«قەھرىماننى كىم ئۆلتۈردى» گە يانداشقان پىكىرلەر

alsuyer

«قەھرىماننى كىم ئۆلتۈردى» گە يانداشقان پىكىرلەر
ئەسقەرجان ئەنۋەر ئەلسۆيەر
(ئاپتور: شىنجاڭ قانۇنچىلىق گېزىتىنىڭ مۇخبىرى)
كېسەلنى يوشۇرساڭ ئۆلۈم ئاشكارە (ئۇيغۇر خەلق ماقالى)

    ئەمدىلا 37 ياشنىڭ قارىسىنى ئالغان ئاسىيا بوكس چېمپىيونى ئابدۇراھمان ئابلىكىمنىڭ 21 – يانۋار بىز بىلەن مەڭگۈلۈك ۋىدالاشىشى ئۇيغۇر جەمئىيىتىدە كۈچلۈك زىل – زىلە قوزغىدى. ئابدۇراھمانغا ئاتاپ نۇرغۇن مەرسىيەلەر يېزىلدى، ياش تۆكۈشلەر بولۇندى. ھەممە «ئۆلۈمدىن كېيىن ياسىن ئوقۇپ» تۇرغان پەيتتە، ئابدۇراھمان ئابلىكىمنىڭ يېقىن دوستى، ياغاچ پۇت شاھزادىسى، دۇنيا جىنس رېكورتى ساھىبى ئابدۇسەمەت ئىمىن قۇتتېكىن «ئارمانلىرىمىز ئۈچۈن يىغلايمىز»، «قەھرىماننى كىم ئۆلتۈردى» (KOKTEKIN.COM تورىدىن كۆرۈڭ) قاتارلىق ئىككى پارچە ماقالە يېزىپ، بىزگە غۇۋا بولغان نۇرغۇن نۇقتىلارنى يۇرىتىپ بەردى. بۇ ئىككى پارچە ماقالىنى ئوقۇغاندىن كېيىن، كاللامدا نۇرغۇنلىغان گادىرماچ سوئاللار پەيدا بولدى، «كەتكەنلەر كەتتىغۇ، ئەمدىكى گەپ تىرىكلەر ئۈستىدە قالدىغۇ» دېگەن تۇيغۇلار قەلبىمنى ئۆرتىدى. شۇ تاپتا ئۇنىڭ يازمىلىرىدىكى ماڭا ئەڭ تەسىر قىلغان بايانلارنى يەنە بىر قېدىرىپ باقتىم.
    ئۆزگىچە ھۆسىنخەت قەلىمى كەشىپ قىلىپ، ئاقىۋەتتە كەلگەن ئىقتىسادىي بېسىملارغا بەرداشلىق بېرەلمەي ئۆزىنى ئۆلتۈرۈۋالغان، مىجىت قەلەمنىڭ ئىجادچىسى مىجىت ئەمەتخان، موتسىكىلىت بىلەن ئىككى قېتىم جننىس دۇنيا رېكورتى يارىتىپ، ئاخىرقى ھېسابتا قەرزلىرىنى قايتۇرۇش ئۈچۈن كوچىغا تىلەمچىلىك قىلىپ چىقىشقا مەجبۇر بولغان جۈرئەت ئوبۇلقاسىم، تەكلىماكان قۇملۇقىنى يۈگرەپ كېسىپ ئۆتكەن ھەمدە ئاخىرىدا ھېچنىمىگە ئېرىشەلمەي ھازىرقى ھاياتىنى كېسەل بىلەن ئېلىشىش ئىچىدە ئۆتكۈزۈۋاتقان تەكلىماكان مەلىكىسى گۈلزۆھرە ئەبەيدۇللا، مانا ئەمدى بۇ تراگىدىيلەرنىڭ يوقىرى پەللىسى بولۇپ، ئابدۇراھمان بىز بىلەن مەڭگۈلۈك خوشلاشتى. ئۇرۇش مەيدانىدا بايراق لەپىلدەپلا تۇرىدىكەن، تۈمەنلىگەن جەڭچى يەر چىشلىگەن تەغدىردىمۇ، قوشۇن يەنە ئالدىغا قاراپ سىلجىيدۇ. بايراق يېقىلسا، پۈتكۈل قوشۇن تېرە – پېرەن بولۇپ چېكىنىدۇ، بۇ ئىنتايىن ئاچچىق بىر ھەقىقەت. ۋاھالەنكى، تەنتەربىيە، بىر مىللەتنىڭ دۇنيا سەھنىسىدە ئۆزىنى نامايەن قىلىشىدىكى سەھنە، ئۇ ئوخشاشلا ھازىرقى زاماندىكى تۈتەكسىز جەڭگاھ، تەنتەربىيە ئەزىمەتلىرى خەلقنىڭ روھىنى تاۋلاپ ئىرادىسىنى چېنىقتۇرىدۇ، مەنىۋى دۇنياسىنى بېيىتىدۇ، روھىي ئوزۇق ۋە كۈچ-قۇۋۋەت ئاتا قىلىدۇ. تارىخ دېگەن ئاشۇنداق، قەھرىمانلار بىرى چۈشسە بىرى چىقىپ تۇرىدۇ، بۇمۇ ئاچچىق بىر رېئاللىق، ئون يىل بۇرۇن مىڭ جاپادا بىر ئۆلۈپ بىر تىرىلىپ ياراتقان دۇنياۋىي رېكورتلىرىمىز خەلقنىڭ ئېسىدىن كۆتۈرۈلۈپ كەتكەنىدى. قۇملۇق شاھى جۈرئەت ئوبولقاسىم كۆز ئالدىڭىزدىن راڭپىزىنى ئۈچ چاقلىق ۋېلسىپىتكە باسقىنىچە شەپكىنى كۆزىگىچە باستۇرۇپ كېيىپ ئۆتۈپ كەتسە، يۈزدە يۈز تونۇمايسىز!  ئابدۇراھمانمۇ كۆزئەينەكنى تاقاپ ئاددى راھەت كىيىملەرنى كىيىپ بۇلاقبېشى كوچىسىدىن مېڭىپ ئۆتسە، ھېچكىم قاراپمۇ قويمايتتى. مەن ئابدۇراھماننىڭ ئالتىنچى قەۋەتتىكى، يەنى ئەڭ ئۈستۈنكى قەۋەتتىكى ھېچقانداق زىننەتلەنمىگەن، ئاپپاق تاملىرى كۆزگە تاشلىنىپ تۇرغان ئاددىيغىنا ئۆيىگە كىرگەن چىغىمدا، كۆزۈمگە يىغا كەلدى. بىچارەئاغىنەم، تۇرمۇشتىمۇ جىق ئازاب ئوقۇبەتلەرگە ئۇچرىغانىدى، ئۇنىڭ بىلەن پات - پات بىللە بولۇپ پاراڭلىشىپ تۇرساممۇ، لېكىن ئۇنىڭ قېيىنچلىقلىرىنى ئازراقمۇ ھېس قىلماپتىكەنمەن.

