نېمە ئۈچۈن دۇنيادىكى نېمە ئۈچۈنلەرگە جاۋاپ يوق(ھېكايە)

umidwar99

	سۇبھەناللا..... نىمىدىگەن قاراملىق!!!

alemdarapandem

	بولدىلا   يازمايلا  قويۇڭ.  پايدىلىق ئەھمىيىتى يوق ئىكەن.   ياش ئىنە سىېڭېللرىمىزغا  ئەكىس تەسېر قىلمىسۇن.

muhsin.

	alemdarapandem يوللىغان ۋاقتى  2012-1-27 05:40 PM بولدىلا   يازمايلا  قويۇڭ.  پايدىلىق ئەھمىيىتى يوق ئىكە ... باشقىلارنىڭ قىزغىنلىقىغا سوغوق سۇ سېپىپ نىمە قىلىسىز ؟ ئاۋال تۈگسۇن ئاندىن بىرنىمە دىسىڭىزمۇ ئۈلگۈرسىز .......

kaisar

	چۈنكى سەن نىمە ئۈچۈنگە نىمەئۈچۈن دەپ جاۋاپ بەرگىنىڭ ئۈچۈن .

abdulahad

	:qiray11:qiray11:qiray11:qiray11:qiray11

bityon2

	ئاخىرى قاچان  چىقا ئەمدى .

hayrat520

	ئۆزىمز بىر ئش كىلماي.................... بىر  سنى  بىر  نىمە دىمسەك..................توۈا  توۈا   :qiray2

