇ. يېدىم راسا، سەمرىدىم تازا، ئىشىكلەردىن پاتمىدىم، تۈڭلۈكتىن ئۆزۈمنى تاشلىدىم. ئۆگىزىگە چىقىپ قارىسام، چىپار بايتال ئوتلاپ يۈرۈپتۇ، شوتا قويۇپ دىككىدە، مىنىۋالدىم لىككىدە، بايتال ماڭغىلى ئۇنىماي يۈرۈپ كەتتى، توختىماي مېڭىپ بىر سارايغا يەتتى، يەر دەسسىمەي چۈشۈۋالدىم. ئۆزۈم چۈشۈپ بولغۇچە بېشىم يەرگە چۈشۈپ كېتىپتۇ، چىقمىغان شامالدا بېشىم يەردىن ئۇچۇپ كېتىپتۇ. بېشىمنى ئىزدەپ شۇنداق قارىسام، بىر باش كېلىۋېتىپتۇ، كېلىشكەن باش ئىكەن، قاپقارا قاش ئىكەن. يېقىن بېرىپ قارىسام، تاش ئىكەن. مېڭىپ، مېڭىپ بىر شەھەرگە يەتتىم. شەھەردە خوتۇنۇمنى كۆرۈپ قالدىم، ئۇنى راسا ئۇرۇپ سالدىم. بازاردىن تېرىق ئالدىم، ئىككى تاغارغا قاچىلىدىم، قانچە قىلسام تولمىدى، ئاغزىنى ئەتكىلى بولمىدى. تۆشۈك يانچۇقتىن تۆشۈك ئالدىم، كۆشۈكتىن كۆشۈك ئالدىم. تېرىقنى كۆشۈككە سالسام تۇرۇپ قالدى، ئاغزىنى ھىملەپ قويسام تېرىق كۆكلەپ ئۈنۈپ قالدى. تېرىقنى ئارتىپ بايتالغا، خوتۇننى ئەگەشتۈرۈپ ئارقامغا، يۈرۈپ كەتتىم تارىم دەريا بويىغا. بايتىلىمنى توختىتالمىدىم، بىر تاقلاپلا ئۆتۈپ كەتتىم. بايتىلىم قېچىپ كەتتى، يەتتىشەھەردىن ئېشىپ كەتتى. بايتىلىمنى دىرەكلەپ، ئۇ تاغقا چىقتىم كۆرۈنمىدى، بۇ تاغقا چىقتىم كۆرۈنمىدى. تامدىن ئېگىز باغقا چىقتىم، كۆرۈنمىدى. ھېرىپ كەتتىم، ئاتنى ئىزدەپ قېرىپ كەتتىم. چىقىۋىلىپ ئېگىز تاغنىڭ چوققىسىغا، يەر ئاستىغا قاراپ كەتتىم، بايتىلىم كۆرۈنمىدى. شۇنداق قارىسام، مۈرەمدە تۇرۇپتۇ بىر يېڭنە سانجىلىپ، يېڭنىنى ئېلىپ ئۇچىغا قارىسام، بايتىلىم يېڭنىنىڭ ئۇچىدا ئوتلاپ يۈرۈپتۇ، يەتتە تاغنىڭ نېرىسىدا، سەككىز تاغنىڭ بېرىسىدا. قولۇمنى ئۇزىتىپ تۇتۇۋالدىم، «چۇھ» دېسەم ماڭمىدى، قامچا ئۇرسام ماڭمىدى. چۈشۈۋېلىپ دىككىدە، ئاتنى كۆتۈرۈپ لىككىدە، تاغۇتاشتىن ھالقىدىم، دەريالاردىن ھالقىدىم. بىر قارا تاش ئۈستىدە تۇرۇپتىكەن بىر قوزۇق، بايتىلىمنى باغلىدىم. باغلىغىنىم قوزۇق ئەمەس، ياۋا غازنىڭ بوينىكەن، غازلار قانات يايماي «غاق-غاق» قىلىپ ئۇچۇپ كەتتى. ئويناپ بېرىپ، يېقىن بېرىپ قارىسام، چىپار بايتال يېتىپ قاپتۇ، بولمىسۇن دەپ ئاتنى ھارام، يانپىشىمغا قاراپ باقسام، غىلىپىم بار، پىچىقىم يوق، قولۇمدىلا سويىۋەردىم تۇلۇمچىلاپ. گۆشنى گۆشچىگە بەردىم، تۆشنى تۆشچىگە بەردىم، تېرىسنى «پۈف» دەپ پۈۋلىسەم، چىپار بايتال بىر كىشنەپلا تۇرۇپ كەتتى. ئېگەر توقۇماي مىنىۋالدىم، ئۈزەڭگىنى چىڭ دەسسەپ، قۇشقۇننى چىڭ تۇتۇپ ئىلدام ماڭدىم، ئاستا ماڭدىم، چاقىلىققا ساق-سالامەت يېتىۋالدىم. مانا بۈگۈن ئوتتۇز ئوغۇل جەم بوپتۇ، مەندەك بىر لاپچى يىگىت كەم بوپتۇ، ئويناڭلار، يايراڭلار، نەغمە-ناۋا ساز بوپتۇ. خۇداغا شۈكۈر، يوقىلىپ كەتكەن بېشىمنى مۇشۇ يەردىن تېپىۋالدىم. قاملاشتىمۇ گەپلىرىم، لاپلاشتىمۇ گەپلىرىم، بىلگىنىمنى ئېيتىۋالدىم، ئەي بالىلار، ئاڭلىغانغا، كۈلگەنگە بارىكاللا، ھەشقاللا!

Nimjan

	نوسترا دامسنىڭ 1999-يىل 7-ئايدا ئاخىر زامان بولىدىغانلىقى خۇسۇسىدىكى بىشارىتى يالغان چىقتى، بۇنىسى ياخشى بولدى، راست چىقىپ قالغان بولسىزە سىز بىلەن بىز بۇ يەردە مىسرانىمدا ئوينىيالمايتتۈك

ئەرتۇرا

	Nimjan يوللىغان ۋاقتى  2014-2-12 12:05 AM 2043- يىلىغىچە ياشىسام دەيمەن ۋە 41 يالغاننى يادلاپ شۇ يىل ... گەپ سۆزگە، بەك ئۇستىكىنسىز! قىزىقارلىق چىقىپتۇ! ......