    بۈگۈن جۈرئەت ئوبۇلقاسىمنىڭ يىغا ئارىلاش دېگەن مۇنۇ گەپلىرىنى ئاڭلاپ ئىچىم ئاچچىق بولدى.
  ـــ ئابدۇراھماننىڭ قانچىلىق قەرزى بار ئىدى؟
ـــ تۆت بەش يۈزمىڭدەك چىقارمىكىن، ئاغىينىلىرى كەسپداشلاردىن ئالغان قەرزلەرنى بولدى قىلىۋەتتۇق، بانكىدا ئۆيىنىڭ قەرزى ئۈچ يۈز نەچچە مىڭدەك بارمىكىن.
ـــ بۇرۇن ئولتۇراق ئۆي فۇندىغا ئۆزى قوشۇپ تۆلەپ كېلىۋاتقان، ئابدۇراھمان تۈگەپ كەتكەندىن كېيىن مائاشلىرىمۇ توختايدۇ، ئايالىنىڭ خىزمىتى يوق، ئىككى كىچىك بالىسى بىلەن ئەمدى قانداق قىلاركىن...  ئاچچىق بىر يىغا بوغۇزۇمغا ئۆرلەپ چىقتى.
ـــ ئۆيگە گۆش- سەي ئالىدىغان پۇل يوق ۋاقتلىرىمۇ نۇرغۇن قېتىم بولغان، قۇرۇق نان يەپ مەشق قىلىۋاتقان ۋاقتلىرىنى بىز نەچچە قېتىم كۆرگەن، قېيىنچىلىق بولسا دېگىن دېسە، ھەرگىز دېمەيدۇ. جەمئىيەتكە مۇراجىئەتنامە چىقىرايلى دېسەم ئۇنىماي تۇرۇۋالدى، يۈز چۈشىدىغان ئىشنى قىلمايلى، بىر يول چىقىپ قالار، دەپ. مانا مۇشۇ يول قالغان ئەمدى.
   بۇرۇنقى زامانلاردا يۇرت يۇرتلاردا چېلىش بولغاندا، يېڭىپ چىققان چېلىشچى پالۋانلارنى يۇرت خەلقى بېشىدا ئىگىز كۆتۈرۈپ،كالا بېشى بىلەن تارتۇقلاپ قالتىس ھۆرمىتىنى قىلاتتىكەن. ئابدۇراھمان ئاسىيا چېمپيونى بولۇپ ئولېمپىكقا قاتىنىشىدىكەن دېگەن خەۋەر بىلەن ئۇنى بېشىغا ئېلىپ كۆتۈرگەن خەلق «مۇسابىقىدە نەتىجە ئالالماپتۇ» دېگەن خەۋەر بىلەن بىراقلا ئالقىنىدىن ئېرغىتىپ تاشلىدى. ھەتتا «يېڭىلىپ قېلىپ يۈزىمىزنى تۆكتى» دېگۈچىلەرمۇ بولدى. كېيىنچە خەلق ئۇنىڭ ئىسمىنى ئېغىزىغىمۇ ئالماس بولدى، بۇ جەمئىيەت نېمە دېگەن رەھىمسىز ھە؟
    يۇقىرىقى بىر بۆلۈك سۆزلەر ئابدۇسەمەت كۆكتېكىننىڭ ماقالىسىدىكى ماڭا ئەڭ تەسىر قىلغان ۋە دوستلارنىڭ قايتا ئويلىنىپ بېقىشىغا سۇنماقچى بولغان نۇقتىلىرىمدۇر.شۇنداق، ئاسىيا بوكس چېمپىيونى دېگەن سۆزنى ئاڭلىغان ھەرقانداق بىر ئادەمنىڭ كۆز ئالدىغا ئۇ چېمپيوننىڭ قولىدىكى ئالتۇن لوڭقىلار، شۇنىڭ بىلەن بىللە ئۇنىڭغا بېرىلگەن تۇتام - تۇتام پۇللار كېلىشى مۇمكىن. بىراق ئەمەلىيەت ئۇنداق ئەمەس ئىدى، بۇ ئەمەلىيەتنى ئابدۇسەمەت كۆكتېكىننىڭ ماقالىسىدىن ئېنىق كۆرۈۋالالايتۇق. بۇ ماقالىلەر چىققاندىن كېيىن بىر ئۈندىداردىشىم ئۈندىدارىمغۇ مۇنۇ نىداسىنى قالدۇرۇپتۇ: «چولپان بولغاننىڭ نېمە پايدىسى؟ ئىلگىرى ئىچكى ئۆلكىلەردە تەنتەربىيە چولپانلىرىنىڭ ئالتۇن مېداللىرىنى ئالدىغا تىزىپ قويۇپ، يەر ئاستى ئۆتۈشمە يوللىرىدا ماھارەت كۆرسىتىپ پۇل تېپىۋاتقانلىقى، ئايال تەنھەرىكەت ماھىرلىرىنىڭ ئالتۇن مېدالىنى سېتىپ بالىسىنى داۋالاتماقچى بولۇپ يۈرگەنلىكلىردەك ئىشلارنى ئاڭلىغانىدىم. ئەمما ئۇ ۋاقىتلاردا بىزنىڭ تەنتەربىيە چولپانلىرىمىزنى بۇ ئىشلاردىن مۇستەسنا دەپ ئويلىغانىكەنمەن، مىڭ ئەپسۇس، مىڭ ئەپسۇس... دۇنياۋى سەھنىلەردە شۆھرەت قازانغان شۇ كىشىلىرىمىزنىڭمۇ قىيىن كۈنلەرنى باشتىن كەچۈرۋاتقانلىقىنى ئويلاپمۇ باقماپتۇق، ئۇلارغا ئازىراقمۇ كۆڭۈل بۆلۈپ قويماپتۇق، مېنىڭ شۇ تاپتا ‹بىزدىكى مەسئۇلىيەت ئېڭى قەيەرگە كەتتى؟› دەپ ئۈنلۈك توۋلىغۇم كېلىۋاتىدۇ». دېمىسىمۇ قەھرىمانلىرىمىزنىڭ بىرى ئىقتىسادىي قىيىنچىلىق سەۋەبىدىن كېسەل ئازابىدا قېلىپ ئىڭىراۋاتسا، يەنە بىرى يوقسۇزلىقتىن كوچىلاردا سەرسان بولسا، يەنە بىرى بولسا، تىپىك مىسال سۈپىتىدە ئېغىر قىيىنچىلىق ئىچىدە ياش جېنىدىن ئايرىلسا، بۇ ئۈندىداردېشىمنىڭ پىكىرلىرىنىڭ ئاساسىسىنى يوق دېيەلمەيتتىم.