omarjan

	ئاخىرىنى تىزراق  يوللاسىز     :qiray1:qiray1:qiray1

layle

	پۇلنى باشقىلار بۇلاپ كەتكەنگە ئوغرىنى تاپالمىغانغا بېرىپ توختىدى،نېمە دەي مەن بىرسىنى ياخشى كۆرۈپ قالغان مۇشۇنداق يۈرگەن ئىدىم دەيمۇ،مەن پاك دېسەممۇ بۇ گەپلەر بولۇنغاندىن كېيىن ئۇلار ئىشىنەرمۇ.......... ئۇ كۈنىمۇ گەپ قىلمىدى،خاتىرجەم ياتتىم،ئەتىسى دوختۇرخانىغا بارىمىز دېدى،مەن تېخى ئاپامغا دورا ئالغىلى بارىدىغان ئوخشايمىز دەپتىمەن،لېكىن دوختۇرخانىغا مېنىڭ قىزلىقىمنى تەكشۈرتكىلى كېلىپتىمىز،شۇنداق نومۇس قىلىپ كەتتىم،لېكىن ئۆزەمگە ئىشەنچىم بارتى،ئۇنداق قالايمىقان ئىش قىلمىغان ئىدىم،دوختۇرمۇ ساق ئىكەنلىكىمنى ئېيتىپ بەردى،ئۆيگە قايتىپ كەلدۇق،تاياقنى بولىشىغا يېدىم،دادام بۇرۇنتىنلا شۇنداقتى،ئاچچىقى كەلسە ماۋۇ قىز بالا دېمەيتى ئۇرۇپلا كېتەتتى،تاياقتىنمۇ شۇ ئۆيدىن رايىم سويىغان ئىدى،1 ئايغىچە يېگەن تامىقىمدىن تايىقىم كۆپ ئىدى،كۈندە دېگۈدەك تاياق يەيتىم،ئاخىرى چىدىمىدىم ھەتتا نامازغىمۇ ئولتۇرالماس بولۇپ قالغان ئىدىم تاياقنىڭ دەردىدىن ئامال يوق يەنە قاچتىم،مەن پۇل تۆلىگەن مەكتەپكە باردىم،يوتقان-كۆرپە نەرسىلىرىم بولغاچ شۇ يەردە 2 كۈن تۇردۇم،ھېلىقى ياتاقداشلىرىم پۇلۇم بار ۋاقتىدا ۋاي دېگەن بىلەن پۇلۇم يوق كەلگەندە بولسا قاراپمۇ قويمىدى،ئادەمنىڭ مۇنداق ئۆزگىرىشچان بولىدىغانلىقىنى بىلىپ يەتتىم،2 كۈندىن كېيىن ئۆيدىكىلەر مېنى يەنە تېپىۋالدى،ئاپامنىڭ يېشىغا چىدىمىدىم 1 ئاينىڭ ياقىسى كۈندە تاياق بىر قانداق بولۇپ قالماپتىمەن،بوپتۇ داداممۇ ئۇرۇپ باقسۇن قاچانغىچە ئۇرا ئۆلۈپقۇ قالماسمەن دەپ ئويلۇدۇم،نەچچە كۈن بولغاندا يۇرتىمىزغا قايتىپ كەلدۇق،قايتىپ كېلىپ يەنە بۇرۇنقى تىرىكچىلىككە كىرىشىپ كەتكەن ئىدۇق،كۈنلۈكى دادام بىلەن بىللە بازارمۇ-بازار نەرسە ساتقىلى ماڭاتتىم،سىرىت شۇنچىلىك سوغوق بولسىمۇ ئۆيگە كىرگۈم كەلمەيتى،چۈنكى ئۆي شۇنداق ئىسسىق بولسىمۇ كۈندۈلۈك ئادەت بولۇپ قالغان تاياققا چىدىمايۋاتاتتىم،بىراقلا ۋەيران بولغان ئىدۇق،قايتىپ كەلگەندە ئىجارە ئولتۇرغان ئۆيمۇ بىر ئېغىزلا ئۆيتى،ھەر قېتىم دادامغا بىرە نەرسە پۇتلۇشۇپلا قالدىمۇ بولدى تۈگىدىم،كۈنلىرىم شۇنداق تاياقلار بىلەن ئۆتىۋەردى،بەدەنلىرىمنىڭ تاياق ئىزى بولمىغان يەرلىرى يوق ئىدى،بىر يېرىمنىڭ كۆكى ئەمدى يۈتەي دېسە يەنە بىر يەرگە كۆك چۈشەتتى،بىر قېتىم پىدەي بىلەن ئۇرىۋەتتى،ھېلىمۇ ياخشى مايكامنى سالماي ئولتۇرۇپتىكەنمەن،نېپىزراق كىيىۋالغان بولسام بىر قانداق بولۇپ قالاتتىم،شۇ قېلىن مايكىدىمۇ بەدەنلىرىم تىتىلىپ كەتكەن ئىدى،ھەر قانچە خاتالىق ئۆتكۈزسەممۇ بىر ئۇرۇڭ ئىككى ئۇرۇڭ توختىۋالسا بولاتتىغۇ،مېنى ئۇرۇپ مۇشۇنداق قىلىۋەتسىمۇ ئۇ پۇللار ئەسلىگە كېلىپ قالامدۇ؟ھەممە ئىش ئىزىغا كېلىپ قالامدۇ؟