قىيامەت چۈشى

qahqak

	مەھەللە   كومتىتى.  چۈنكى   بۇ  ۋەقە  مېنىڭ  يۇرتۇمدا، يەنى  جەنۇپتىكى  مەلۇم  بىر  ناھىيە  بازىرىدا  يۈز  بەرگەن  ئەمىلىي  تۇرمۇشتىن  ئېلىنغان.   ياقتۇرۇپ  ئوقۇغان  دوستلارغا  رەھمەت

xahzada100

	تەسىرلىككەن

Namratbay

	ياخشى ھېكايىكەن . خۇددى يېرىم سائەتلىك ياخشى بىر تەربىيىۋى فىلىم كۆرگەندەك ھېسياتقا كەلدىم .

satisil

	ياخشى يىزىپسىز .ھارمىغايسىز... تىرىشىڭ ......

زېلال

	ھەقىقەتەن بەك ياخشى چىقىپتۇ،  بەك ياختۇردۇم

زېلال

	ھەقىقەتەن بەك ياخشى چىقىپتۇ،  بەك ياختۇردۇم

guzal_atux

	بەزىدە ئويلىنىپ قالمەن  بىردادا ،ئانا  . 10 بالىنى باقالايدىيۇ 10بالا،ئاتا ئانىسىنى ‹باقالمايدۇ›.

adiljan141372

	بۇ ھىكايىنى ئوقۇۋاتقاچ ئانام ئىسىگە كىلىپ يىغلاپ سالغىنىمنىمۇ بىلمەي قاپتىمەن ، بارلىق مىھرىبان ئانلارنىڭ ئۆمرى ئۇزۇن بولسۇن ، پەرزەنتلەرنىڭ كۆڭلىگە ئىنساپ بەرسۇن ، جھنىم ئاپا سىزنى بەك كۆرگۈم كەلدى

qahqak

	سەبىر  قىلىڭ  قېرىندىشىم، مېنىڭمۇ  ئانام  يوق، قانداق  قىلىمىز، ھەممىمىز  ئاخىرى  ئانىسىز  قالىدىكەنمىز.   ھىكايەمگە  باھا  يازغىنىڭىزغا  رەھمەت.  ئانامنىڭ  ۋاپاتىغا  ئاتاپ  يازغان  بىر  شېئىرىم  بارتى،  يوللاپ  بېرەي، تېخىمۇ يىغلىىتاي   سىزنى.

qahqak

	ئانام كەتكەن كەتكەن كۈن تۇرادىن ئابدۇرېھىم ئون يەتتىنچى نويابىر، قۇياش چىقتى قاپ-قارا پارقىراپ. زېمىنغا قار چۈشمىدى لېكىن، قەلبىمدە لىق سوغۇق ياغار شارقىراپ. كېتىۋاتىمەن..... تاۋۇتقا ئېسىلغان قولۇم ئەمەس، يۈرىكىممىكىن دەيمەن. كېتىۋاتىمەن...... يۈرىكىم بىلەن تەڭ ماڭاي دەيمەنۇ،ماڭالمايمەن، خۇددى كىچىك ۋاقتىمدا ئانامنىڭ ئارقىسىدىن ئەگىشىپ يۈگۈرگەندەك. ئەتراپىمدىكى پەتىچىلەر، كۆرۈنەر كۆزۈمگە پەشتاختىدىكى ساختا مالدەك. بىلىنەر گويا، بىر-بىرىنى ئالداپ بولالماي يۈرگەن بوران بىلەن شامالدەك. يۇلتۇزلار،دەرەخلەر،قۇشلار، ھەتتا قۇرۇت-قوڭغۇزلار، ھەممە،ھەممىسى ئانىغا باي.......... پەقەت مەنلا، بولدۇم، ھېچنىمىسى يوق-ئانىسىز گاداي. يوق بولدى،ھېچنىمەم يوق، بايلىقىم،يايلىقىم،جەننىتىم كەتتى. مېنىڭ قىپ-قىزىل يۈرىكىمنى ئەپكەتتى...... ئاخشام تېخى بار ئىدى، ئەزرائىلغا ئالداندىم. گويا بىر كېچىدىلا ھېچنىمىسى قالمىغان قىمارۋازدەك، گادايغا ئايلاندىم، قانمىغانتىم ئانامغا تېخى، قاردەك ئاپپاق چاچلىرىغىمۇ ھەم، قاردەك ئاپپاق كۆڭلىگىمۇ ھەم. بار ئىدى ئانامغا تېخى بېرىدىغانلىرىم، بار ئىدى تېخى قىلمىغان چالا ئىشلىرىم. ئەمدى، نە ئامال،نە چارە؟ بولدۇم غېرىپ-بىچارە. ئاڭلىنار كۈندە قۇلاق تۈۋىمدە، ‹يىتىم ئوغلاق› دىگەن يېقىمسىز ئىبارە. ‹ئاتاسى بارنى باي دەيمەن›، ‹ئاناسى بارنى ئاي دەيمەن›. بۇ ناخشا-مەڭگۈ،مەڭگۈ يۈرىكىمدە كۆيەر لاۋۇلداپ. مەنمۇ بىللە كۆيسەم دەيمەن، ئانامنىڭ ئورۇق قوللىرىغا،قورۇق يۈزلىرىگە، قېنىپ-قېنىپ سۆيسەم دەيمەن. ئانام ماڭدى بەلكىم ،دادامنى يوقلاپ. بالىلىرىنىڭ، نەۋرىلىرىنىڭ، قورسىقىنى توقلاپ. ھېلى كېلىپ قالامىكىن دەيمەن، مېنى دەپ ساقلاپ قويغان- بىر تال شاپتۇل،بىر تىلىم تاۋۇز،بىر پارچە گۆشنى، يەمسىز؟دەپ سوراپمۇ قويماي ، ئىشتىھا بىلەن يەيمەن،يەيمەن...... .................. ................... مەن يوقلايدىغان قەبرە، بىر ئىدى،ئەمدى ئىككى بولدى. شۇ قارا كۈندىن باشلاپ، چېچىمدىن تاپىنىمغىچە لىققىدە چوغقا تولدى. ئۆزەم ئۆيدە، يۈرىمەن بالام بىلەن،كالام بىلەن. لېكىن يۈرىكىم قالدى ئانامغا ھەمرا بولۇپ. مەڭگۈ قايتىپ كەلمەيدۇ بەلكىم، قول تۇتۇشۇپ ئوينايدۇ، ئانام بىلەن، دادام بىلەن......... ........................... .................................. 2013-يىل  نويابىر.ئۈرۈمچى