    مەن ئابدۇراھمان ئابلىكىمنى ئۈرۈمچى باھار يولىغا جايلاشقان شىنجاڭ بوكس كوماندىسى مەشىق زالىدا بىر قانچە قېتىم زىيارەت قىلغانىدىم، ئۇنىڭ ئاشۇ چاغدىكى سىماسى ھازىرمۇ كۆز ئالدىمدا يارقىن گەۋدىلىنىپ تۇرىدۇ. 2012 – يىلى دېكابىردا ئىدارىدىن ماڭا بىر زىيارەت ئورۇنلاشتۇرۇلغانىدى. شۇ چاغدا مەن نېمە ئىش ئىكەنلىكىنى تازا ئېنىق بىلەلمەيلا، ئابدۇسەمەت كۆكتېكىن بىلەن ئالاقىلىشىش ئارقىلىق ئاپتونوم رايونلۇق خەلق دوختۇرخانىسىغا باردىم، ئابدۇسەمەت كۆكتېكىن بىلەن جۈرئەت ئوبۇلقاسىم مېنى راك كېسىلى ئازابىدا ئىڭراۋاتقان تەكلىماكان مەلىكىسى گۈلزۆھرە ئەبەيدۇللانىڭ يېنىغا باشلاپ كىردى. مەن ئۇنىڭ ئەمەلىي ئەھۋالىنى ئوقۇپ راستىنلا قايغۇردۇم، ئۇنىڭ داۋالىنىشتا ئىقتىسادىي قىيىنچىلىق تارتىۋاتقانلىقى كۆز يومۇۋالغىلى بولمايدىغان ھەقىقەت ئىدى. شۇ چاغدىن باشلاپ گۈلزۆھرە ئەبەيدۇللاغا ئۆز ئىنىسى سۈپىتىدە كۆڭلۈمنى ئىپادىلىدىم، شۇنداقلا بىر قېتىم مەركىزىي خەلق رادىيو ئىستانسىسىنىڭ «تۇرمۇش» پىروگراممىسىغا زىيارەتكە ئورۇنلاشتۇرۇشقا ياردەملەشتىم، شۇ چاغدىكى سۆھبەت سوئاللىرىنى مەن چىقارغانىدىم، پىروگرامما ئاڭلىتىلغاندىن كېيىن جەمئىيەتتە كۈچلۈك زىل – زىلە قوزغىدى. مەن شۇ چاغدىن باشلاپ يەنە قۇملۇق شاھى جۈرئەت ئوبۇلقاسىم بىلەن ئىزچىل ئالاقەمنى ساقلاپ كەلدىم. ئۇنىڭ شىنجاڭ ئۇنىۋېرسىتېتىنىڭ مەكتەپ ئىچى بازىرىدا ئاچقان «ئاق ئەتتىرگۈل راڭپىزىخانىسى» غىمۇ بىر نەچچە قېتىم كىرىپ، ئۇنىڭ ئۆز قولىدىن پۈتكەن راڭپىزىلىرىنى تېتىغان بولدۇم. كېيىن جۈرئەت ئوبۇلقاسىم ھەققىدىمۇ «تۇرمۇش» پىروگرممىسىدا ئالتە سان پىروگىرامما ئىشلەندى، بۇ پىروگراممىنىڭمۇ باشتىن ئاياق پىلانلىغۇچىسى ۋە سۆھبەت سوئال چىقارغۇچىسى مەن ئىدىم، بۇ پىروگرامما قويۇلغاندىن كېيىن، نۇرغۇن كىشىلەرنىڭ جۈرئەت ئوبۇلقاسىمغا بولغان غۇۋا ئوقۇمى قېنىقلاشقان بولدى. (قىزىققۇچىلارنىڭ شۇ سۆھبەتلەرنى UYCNR.COM تورىدا قايتىدىن ئاڭلاپ بېقىشىنى ئۈمىد قىلىمەن).
ئۇشبۇ يازمامنى يېزىش جەريانىدا مەن جۈرئەت ئوبۇلقاسىم، ئابدۇسەمەت كۆكتېكىن قاتارلىقلار بىلەن تېلېفوندا ئالاقىلەشتىم. گۈلزۆھرە ئەبەيدۇللانىڭ ئاتىسىغا تېلېفون ئالسام،  گۈلزۆھرەنىڭ ھازىر سەنياغا ئۈچ ئايلىق داۋالىنىشقا كەتكەنلىكىنى، تېلېفون ئىشلەتمەيۋاتقانلىقىنى ئېيتتى.
    يۇقىرىدا كەتكەنلەرنىڭ كەتكەنلىكىنى، ئەمدى گەپنىڭ تىرىكلەر ئۈستىدە بولۇشى كېرەكلىنى قەيت قىلغانىدۇق. دېمىسىمۇ «نامراتكەن » دەپ ساختا تىلەمچىلەرگە، مىللەتكە بىر موچەنلىك پايدىسى تەگمەيدىغان ساختا مىسكىنلەرگە ھە دەپ ئىئانە بېرىمىز، بۇ خىل ساختا مىسكىنلەرنى يۆلەيدىغان فوندىلىرىمىز ئېشىپ – تېشىپ تۇرۇۋاتىدۇ. ئويلاپ كۆرسەك، بۇ دۇنيادا قىيىنچلىقى يوق كىم بار، ئەجىبا، مەرھۇم ئابدۇراھمان ئابلىكىمنىڭ قىيىنچىلىقى يوقمىكەنتۇق، ياق ئۇنىڭ يەتكۈچە ئىقتىسادىي قىيىنچىلىقى بار ئىكەنتۇق، بىراق ئۇنىڭدىكى يۈكسەك غۇرۇر ئۇنى باشقىلاردىن ياردەم سوراشتىن بەزدۈرگەنىكەن. دىيارىمىزدىكى تۆۋەن تۇرمۇش كاپالەت پۇلىنى بەستلىشىپ ئېلىۋاتقان كىشىلىرىمىزنىڭ ئەھۋالىنى ئابدۇكېرىم ئابلېزنىڭ «مېيىپ» ناملىق ئېتوتىنى كۆرسەكلا كۆز ئالدىمىزغا كەلتۈرەلەيمىز. مېنىڭچە بولسا، بىز قانۇنلۇق ھالدا مەخسۇس مىللىتىمىزنىڭ تۆھپىكارلىرىغا مۇكاپات ھېسابىدا ياردەم قىلىدىغان «تۆھپىكارلار فوندى» تەسىس قىلغان بولساق، نۇرغۇن تۆھپىكارلىرىمىز مەرھۇم قەھرىمانىمىز، ھەقىقىي تۆھپىكارىمىز ئابدۇراھمان ئابلىكىمدەك قىسمەتكە دۇچار بولۇشتىن ساقلىنىپ قالغان بولاتتى، جەمئىيىتىمىزدە تۆھپىنىڭ رولى قەدىرلىنەتتى، كىشىلەر ھە دېسە ساختا مىسكىنلىك قىياپىتىگە كىرىۋالماي، تۆھپە قوشۇش ئارقىلىق ئېرىشىش ئارزۇسىدا بولاتتى، مۇناسىۋەتلىك كىشلىرىمىزنىڭ بۇ ھەقتىمۇ ئەستايىدىل ئويلىنىپ بېقىشىنى تەۋسىيە قىلىمەن. يەنە بىر تەۋسىيەم شۇكى كارخانىچىلىرىمىز نەچچە ئون تۈمەن خەجلەۋاتقان مەھسۇلات ئېلانلىرىغا سەنئەت چولپانلىرىنىلا ئەمەس، يۇقىرقىدەك تەنتەربىيە چولپانلىرىنىمۇ تەكلىپ قىلغان بولسا، خەلقىمىز پالۋانلىرىنى ياد ئېتىپ تۇرالايتتى، ئۇلارنىڭ يۇرۇق سىماسى ئەۋلادلىرىمىزغا ئۈلگە تىكلەيتتى، كارخانا ئوبرازىمۇ ماس ھالدا ئۆسەتتى، ئەڭ مۇھىمى بۇلار پالۋانلىرىمىزنىڭ تۇرمۇشىغا بۇ دۇنيالىقتا قىلىنغان ئەمەلىي ئىش بولۇپ قالاتتى.
   ئەلۋەتتە يۇقىرىقىدەك قەھرىمانلىرىمىزنى خاتىرلەش يۈزىسىدىن، ئۇلارنىڭ خاس ئالاھىدىلىكلىرى، ئىمزاسى چۈشۈرۈلگەن ياكى شۇلارنىڭ خاس ئىسىملىرى ماركا قىلىنغان تۈرلۈك كىيىم – كېچەك ۋە ياكى خاتىرە بويۇملىرىنى ئىشلەپ بازارغا سالسا، بۇ ئارقىلىق بىر تەرەپتىن پالۋانلارغا ئىقتىسادىي كىرىم ياراتقىلى، يەنە بىر تەرەپتىن شۇلارنى شان – شەرىپىنى نۇرلاندۇرغىلى بولىدۇ.
    ئاخىرىدا يەنە بىر تەۋسىيەم شۇكى، بۇ يىل قۇملۇق شاھى جۈرئەت ئوبۇلقاسىمنىڭ تەكلىماكاننى كېسىپ ئۆتكۈنىگە دەل 15 يىل بولغان خاتىرە يىلدۇر. مۇناسىۋەتلىك كىشىلىرىمىز دەل مۇشۇ يىلنى قەدىرلەپ «قۇملۇق شاھى جۈرئەت ئوبۇلقاسىمنىڭ تەكلىماكاننى كېسىپ ئۆتكەنلىكىنىڭ 15 يىللىقىنى خاتىرلەيمىز» دېگەن پىلاكات ئاستىدا پائالىيەتلەرنى تەشكىللىسە تامامەن بولىدۇ. بۇ ئەلۋەتتە تەكلىماكان مەلىكىسى گۈلزۆھرە ئەبەيدۇللاغىمۇ باب كېلىدۇ، مۇبادا مۇشۇ خىل تۆھپىكارلارنى مۇكاپاتلايدىغان پائالىيەتلەر ئۆتكۈزۈلۈپ قالسا، مانا مەن ئۆزۈم بىرىنچى بولۇپ بۇ پائالىيەتنىڭ ئاكتىپ جارچىسى بولىمەن.
يازمامنى شەمسىيەنىڭتۆۋەندىكى شېئىرى بىلەن تاماملايمەن.
ئۈندىدارنى ئېچىپ بۈگۈن،
خەت سۆزلەرگە قالدىم ھەيران.
مۇسىبەتلىك مەرسىيەلەر،
بوپتۇ خەلقىم كۆڭلى ۋەيران.
ئۈندىدارغا لىق توشۇپتۇ،
ئابدۇراھمان دېگەن بۇ ئات.
لېكىن قانچە ئەسلىسەممۇ،
زادى كىم؟ بۇ ،ماڭا سەل يات.
كۆپمۇ ئىزدەپ قىينالمىدىم،
سۈرىتى ۋە تارىخىنى.
ئەسلى مەشھۇر پالۋان ئىكەن،
ئاتىۋەتكەن بارلىقىنى.
ئىسىت دېدىم،ئاقتى ياشىم،
مۇسىبەتتىن قاتتى باشىم.
يىغلايلى كەل قىلىپ دۇئا،
چىن يۈرەكتىن دوست ـ ئاداشىم.
يىگىتكەنسەن مەردۇ ـ مەردان،
خەلقئارا شەرەپ قۇچقان.
كەتتىڭ نىچۈن؟ ياشلا بۇنچە،
روھىڭ جەننەت ئارا ئۇچقاي!
ئەپسۇسلاندىم ئۆز ـ ئۆزۈمدىن،
ھايات بولسا بىلمەسمىدىم؟
كەتكەن كۈنى تونۇشۇپلا،
نىمە بۇنچە ۋايىم يېدىم؟
ئويلاپ قالدىم يا پالۋانمۇ؟
شۇ سەۋەبتىن كەتكەنمىدۇ؟
ھايات بولسام قەدرىم قىلار،
ئىنسان يوقكەن دېگەنمىدۇ!؟!
ئۆتتى تالاي پالۋان كەبى،
بارلىقىنى ئەلگە بەرگەن.
بەزىلەر بار تاكى ئەسىر،
ئۆتۈپ ئاندىن باش كۆتۈرگەن.
ئۇستازلارنىڭ سۆزلىرىنى،
ھايات،ئىلىك ئالالمايمىز.
كىم ئىدى ئۇ؟ھە،تونۇيمەن،
دەپلا يوقلاپ بارالمايمىز.
كەتكىنىدە بىزنى تاشلاپ،
ھەپتە يىغلاپ قوپالمايمىز.
نىمە ئۈچۈن  ھايات چاغدا،
قەدرىنى بىر قىلالمايمىز؟
«تۆردىن ئورۇن ئالماق» بولسا،
چوقۇم گۆرگە كىرىش شەرتمۇ؟
مەدھىيەلەر تىرىككە يات؟
ياكى ئەخلاق ـ پەزىلەتمۇ؟
قېرىنداشلار،قان ـ قاياشلار،
مەندىن كەتتى بىر ئۆتۈنۈش.
تونىۋالاي باردۇر كىملەر؟
كېتىپ قالسا نە ئۆكۈنۈش.
شەمسىيە
2015 ـ يىلى 1 ـ ئاينىڭ22 ـ كۈنى  

albax

  ئاجايىپ بىر قىسمەتلەر بار دىسە بىزنىڭ بېشىمىزدا .......... ئادەملەر بىنۇرمالمۇ ياكى جەمىيەتمۇ ؟

ziya

يۆرەكنى لەرزىگە سالىدىغان يازمىكەن.
گەپلا قىلىشقا ئالدىرىماي،چوڭقۇر ئويلۇنۇش ئادىتىنى يېتىلدۆرەيلى.

ziya

ـــ تۆت بەش يۈزمىڭدەك چىقارمىكىن، ئاغىينىلىرى كەسپداشلاردىن ئالغان قەرزلەرنى بولدى قىلىۋەتتۇق، بانكىدا ئۆيىنىڭ قەرزى ئۈچ يۈز نەچچە مىڭدەك بارمىكىن.