خۇدايىمنىڭ پىشانەمگە پۈتكىنى مۇشۇ بولسا كېرەك،ئەتىسى شۇ يېغىر تەنلىرىمنى سۆرەپ يەنە دادام بىلەن تەڭمۇ تەڭ بازارغا باردىم،قولۇمدا 40 نەچچە يۈەن پۇل باتتى،ھاجەتخانىغا بېرىپ كېلەي دەپ يەنە قاچتىم،مەندە نېمە ئامال 6 ئاي بولغۇچىلىك يېگەن تاياقلىرىمنى بىر توي قىلغان ئادەم بىر ئېرىم ئۇردى دېگەن بىلەنمۇ مەن يېگەنچىلىك تاياق يېمەيدۇ.ناھىيە بازىرىدىن چىقىپلا شەھەرگە قاراپ ماڭدىم،شەھەرگە بېرىپ بولغۇچە يېنىمدىكى پۇللارمۇ تۈگەپ قالغان ئىدى،بىر رېستۇرانغا خىزمەتچى ئېلىش ئېلانى كۆرۈپ كىردىم،دەسلىپىدە ئۇلار يوتقان-كۆرپە،كىيىم-كىچەكلىرىڭىزمۇ يوقكەن دەپ تۇرىۋالدى،كېيىن شۇ يەرنىڭ مەسئۇل بىر خەنزۇ دېرىكتۇرى يوتقان-كۆرپەڭنى مەن ئېلىپ بېرەي،مۇئاشىڭ چىققاندا بېرەسەن،خىزمەت كىيىمىنى ھازىرلا بېرەي ئەسلى 3 كۈندىن كېيىن بېرەتتۇق،ساڭا ياخشىلىق قىلغىنىم بولا دېدى،شۇنداق قىلىپ بۇ يەردە ئىشلەپ قالدىم،لېكىن بىر بالا ياخشى كۆرۈپ قالدىم دەپ كەينىمگە كىرىپلىۋالدى،تىللاپمۇ باقتىم يەنە شۇ پېتى،بىر دوستۇم باتتى شۇ يەرگە كىرگەندە تونۇشۇپ قالغان،بىر كۈنى دەم ئېلىش ئىدى،بۇ دوستۇم تورخانىغا چىقىپ كىرەيلى دەپ تۇرىۋالدى،ماقۇل دەپ كىردۇق قايتىپ چىققان ۋاقتىمدا سائەت 9:00 لاردىن ئاشقان ئىدى،قىش ۋاقتى بولغاچ راۋۇرۇش قاراڭغۇ چۈشكەن ئىدى،ئاداش بىر دوستۇم باتتى مېھمان قىلاي دەيدۇ بېرىپ كېلەمدۇق يا دەپ سورىدى مەندىن،يېرىم كېچە نەدىكى مېھماندارچىلىق ئۇ يوق گەپنى قىلماي ئالدىڭغا قاراپ ماڭە بىكا ياتاققا كىرەلمەيمىز دېسەم ئۇنىماي تۇرىۋالدى،مەن پوق باردىممۇ دەيمەن،دوستى ئالدىغا چىقتى،بىر ياتاقكەن بىردەم ئولتۇرۇپ چىقىپ كېتىمىز دېدى،دوستۇم دەپ مەنمۇ كىردىم ئىشىنىپتىمەن،كىرسەم ھېلىقى مېنى ياخشى كۆرىمەن دېگەن بالمۇ باركەن ئەسلى بۇ ئۇلارنىڭ ئۇيۇنى ئىكەنتۇق،بىردەم بولغاندا مېنىڭ قىز دوستۇم بىلەن ھېلىقى دوستۇمنىڭ دوستى ھازىرلا كىرىمىز دەپ چىقىپ كەتتى،مەنمۇ ئەمدى ياتاققا كىرەلمەيمەن دەپ قايتىشقا تەمشەلدىم گەپنىڭ ئوچۇقى قورققان ئىدىم،لېكىن ئىش مېنىڭ ئويلۇغۇنۇمدەك ئاددىي بولمىدى،يىغلىدىم،تىللىدىم،تىركەشتىم لېكىن ئوغۇل بالا بولغاچ ھەم مەندىن چوڭ بولغاچقا يەنىلا كۈچۈم يەتمىدى،يەنىلا ئۇنىڭ ئاستىدا قالدىم،قاچانلاردا چىقىپ كەتكىنىمۇ بىلمىدىم،كۆرپە ئۈستىدىكى قانغا قاراپ توختىماي يىغلىدىم،لېكىن يىغلىغانغا ئىش تۈزىلەمتى،شۇنداق ئويلىساممۇ كۆز ياشلىرىم ماڭا بوي سۇنمايۋاتاتتى،ھەي مېنىڭ قىزلىقىم شۇ ۋاقىتتا ئاخىرلاشتى،15 يېشىمدا ئاخىرلاشتى،ئەتىسى ئىش ئورنۇمغا باردىم،مېڭىشىممۇ سەل قىيىنغا چۈشكەن ئىدى،لېكىن ئىشقا كېلىپ قارىسام مېنىڭ ھېلىقى سادىق دوستۇم بىلەن ھېلىقى ئىپلاس يوق ئىدى،باشقىلاردىن سۈرۈشتۈرسەم ئەسلى ئۇلار بىر يۇرتلۇق ئىكەن،ئىككىلى ئالدىنقى كۈنى مۇئاشىنى ئېلىپ بولۇپ ئىككى كۈن ئارتۇق ئىشلەپ بېرىدىغانغا دېيىشىپتىكەن،ئەمدى تۈگەشكەن ئىدىم،بويۇمدا قالسا قانداق قىلامەن،كۈندە مەيۈسلا يۈردۈم،ئادىتىم نورمال كەلدى،دېمەك بۇيۇمدا قالمىغان ئىدى،ئىچىمدە مىڭ شۈكرى دېدىم،ئىشلەۋاتقان يېرىمنى ئۆيدىكىلەر يەنە تېپىۋالدى.