_________________

ئەمدى،ئابدۇرەھماننىڭ ئۇيىنىڭ قەرزىنى بولسىمۇ تۇگۇتۈپ،غەم-ئەندىشىدە قالغان بالىلىرىنىڭ غېمىنى كىچىككىنە بولسىمۇ يەڭگىللىتىشنىڭ ئامالىنى قىلايلى.مەخسۇس كارتا بېجىرىپ،توردا ئېلان قىلىڭلار.چامىمىزنىڭ يەتكىنىچە ياردەم قىلايلى.
بۇ ھەرگىز ساخاۋەت،ئېئانە ئەمەس،بەلكى بىر بۇرىچ.بىر قەھىرماننىڭ تۆھپىلىرىگە بېرىلگەن تولىمۇ ئەرزىمەس مىننەتدارلىق سوغىسى بولۇپ قالغۇسى.ئۇنىڭ ئائىلە تاۋابىئاتلىرى بۇنداق ئەرزىمەس سوغىنى قىلچە ئىككىلەنمەي ھالال ھەققىمىز دەپ قوبۇل قىلىشقا تامامەن ھەقلىق!.

tenha_roh

   بۇ جەمئىيەت ياكى مىللەتنىڭ نورمالسىزلىقى ئەمەس بەلكى بىزگە ئوخشاش ئارقىدا قالغان مىللەتلەرنىڭ بېسىپ ئۆتىدىغان پىشىپ يېتىلىش جەريانىنىڭ بىر قىسىمى . ئابدۇراخماندەك تالاي نامسىز قەھرىمانلار ئۈن تۈنسىز ئۇنتۇلدى ياكى ئۇنتۇلدۇرۇلدى . بۇلارنىڭ ھەممىسى بىزنىڭ تېخى نۇرغۇن ئىشلاردا يەنىلا خام ، تەجىربىسىز ئىكەنلىگىمىزنى . قەھرىمانلارغا ئىگە بولۇش ھەم ئۇلارنى قوغداش ئېڭىمىزنىڭ يىتەرسىزلىگىنى كۆرسىتىپ بەردى .

makit

ئارمانلىرىمىز ئۈچۈن يىغلايمىز...
ئاسىيابوكس چېمپيونى ئابدۇراھمان ئابلىكىم ۋاپاتى خاتىرىسىگە...
ئابدۇسەمەدئىمىن كۆك تېكىن
«چېغىريول،
ھەممىمىزتەڭ پاتمايمىز،
سەپئالدىدا
كۆكرەك كېرىپ ماڭغانلارنىڭ ئالدىغا
ھەسەتلىنىپ تىكەنلەرنى تاشلايمىز،
ئاڭاتاقەت قىلالماي،
يېقىلسۇن دەپ پۇتلايمىز،
شۇڭامەنزىلگە
يېتەلمەيدۇكارۋانلىرىمىز،
قەبرىلەرگەھەسرەت بىلەن
كۆمۈلىدۇئارمانلىرىمىز....»
  ـــ داۋۇتجان سەئدىن
بىز شۇنداق جىقمۇ؟!!!
  بۈگۈن 2015-يىل 1-ئاينىڭ 21-كۈنى چارشەنبە،ناتىۋان خەلقىمىز ئۈچۈن ئاجايىپ ئېغىر يوقىتىش بولدى، تۇنجى بولۇپ ئولېمپىك سەھنىسىگە چىقىشقا نائىل بولغان، ئاسىيا بوكىس چېمپيونى ئابدۇراخمان ئابلىكىم ئۇشتۇمتۇتلا بىز بىلەن مەڭگۈلۈك ۋىدالاشتى. بېشىغا كەلگەن بۇ قارا كۈننىڭ نېمىدىن بىشارەت بېرىدىغانلىقىنى ھېس قىلىشقا ئۈلگۈرەلمىگەن خەلقىمىز «راستمۇ...» دېيىشىپ گاڭگراپ قېلىشتى.  
  مەنمۇ ئۇشتۇمتۇت ئاڭلىغان بۇ مۇسىبەت خەۋىرىدىن تېڭىرقاپ تۇرۇپلا قالدىم، ئۈندىداردا تارقىتىۋېتىپلا ئالمان -تالمان ئابدۇراھماننىڭ ئۆيى تەرەپكە يول ئالدىم، كاللامدا يالغان بوپقالسىيدى دەيدىغان ئۆزۈمنى ئالدايدىغان گۇمانلار قەتئىي يوق، چۈنكى ياراتقۇچىمىز بىزنى ئاپىرىدە قىلىپ توخسان كۈن بولغاندا، قاچان قەيەردە قانداق ئۆلىدىغانلىقىمىزنى پېشانىمىزگەيېزىپ پۈتىۋەتكەن، بۇنىڭغا ھېچكىمنىڭ ئىلاجى يوق. ئويلىغان بىرلا نەرسەم، ئابدۇراھمان ئاللاھنىڭ رەھمىتى بىلەن ئامانىتىنى تاپشۇرۇپ كۆزىنى يۇمدى، لېكىن نۇرغۇن سۇئاللارنى بىزگە قالدۇرۇپ كەتتى،بۇنىڭ ئىچىدىكى ئەڭ مۇھىم بولغىنى، بىزنىڭ ئارمانلىرىمىز تېخى كۆپ ئىدى.
      ئابدۇراھماننىڭ نۇرغۇن ئەركەكلەرنى ئىشتىنىغا چىقارغۇزۇۋەتكەن، بىز كۆرۈشكەندە قېنىشماي باغرىمىزغا بېسىشىدىغان ئاشۇسۈيۈملۈك بەستى جىمجىت ياتاتتى، ئۆزەمنى خېلى تەمكىن، يۈرەكلىك ھېسابلايتتىم، خېلى خېلى ئېچىنىشلىق مەنزىرىلەرنى كۆرسەممۇ، ھەر ئىگىز سىمنىڭ ئۈستىگە، ياغاچپۇتنىڭ ئۈستىگە چىقساممۇ قېتىمغا كېلىپ قويمايتتى، شۇنىڭغا قاراپ ئۆزەمنى بەك تاش يۈرەكمۇدەپ گۇمان قىلاتتىم، بۇ قېتىم ئۆزەمنى تۇتۇۋالالمىدىم، پۇتلىرىم غالىلداپ تىترىدى، بىر توپ قاۋۇل بوكسچى يىگىتلەر بىلەن قۇچاقلىشىپ، ئۆزىمىزنى تۇتالماي ھۆڭرەپ يىغلاپ كەتتۇق، جانابىي ئاللاھ مەغفىرەت قىلغاي بۇ سەبىرسىزلىكىمىزنى.
  ئابدۇراھمان، بىر ئېسىل ئەركەك ئىدى، ھەقىقىي ئەركەك تۈكى بار جىگەرلىك ئەزىمەت ئىدى، ۋاقتقا رېئايە قىلىشلىرى، تۇرمۇشتا خاسلىق ئىچىدە ياشىشى، ھەممەيلەننى ئۆزىگە مەپتۇن قىلاتتى.
    جۈرئەت ئوبۇلقاسىم، ئابدۇراھمان،داڭلىق بوكس چېمپيۇنى ئەكرەم ئىسھاق،پەلەك ئەركىسى ئابلەت مەجۇن، خەلقئارا شاھمات چېمپيونى مۇستافا ، تەيچۈەنداۋ چېمپيونى ئابدۇرەشىدخان، قۇملۇق مەلىكىسى گۈلزۆھرەلەردىن ئىبارەت پالۋانلاردىن قوشۇلغان سەككىز كىشىلىك بىر ئۈندىدار توپىمىز بار ئىدى.گۈلزۆھرە ئالدىنقى يىلى يولدىشىنىڭ تۇيۇقسىز قازا تېپىشى ئېغىر كېلىپ مېڭەئۆسمىسىگە گىرىپتار بولۇپ، ئۇزۇن ۋاقت خىمىيىلىك داۋالاش ۋە ئوپېراتسىيىلەرگەچۈشۈپ، ئېغىر بەختسىز كۈنلەرنى بېشىدىن كەچۈردى، ھازىر ئىز -دېرەكسىز يوقاپ كەتتى،نەگە كەتكەنلىكىنى ھېچكىم بىلمەيدۇ، ئۇنىڭمۇ ئىككى قىزى بار بولۇپ، ئاپىسىدىن بىر قەدەممۇ ئايرىلمايتتى.
    بىز شۇنداق جىقمۇ؟!! تەنتەربىيە ساھەسىدە زورشان شەرەپلەرنى قازىنىپ خەلقىمىزنى دۆلەت ئىچى سىرتىغا تونۇتۇۋاتقان شۇ بارى يوق شۇ سەككىز ئونلا ئادەمغۇ؟ بىز ھېچنىمىگە ئېرىشەلمىسەكمۇ، بىر بىرىمىزنىڭ ساق سالامەتلىكىنى، ئائىلىسىنىڭ خاتىرجەملىكىنى كۆرۈش، دىدار كۆرۈشۈپ تۇرۇشقىمۇ شۈكرى قىلغانىدۇققۇ؟ مانا ئەمدى بۇمۇ يوق،دەرىخا!...
  ئابدۇراھمان ئابلىكىم، 1999-يىلى ئادىل ھوشۇربىلەن بىللە تون كىيگۈزۈلگەن، خەلقىمىزنىڭ ئەڭ چوڭقۇر ھۆرمەت تۆرىدىن ئورۇن ئالغان ئەزىمەت، ئۇ بىزنىڭ بايراقچىمىز ئىدى، ئۇرۇش مەيدانىدا بايراق لەپىلدەپلاتۇرىدىكەن، تۈمەنلىگەن جەڭچى يەر چىشلىگەن تەغدىردىمۇ، قوشۇن يەنە ئالدىغا قاراپ سىلجىيدۇ.بايراق يېقىلسا، پۈتكۈل قوشۇن تېرە – پېرەن بولۇپ چېكىنىدۇ، بۇ ئىنتايىن ئاچچىق بىر ئەمەلىيەت. ۋاھالەنكى، تەنتەربىيە، بىر مىللەتنىڭ دۇنيا سەھنىسىدە ئۆزىنى نامايەن قىلىشىدىكى سەھنە، ئۇ ئوخشاشلا ھازىرقى زاماندىكى رەھىمسىز جەڭ مەيدانى، تەنتەربىيەئەزىمەتلىرى خەلقنىڭ روھىنى تاۋلاپ ئىرادىسىنى چېنىقتۇرىدۇ، مەنىۋى دۇنياسىنى بېيىتىدۇ، روھىي ئوزۇق ۋە كۈچ-قۇۋۋەت ئاتا قىلىدۇ.نەھايەت، ئون مىليون نوپۇسقائىگە بىزنىڭ خەلقىمىز ئۈچۈن، بۇ بىر قانچىمىز بەك جىقلىق قىپ كەتتۇقمۇ...
  ئابدۇراھمان ئابلىكىم، بىر مۇنەۋۋەرتەنتەربىيىچى، ئۇ گەپ ساتمايدۇ، گېپى ئىنتايىن ئاز،يەنى گېپى قىممەت، ئەمەلىي ئىش قىلىدۇ، پاراڭلاشسىڭىز شۇنچىلىك ساددا ۋە كىچىك پېئېل، گەپ –سۆز،ئىش ھەرىكەتلىرىدىن ئامراقلىقىڭىز كېلىدۇ، قارىماققا ئىنتايىن قاۋۇل، زەبەربەست تۇرغىنى بىلەن، ئىچكى دۇنياسى ئىنتايىن نازۇك، چوڭ سەھنىلەردە ھەر يوغان دېۋىدەك ئەركەكلەرنى ئۇرۇپ يېقىتالىغىنى بىلەن، سىز بىردەم پاراڭلىشىپ دوستىغا ئايلىنىۋالسىڭىز، بەلكىم سىز ئۇنى ئۇرۇۋېلىشىڭىز مومكىن. بىزنىڭ تەنتەربىيە چولپانلىرىمىز، تەن جەھەتتن بىجىرىم بولغىنىدەك، ئەخلاقىي جەھەتتىمۇ شۇنچىلىك بېجىرىم، بايراقدار بولۇشقاھەقىقەتەن لاياقەتلىك.

ئۇنتۇلغان تراگىدىيىلىك بايراقلار
  
  تارىخ دېگەن ئاشۇنداق، قەھرىمانلار بىرى چۈشسە بىرى چىقىپ تۇرىدۇ، بۇمۇ ئاچچىق بىر رېئاللىق، شۇنداق بولغىنىدەك، ئون يىل بۇرۇن مىڭ جاپادا بىر ئۆلۈپ بىر تىرىلىپ ياراتقان دۇنياۋىي رېكورتلىرىمىز خەلقنىڭ ئېسىدىن كۆتۈرۈلۈپ كەتكەنىدى، تالاي تەسىرلىك ھېكايىلەرنى قالدۇرۇپ، موتسىكىلىت بىلەن جۇڭگونى ئايلىنىپ چىققان، تەكلىماكاننى موتسىكىلىت بىلەن كېسىپ ئۆتكەن چۆل ئوغلى جۈرئەت ئوبولقاسىم كۆز ئالدىڭىزدىن راڭپىزىنى ئۈچ چاقلىق ۋەلسىپىتكە باسقىنىچە شەپكىنى كۆزىگىچە باستۇرۇپ كېيىپ ئۆتۈپ كەتسە، باغلىشىمەن، يۈزدە يۈزتونۇمايسىز! مېنىمۇ بىر يەرلەردە پالانچى تۈردە پالانى قېتىم جېننىس دۇنيا رېكورتى ياراتقان پالانچى، دەپ تونۇشتۇرسا، خېلى جىق ئادەملەر ئوڭايسىزلانغىنىچەكۈلۈمسىرەيدۇ، ئابدۇراھمانمۇ كۆزئەينەكنى تاقاپ ئاددى راھەت كىيىملەرنى كېيىپ بولاقۋېشى كوچىسىدىن مېڭىپ ئۆتسە، ھېچكىم قاراپمۇ قويمايتتى، دېمەك، ئايشەم قەييۇم يىگىرمە يىل بۇرۇن ئېيتقان ناخشىلارنى ئۇنتۇمىغان خەلق، بىزنى، بىزنىڭ نەتىجىلىرىمىزنى ئۇنتۇپ قېلىشقانىدى. لېكىن بۇنىڭدىن رەنجىپ كېتىشنىڭمۇ ئورنى يوق، ئادەم دېگەننىڭ كاللىسىغا تەسىر قىلىپ تۇرىدىغان ئىشلار بەك جىق ھازىر، خەلق ئۇنتۇپ قالمىسۇن دەپ ھەر داڭلىق كارخانىلارمۇ توختىماي ئېلان بېرىدۇ ئەمەسمۇ. بەزى جەمئىيەت ناتىقلىرىنىڭ تۈرتكىسىدە، خەلق ئۆزەممەركەزچىلىك ئىدىيىسىنىڭ پاتقىقىغا چوڭقۇر چۆكمەكتە، بىر ئىشلارنى بەك چوڭ بىلمەيدىغان بوپقالغانلىقىمۇ پاكىت. ئەمما بىركۈنلەردە، ئولېمپىك سەھنىسىگە چىققان تۇنجى ئۇيغۇر يىگىتى بولۇشتەك باشقا بىرى ئورنىنى مەڭگۈ ئالالمايدىغان مۇشۇنداق بىر قىممىتىنى تونۇپ يەتكەن چاغدا، يەنى بۈگۈنكىدەك ئۇ بىزدىن مەڭگۈلۈك خوشلاشقان چاغدا، بىز دوپپىمىزنى ئالدىمىزغا ئېلىپ قويۇپ ئويلىنىشقا مەجبۇر بولىمىز، شۇ چاغدا بىز زادى كىمدىن ئايرىلىپ قېلىۋاتقانلىقىمىزغا ئېچىنىپ، ئەلەم بىلەن ئۆرتىنىپ يىغلايمىز.
  مەن ئابدۇراھماننىڭ ئالتىنچى قەۋەتتىكى، يەنى ئەڭ ئۈستۈنكى قەۋەتتىكى ھېچقانداق زىننەتلەنمىگەن، ئاپپاق تاملىرى كۆزگە تاشلىنىپ تۇرغان ئاددىيغىنا ئۆيىگە كىرگەن چىغىمدا، يەنە بىر قېتىم يېغا تۇتتى. بىچارەئاغىنەم، تۇرمۇشتىمۇ جىق دىشۋارچىلىقلارغا، ئازاب ئوقۇبەتلەرگە ئۇچرىغان، ئۆزىنىڭ پارتلاش خاراكتىرلىك، تراگىدىيە خاراكتىرلىك ئىدىيىلىرىنى ئۆزى ئىشتىن سىرت ئىشلەپ باققان م ت ۋ پىلاستىنكىلىرىغا كىرگۈزگەن.
ئابدۇراھمان تېخى ياشقۇ دېيىشىمىز مومكىن، توغرا، تېخى ئەمدى 37ياشقا كىرمىگەننەۋقىران يىگىت ئىدى،ئۆلۈم دېگەن ياش قېرىغا باقمايدۇ ئەلۋەتتە، ئەمما ئىلمىي نۇقتىدىنئويلىساق، قاتتىق ئېغىر مەشقنىڭ تەسىرىدە تەنھەرىكەتچى دېگەن يۈرىكىدىن كېتىدىغان گەپشۇ،مانا بۇ ئۇنىڭ بىر تال مىدال ئۈچۈن قانچىلىك ئېغىر بەدەل تۆلەيدىغانلىقىنىڭ دەلىلى.
  بىزدە قىلغان ئەجرىگە لايىق ھوسولغائېرىشەلمەيلا قالماي بەلكى شۇ سەۋەبلىك ئويلىمىغان دىشۋارچىلىقلارغا ئۇچرىغان بۇخىل تراگىدىيىلىك شەخسلەر ھەقىقەتەنمۇ كۆپ، مەسىلەن، ئۆزگىچە ھۆسىنخەت قەلىمى كەشىپ قىلىپ، ئاقىۋەتتە كەلگەن ئىقتىسادىي بېسىملارغا بەرداشلىق بېرەلمەي ئۆزىنى ئۆلتۈرۈۋالغان مىجىت ئەمەتخان،(نەئۇزىبىللا،) موتسىكىلىت بىلەن ئىككى قېتىم جننىس دۇنيا رېكورتى يارىتىپ، ئاخىرقى ھېسابتا قەرزلىرىنى قايتۇرۇش ئۈچۈن كوچىغاتىلەمچىلىك قىلىپ چىقىشقا مەجبور بولغان جۈرئەت ئوبۇلقاسىم، تەكلىماكان قۇملۇقىنى يۈگرەپ كېسىپ ئۆتكەن ھەمدە ئاخىرىدا ھېچنىمىگە ئېرىشەلمەي ھازىرقى ھاياتىنى كېسەل بىلەن ئېلىشىش ئىچىدە ئۆتكۈزۈۋاتقان تەكلىماكان مەلىكىسى گۈلزۆھرەئەبەيدۇللا....مانا ئەمدى بۇ تراگىدىيلەرنىڭ يوقىرى پەللىسى بولۇپ، ئابدۇراھمان بىز بىلەن مەڭگۈلۈك خوشلاشتى.
  ئابدۇراھمان كەتتى، لېكىن بىزدە ئارمانلار تېخى كۆپ ئىدى....

ئامانلىرىمىزئۈچۈن يىغلايمىز

    ئابدۇراھمان. جۈرئەت، ئابلەت مەجۈن،ئەكرەم قاتارلىق بەشىمىز ئولتۇرۇپ شۇنداق خىياللارنى ئارزۇلارنى قىلىشىپ كېتەتتۇق:
  ـ بىز ئەسلى ئۆزىمىز ئۈچۈن ئەمەس، كەلگۈسى ياش-ئۆسمۈرلەر ئۈچۈن بولسىمۇ ياخشى ياشىشىمىز، ھەممە ئادەمنىڭ زوقى كەلگۈدەك دەرىجىدە ئېسىل ياشىشىمىز كېرەك ئىدى.
  - شېنياڭدا پىلان قىلغان چوڭ تىپتىكى پائالىيىتىمنىڭ توختام سوممىسى سەككىز مىليونغا يەتكەن ئىدى،پىلانىمدا مۇشۇ سىلەر سەككىز قەھرىمانغا سەككىز دانە ئوپمۇ ئوخشاش قىپ قىزىل رەڭدە لەمبورگىن ئېلىپ بېرىمەن دەپ پىلان قىلغانىدىم،-دەپ سۆزلەيتتى جۈرئەت،-كوچىدا بىر بىرىمىزنى قوغلىشىپ قاتارلىشىپ ماڭساق، بىزنىڭ ياش-ئۆسمۈرلىرىمىز بىزگە ھەۋەس قىلىپ، كەلگۈسىدە مەنمۇ مۇشۇ قەھرىمانلاردەك قالتىس ئادەم بولىمەن، مۇشۇلارنىڭ سېپىگەقوشۇلىمەن،دەپ ئارزۇ قىلسا، بۇنىڭدىنمۇ قالتىس ئىش بولامدۇ؟ بىز خەلقئاراغاتونۇلغىدەك ئالەمشۇمۇل نەتىجىلەرنى قازىنىپ بولۇپ، يەنە ئەبگا پېتى يۈرسەك، بالىلار تەنتەربىيىگە قىزىقامدۇ؟!....
  -ئازراق پۇلنىڭ ئامالىنى قىلساق، پۇتبول، بوكس،داۋازلىق قاتارلىق ھەممە تۈرلەر بويىچە تەربىيلەش قىلىدىغان خۇسۇسي تەنتەربىيە مەكتىپىنى قۇرساق، پەسىلدە بىر پۈتكۈل جەمئىيەت قاتنىشالايدىغان ئۇنىۋېرسال خەلقئىچى تەنتەربىيە مۇسابىقىلىرىنى ئۆتكۈزسەك، خەلقمىزنى تەنتەربىيە بىلەن داۋاملىق شوغۇللىنىپ تۇرىدىغان ساغلام تۇرمۇش ئادىتىنىڭ شەكىللىنىشى ئۈچۈن كۈچ چىقارساق....
  غايىلىرىمىز قالدىمۇ،ئابدۇراھمان؟ مۇشۇنداقلابىزگە تاشلاپ كەتتىڭمۇ؟ ....................
  ئەلھۆكمىلىللا، خاتىرجەم ياتقىن قېرىندىشىم، ئىنشائاللاھ، ئارمانلىرىمىزنىڭ روياپقا چىقىشى ئۈچۈن ئاللاھتىن مەدەت تىلەيمىز، ھامان بىركۈنى، ئاللاھ ئورۇنلاشتۇرغان بىر كۈنلىرى، بۇ غايىلىرىمىز ئەمەلگە ئاشقۇسى،ئارمانلىرىمىز چېچەك ئاچقۇسى. ئىزىڭنى بېسىپ مىڭلىغان چېمپيونلار يېتىشىپ چىققۇسى،بۇ كۈنلەرگە بىز چوڭقۇر ئىشىنىمىز.
2015-يىل 1-ئاينىڭ 21-كۈنى ئۈرۈمچى يېرىم كېچە

makit

قەھرىماننى كىم ئۆلتۈردى
ئابدۇسەمەد ئىمىن كۆك تېكىن
ئەمدى مەن قانداق قىلاي،
بۇ ھىجراندا ئۆزۈمنى،
بىلمىگەنلەر بىلسۇن دەپ،
ئېيتىۋالاي سۆزۈمنى…
  ئاخشامقى يازمامنىڭ ھازىرغا قەدەر كۆرۈلۈشى30مىڭدىن ئېشىپ، تىك سىزىق بىلەن ئۆرلەپ كېتىشىنى، جەمئىيەتتە بۇنچىلىك كۈچلۈك تەسىر قوزغىشىنى ئويلىمىغانىدىم، چۈشۈۋاتقان ئىنكاسلارغا دىققەت قىلسام ماقالەمنىڭ يەنە تولۇقلاشقا تېگىشلىك تەرەپلىرى بار ئىكەنلىكىنى ھېس قىلىپ، قولۇمغا يەنە قەلەم ئېلىشقا مەجبور بولدۇم.
«باتۇرنى ئۆلتۈرۈپ كۆمۈۋەتتۇق»
بۈگۈن بىز بىرەر مىڭدەك ئادەم توپلىشىپ، ھە- ھۇ دېيىشىپ، بىر پالۋاننى كۆمۈۋېتىپ قايتىپ كەلدۇق، كۆمۈۋېتىمىز-دە، ئەمدى. چۈنكى ئۇنىڭ تىرىك يۈرۈشىنىڭ ئەمدى بىزگە لازىمى قالمىغانىدى.
  ئۇ چوقۇم ئۆلۈشى كىرەك ئىدى، چۈنكى بىز ئۇنى مەدھىيلىمەكچىتۇق، تىرىك ئادەم بىز بىلەن تەڭ مېڭىپ يۈرسە مەدھيىلىگىلى بولاتتىمۇ؟ئۆلسە ئاندىن ئاغزىمىزدىن تۈكرۈكلىرىمىزنى چاچرىتىپ تۇرۇپ مەرسىيە قەسىدىلەرنى يېزىشىپ، ھاياتىغا داستان پۈتۈپ مەدھىيلەيمىز-دە!
  نوغاي مەسجىد بۈگۈن ئادەم دېڭىزىغا ئايلاندى،يا پاناھ، ماۋۇ ئادەملەرنىڭ جىقلىقىنى، مېيىت نامىزىدىن كېيىن نۇرغۇن قوللارتالىشىپ تاۋۇتقا ئېسىلىشتى، قەھرىماننىڭ تاۋۇتىغا قولىنى تەگكۈزۈۋالسىمۇ كاتتائىش-تە! سىرتتا ئۆتۈپ كېتىۋاتقان نۇرغۇن كىشىلەر بۇ ئاجايىپ ھەيۋەتلىك كۆرۈنۈشتىن ھەيران قالدى، نۇرغۇن كىشىلەر توختىماي تېلېفۇنلىرىدا رەسىمگە تارتتى، ئەلۋەتتە ئۆزىنى تارتىۋېلىشنىمۇ ئۇنۇتمىدى، مانا بۇلار «بىر پۇڭ چىقماس مېنىڭدىن، جېنىمنى ئايىمايمەن سېنىڭدىن» دەپ ئۆلسەڭ نامىزىڭغا كېلىدىغان ئۇيغۇر خەلقى ئىدى.
      ئەلۋەتتە مەن بۇ يەردە ھەممە ئادەمنى دېمەكچى ئەمەس، بۇنى تىپىكلەشتۈرگۈم كەلدى خالاس.
  ئىختىيارسىز يۈرىكىم ئاغدى، قالايمىقان خىياللار كاللامغا كىرىۋالدى، تۇرۇپلا ئۆزەمنىڭ ئۆلۈمىمگە كەلگەندەك ھېسسىياتتابوپقالدىم: «ناۋادا ئۆلگەن ئادەم ئابدۇراھمان بولماي مەن بولسامچۇ؟ نېمە ئىشلار بولارىدى؟ ئۇ چاغدىمۇ ھەقىچان مۇشۇنداق جىق ئادەم كېلىدۇ، مەن يىغلاي دەپ يىغلىيالمايمەن ئۇ چاغدا. بۇ ئادەملەرنىمۇ كۆرەي دەپ كۆرەلمەيمەن، ئاخۇنۇم جامائەتتىن رازىلىق سورىشىدۇ، جامائەت رازى دەپ توۋلايدۇ، كىملەرنىڭ رازى بولمىغانلىقىنىمۇ بىلەلمەيمەن، ئېلىم-بېرىم ئىشلىرىمنى ئائىلەمدىكىلەر ئۈستىگە ئالىدۇ، ئاندىن بىر توپ ئادەم ئولاش-چولاش نۆۋەتلىشىپ كۆتۈرۈشۈپ، مۇزدەك قەبرىستانلىققا ئاپېرىپ كۆمۈپ قويۇپ قايتىپ كېلىدۇ، ھەقىقىي ئىش تېخى شۇ چاغدا باشلىنىدۇ، ئۇ چاغدا ھېچكىم ياردەم قىلالمايدۇ....»
  ئابدۇراھماننىڭ ماتېمى ئەمەلىيەتتە بىزنىڭ ماتىمىمىزگە ئوخشاش ئىدى، «ھەر جان ئىگىسى ئۆلۈمنىڭ تەمىنى تېتىغۇچىدۇر.» ھەر بىرئۆلۈم ماھىيەتتە ئەتراپىدىكىلەر ئۈچۈن بىر ئەينەك، ياراتقۇچى بىزگە بىزنىڭمۇ بېشىمىزدا ھەر زامان مۇشۇ بىر كۈننىڭ بارلىقىنى مۇشۇنداق ئەسكەرتىپ تۇرىدۇ.كاللىمىزغا نۇرغۇن ئويلارنى سالىدۇ. ئەمما ئابدۇراھماننىڭ ۋاپاتى بىزگە بەك جىق بەك جىق سۇئاللارنى قالدۇرۇپ كەتتى.
   بۇنىڭ ئىچىدىكى بىرىنچى سۇئال: ئابدۇراھمان قانداق ئۆلگەن؟
قۇملۇق شاھى جۈرئەتنىڭ يىغا-زارى
  مىيىت نامىزى تۈگەپ، تاۋۇت كۆتۈرۈلۈپ ماڭغان چاغدا، توپنىڭ ئىچىدىن شۇنچىلىك ئەلەم بىلەن كۆتۈرۈلگەن يىغا -زارە ۋە ئاچچىق نىدا جامائەتنىڭ يۈرىكىنى ئېغىتىۋەتتى. كۆزلىرىدىن تارام تارام ياش تۆكۈپ، ئۆزىنى ھەريانغا ئۇرۇپ يىغا-زارە بىلەن سۆزلەۋاتقان بۇ كىشى، ئەينى يىللىرى جېنىنى ئالقىنىغا ئېلىپ قويۇپ،ئىككى يېرىم يىلدا موتسىلىكىت بىلەن جۇڭگونى ئايلىنىپ چىققان،يېڭى ئەسىردىكى تۇنجى جېننىس رېكوردىنى ياراتقان قۇملۇق شاھى، چۆل ئوغلى جۈرئەت ئۇبۇلقاسىم ئىدى.
  ــ ئۆلگەندە كەلدىڭلارما؟! ....تىرىك ۋاقتىدا نەگە كەتكەنتىڭلار؟! جاپالىق ۋاقتلاردا نەگە كەتكەنتىڭلار؟!...
  كۆز ياشلىرىم يەنە تاراملاپ تۆكۈلدى، قېشىغابېرىپ سەبىر قىلىشنى ئۆتۈندۈم، ئەمما ئۇ كونتروللۇقىنى يوقاتقانىدى:
ــ نېمىشقا سەبىر قىلىمەن؟ ئۇ تېخى ياش ئىدىغۇ؟ ...تېخى بالدۇر ئىدىغۇ؟ ...يېنىدا بىرموچەن پۇلى قالماي ئاچ قالغان كۈنلەردە، مۇشۇ ئادەملەر نەدە يۈرۈپتىكەن؟! ئۆلگەندەكېلەمدا؟...ۋاي بىچارە ئىنىم!...دۇنيانىڭ خۇۋلىقىنى كۆرەلمەي بالدۇر كېتىپ قالغان ئىنىم!...
  ھەممە ئادەم ھاڭۋاقتىلارچە بىزگە قارايتتى،«ئاكىسى ئىنىسىنىڭ ئۆلۈمىگە چىدىماي ھازا ئىچىۋاتىدۇ،» دەپ نۇرغۇن ئادەم ئاددىيلا چۈشەندى. لېكىن بۇ نىدانىڭ كەينىدە ھەقىقەتەنمۇ ئادەمنىڭ ئىچى سىيرىلغۇدەك ئاچچىق قىسمەتلەر بار ئىدى.
  «ئابدۇراھماننى مۇشۇ جەمئىيەت ئۆلتۈرىۋەتتى،» قەبرىستانغابارغىچە جۈرئەت ئۆزىنى توختىتالماي كىچىك بالىدەك ئۈن سېلىپ يىغلاپ ماڭدى.
ـ بولدى سەبر قىل،-دېيىشتۇق،-گۇناھ بولىدۇ.
ـ قانداق گۇناھ بولىدۇ ماڭا دەپ بېرىڭلار،-دەيتتى ئۇ،-يىغلىساممۇ بولمامدۇ؟ يىغلاشمۇ ھوقوقىمىز يوقمۇ؟
  -ئۇ تېخى ياش ئىدىغۇ، قاتناش ھادىسىسى بىلەن ئۆلۈپتۇ دەپ ئاڭلايتتۇق، كېسەل بىلەن ئۆلۈپتۇ دەپ ئاڭلايتتۇق، لېكىن ياپ- ياش قاۋۇل  بىر تەنھەرىكەتچى ئاخشىمى ئۇخلاپ قېلىپ ئەتىسى ئويغىنالماي ئۆلدى، دېسە، كىم قوبۇل قىلالايدۇ؟ شۇنچىلىك زور نەتىجىلەرنى قازىنىپ، خەلققە شۇنچىۋالا شان شەرەپلەرنى كەلتۈرگەن بىرئوغۇل،ئاخىرقى ھېسابتا مۇشۇنداق جاپا-مۇشەققەتلىك تۇرمۇش كەچۈرۈپ ياپ-ياش كېتىپ قالامدا؟
ئابدۇراھماننى ئۇيغۇر جەمئىيىتى ئۆلتۈرۈۋەتتى
   تاراتقۇلاردا ئابدۇراھماننى يۈرەك مۇسكۇل تىقىلمىسى بىلەن ۋاپات بولغان، دەپ خەۋەر بېرىلگەنىدى، ئەمما كەسپداش بالىلارئۇنىڭ سالامەتلىك تەكشۈرۈش نەتىجىلىرىدە ئەزەلدىن بۇنداق بىر كېسەللىك ھەققىدەمەلۇمات يوقلىقىنى دەلىللىدى.
  -ئابدۇراھماننىڭ پەقەت قاننىڭ قۇيۇقلۇقى ئالاھىدە يوقىرى ئىدى،باشقا ھېچقانداق مەسىلە يوقتى، راستىنى ئېيتقاندا ئۇنىڭغائىقتىسادى بېسىم بەك ئېغىر كەلگەن، قەرزلىرى ئېغىر روھىي بېسىم پەيدا قىلغان.
  ئابدۇراھمان بىلەن پات پات بىللە بولۇپ پاراڭلىشىپ تۇرساممۇ، لېكىن ئۇنىڭ قېيىنچلىقلىرىنى ئازراقمۇ ھېس قىلماپتىكەنمەن.بۈگۈن بۇ گەپلەرنى ئاڭلاپ ئىچىم ئاچچىق بولدى.
  - ئابدۇراھماننىڭ قانچىلىق قەرزى بارئىدى؟
  - تۆت بەش يۈزمىڭدەك چىقارمىكىن، ئاغىينىلىرى كەسپداشلاردىن ئالغان قەرزلەرنى بولدى قىلىۋەتتۇق، بانكىدا ئۆيىنىڭ قەرزى ئۈچ يۈز نەچچە مىڭدەك بارمىكىن.
ـ بۇرۇن ئولتۇراق ئۆي فۇندىغا ئۆزى قوشۇپ تۆلەپ كېلىۋاتقان، ئابدۇراھمان تۈگەپ كەتكەندىكىن ئەمدى مائاشلىرىمۇ توختايدۇ، ئايالىنىڭ خىزمىتى يوق، ئىككى كىچىك بالىسى بىلەن ئەمدى قانداق قىلاركىن...
  ئاچچىق بىر يېغا بوغۇزۇمغا ئۆرلەپ چىقتى.
ـ ئۆيگە گۆش-سەي ئالىدىغان پۇل يوق ۋاقتلىرىمۇ نۇرغۇن قېتىم بولغان، قۇرۇق نان يەپ مەشق قىلىۋاتقان ۋاقتلىرىنى بىز نەچچە قېتىم كۆرگەن، قېيىنچىلىق بولسا دېگىن دېسە، ھەرگىز دېمەيدۇ.
    جۈرئەت يەنە يىغلاشقا باشلىدى.
ـ جەمئىيەتكە مۇراجىئەتنامە چىقىرايلى دېسەم ئۇنىماي تۇرۇۋالدى، يۈز چۈشىدىغان ئىشنى قىلمايلى، بىر يول چىقىپ قالار، دەپ. مانامۇشۇ يول قالغان ئەمدى.
   خوش، ئۇنىڭ سالاھىيىتى ئاسىيا بوكس چېمپيونى. ئاسىيا دېگەن يەرشارى قۇرۇقلۇق سەتھىسىنىڭ %30ىنى، نوپۇسى دۇنيا نوپۇسىنىڭ %60 پېرسەنتىنى تەشكىل قىلىدىغان، 48 دۆلەت ۋە رايون بار چوڭ بىر زېمىن.ئۈچ مىليارد بەش يۈز مىليون خەلق ئىچىدە چېمپيۇن بولۇپ ئولېمپىك سەھنىسىگە چىقماق دېگەن ئاسان ئىشمۇ؟ بۇرۇنقى زامانلاردا يۇرت يۇرتلاردا چېلىش بولغاندا، يېڭىپ چىققان چېلىشچى پالۋانلارنى يۇرت خەلقى بېشىدا ئىگىز كۆتۈرۈپ،كالا بېشى بىلەن تارتۇقلاپ قالتىس ھۆرمىتىنى قىلاتتىكەن. ئابدۇراھمان ئاسىيا چېمپيونى بولۇپ ئولېمپىكقا قاتىنىشىدىكەن دېگەن خەۋەر بىلەن ئۇنى بېشىغا ئېلىپ كۆتۈرگەن خەلق، مۇسابىقىدە نەتىجە ئالالماپتۇ، دېگەن خەۋەر بىلەن بىراقلا ئالقىنىدىن ئېرغىتىپ تاشلىدى. ھەتتا يېڭىلىپ قېلىپ يۈزىمىزنى تۆكتى دېگۈچىلەربولدى. خەلق ئۇنىڭ ئىسمىنى ئېغىزىغىمۇ ئالماس بولدى. بۇ جەمئىيەت نېمە دېگەن رەھىمسىز ھە؟
جەمئىيەت ئادەم ئۆلتۈردى دېسە ئىشەنمەمسىز؟  
  ئۆتكەن يىلى ھېسام قۇربان ئاكىمىزنى ئۆلدى ئۆلدى دەپ گەپ تېپىپ، يالغاندىن ئۆلدى دەۋېرىپ،ئاخىرى راست ئۆلتۈرۈۋەتتىغۇ ماناموشۇ جەمئىيەت؟ مانا ئەمدى ئۆزىنىڭ سۆيۈملۈك پەرزەنتىنى ئۆلتۈرۈۋەتتى.
يولۋاسقا مىنسەڭ چۈشمىكىڭ تەس
  جەمئىيەت قانداق ئادەم ئۆلتۈردى دەمسىز؟
  ناھايىتى ئاددىي، جەمئىيەتتىكى بىر بۆلۈك كىشىلەر ئابدۇراھماننىڭ بېشىغا كۆزگە كۆرۈنمەيدىغان تاجدىن بىرنى تاقاپ قويۇپ، سەن دېگەن مۇنداق ئادەم، دەپ، ئۆزى چۈشىمەن دەپ چۈشەلمەيدىغان ئىگىز بىر تامنىڭ،توغرىراقى يولۋاسنىڭ ئۈستىگە چىقىرىپ ئولتۇرغۇزۇپ قويدى.
  كېيىن ئابدۇراھمان مۇسابىقىدە قاتتىق يارىلاندى، داۋاملىق مۇسابىقە ئوينىيالمايدىغان ھالەتكە چۈشۈپ قالدى. جەمئىيەتكە چىقىپ ئۇنى بۇنى قىپ باقاي دېدى، تېجارەت قىلاي دېدى، مەدەنىيەت كەسپىگە ئىنتلىپ باقتى، ھەتتا ئاشخانىلاردا كۈتكۈچى بولۇپمۇ ئىشلىدى، چۈنكى ئۇنىڭغا تۇرمۇش لازىم ئىدى.ئۆزىگە كەيدۈرۈپ قويۇلغان تاج بىلەن، ئۆزى ئارىلىشىپ قالغان ئىجتىمائىي مۇناسىۋەت چەمبىرىكى بىلەن، ئۇنىڭ بىر كىشىلىك مائاشى ئائىلىسىنى قامداشقا ئەسلا يەتمەيتتى.شۇڭاقوشۇمچە تېجارەت قىلىپ ئائىلىسىنى قامداي دېۋىدى، ئەتراپتىكى كىشىلەر ئۇنى قىلغۇزمىدى.
ـ سەن دېگەن ئۇيغۇرنىڭ ئوبرازى، بۇنداق ئىشلارنى قىلساڭ بولمايدۇ، مىللىتىمىزنىڭ يۈزىگە سەت، بىزنىڭ يۈزىمىزگە سەت،-دەپ توستى.
  تېجارەت دېگەن باشقىلاردىن تالىشىپ يەيدىغان،مەنپەئەت ئاساسىي ئورۇندا تۇرىدىغان رەھىمسىز بىر جەڭگاھ. ئۇ ئۆزىنى مۈرىسىگە ئېلىپ ئىگىز كۆتۈرگەن ئاشۇ قوللاردىن نېسىۋە تالىشىشنى بىئەپ كۆردى، ياردەم تەلەپ قىلىشنى ئەسلا راۋا كۆرمىدى.
   ئەتراپتىكىلەر ئۇنىڭ بىلەن بىر قېتىم بىللەتاماق يېگىنىگە، بىللە رەسىمگە چۈشۈۋالغىنىدىن پەخىرلىنىپ يۈردى. سورۇنلارغا چاقىرىپ ئۆزىنىڭ پالانى داڭلىق پالۋان بىلەن تونۇشىدىغانلىقىنى باشقىلارغا كۆز كۆزقىلدى، ئاندىن پايدىلىنىپ بولغاندىن كېيىن، قىممىتى تۈگىدى دەپ تاشلىۋەتتى، خۇددى ئىچىدىكى سۈيىنى ئىچىپ بولغاندىن كېيىن بوتۇلكىسىنى تاشلىغاندەك.
  بايلارمۇ دەسلەپ يېنىغا تارتتى، كېيىن ئۇنىڭ پۇلى يوقلىقىنى ئۇققاندىن كېيىن كۆزىگە ئىلمىدى.
  بارا بارا، ئۇ ئۆزىنىڭ سالاھىيىتىدىن بىزار بولۇشقا باشلىدى، پىسخىكىسىدا بىنورماللىق كۆرۈلدى. ئۆزىنى كىشىلەردىن ئەپقاچىدىغان بولدى، سەن ئابدۇراخمانمۇ دېسە، خاتا تونۇپ قاپسىز، مەن ئەمەس دەيدىغان بولدى.
  كىشىلەر ئۇنى قالتىس باي دەپ ھېسابلايتتى،ئۇلارنىڭمۇ ئويلىغىنى توغرا دە؟ تەيسىن دەيمىز، جوردان دەيمىز، ياۋمىڭ دەيمىز،شۇنچلىك بايغۇ؟ بۇنى ھەممە ئادەم بىلىدىغۇ....
  ئەمما ئۇيغۇردا، تەنتەربىيىچى باي بولالمىدى،ھەتتا بەزىدە قۇرسىقىنىمۇ باقالمىدى. ئابدۇراھمان ئاچلىقتىن ئۆلگىنى يوق، ئەمما قاتتىق روھىي بېسىم، چۈشكۈنلۈك، ئامالسىزلىق ئۇنىڭ روھىنى يەپ تۈگەتتى.
ئەمدى قانداق قىلىش كىرەك
  ئابدۇراھماننىڭ ۋاپاتىدىن كېيىن قەپقالغان يەنەبىر مۇھىم سۇئال، ئەمدى قانداق قىلىش كىرەك؟ بالىلارنى قانداق قىلىش كىرەك؟ھەيكەلگە ئوخشاش ئىگىزگە تىزىپ قويغان بۇ داڭلىقلىرىمىزغا قانداق مۇئامىلە قىلىشىمىز كىرەك؟
  ئابدۇراھماننىڭ قەرزى باركەنتۇق،ئەلۋەتتەمۇتلەق كۆپ سانلىقىمىزنىڭ قەرزىمىز بار، ھېچبولمىدى دېگەندىمۇ بانكىغا تۆلەيدىغان ئۆي قەرزىمىز بار. ئەمما بىز قانداقلا بولمىسۇن ئاللاھنىڭ ئىلتىپاتى بىلەن تېخى ھايات،ئەمدى ئابدۇراھماننىڭ ئايالى خىزمىتى يوق ئەھۋالدا ئىككى كىچىك بالىسى بىلەن قانداق قىلىدۇ؟
   جەمىيەتكە مۇراجىئەتنامە چىقىرايلى دېيىشتۇق.
ـ ئاسىيا بوكس چېمپيونى بولۇپ ھەممىمىزگە شەرەپ ئەپكەلگەندە ھەممىمىز خوش بولغان، پەخىرلەنگەن بولغىيتتۇق، ھېچبولمىغاندا 10سوملۇق خوش بولغاندىمىز، 10 مىليون نوپۇسقا ئىگە ئۇيغۇردىن بىر پىرسەنت ئادەم 10سومدىن چىقارسىمۇ ئۇنىڭ ئائىلىسى،ئىككى بالىسى خاتىرجەم تۇرمۇش كەچۈرەتتى،-دېيىشتۇق. لېكىن يەنە بىر قىسىم ئاشۇ ئەتراپتىكى ئادەملەر قوشۇلمىدى.
-بۇنداق قىلساق ئابدۇراھماننىڭ ئىناۋىتىگە تەسىر يېتىدۇ...
ـقۇرۇپ كەتسۇن ھاياتىنىمۇ ساقلاپ قالالمىغان ئۇنداق ئىناۋەت،-دەۋەتتىم ئاچچىقىمدا،-قۇرۇق شان-شۆھرەتتىن ئەمەلىي ياردەم ئەلا ئەمەسمۇ.
    تالاش-تارتىشنىڭ ئايىقى چىقمىدى، ھەركىم ھەرخىل سۆزلەيتتى. بولۇپمۇ ئىدارە  رەھبەرلىكى بۇ ئىشنى بەك كەڭ كۆلەمدە داۋراڭ سالماسلىقنى تەكىتلەپ تۇرۇۋالدى.
  ـ بىز ئابدۇراھماننىڭ ئايالىنى خىزمەتكەئورۇنلاشتۇرىمىز دەۋاتىمىز، قالغان تۇرمۇش ئىشلىرىغىمۇ ئىدارە رەھبەرلىكى بار بولغاندىكىن ياخشى ئورۇنلاشتۇرۇش قىلىمىز. جەمئىيەتتىن ئىئانە يىغساق مەرھۇمنىڭ روھى قورۇنۇپ قالمىسۇن، جەمئىيەتتىمۇ ھۆكۈمەت نېمىشقا ئىگە بولمايدۇ دېگەن تەتۈر تەشۋېقاتلار ئەدەپ قالىدۇ، ياخشى تەرىپىدىن يامان تەرىپى كۆپرەك،ئەمەلىيەتتەئىدارە رەھبەرلىكى مائاش تەمىناتلارنى، مۇكاپاتلارنى دەل ۋاقتىدا بېرىپ كېلىۋاتىمىز-دېدى جۇڭگو بوكس شاھى، شىنجاڭ بوكس كوماندىسىنىڭ باش مەشقاۋۇلى ئابدۇشۇكۈر مىجىت،- ئالدى بىلەن ئەتراپىمىزدىكى تونۇشىدىغان ئادەملەردىن كېلەيلى،ئامالبار ئۆز ئىچىمىزدە ھەل قىلايلى، پەقەت بولمىسا كېيىنكى قەدەمنى ئويلىشايلى.
  ـ بىزنىڭ ھۆكۈمەتتىن، ئىدارىدىن ئاغرىنىدىغان ھەققىمىز يوق، ھۆكۈمەت ئۆزىنىڭ قىلىشقا تېگىشلىك ئىشىنى ئادا قىلىپ كېلىۋاتىدۇ،مائاشىنى مۇكاپاتلىرىنى ۋاقتىدا بېرىپ كېلىۋاتىدۇ. ئەمما، ئابدۇراھمان ھۆكۈمەتنىڭ خادىمى بولۇپلا قالماي، جەمئىيەتنىڭ بالىسى، يۇرت ئوغلى.ئۇنىڭ ئائىلىسىنىڭ قېيىنچىلىقىغا جەمئىيەت قول قوشتۇرۇپ قاراپ تۇرسا بولمايدۇ، بىز جەمئىيەتكە مۇشۇنداق ئىشلارغاكۆڭۈل بۆلۈشنى، مەسئول بولۇشنى ئۆگىتىشىمىز كىرەك، چۈنكى ھۆكۈمەت ھەممە ئىشنى ھەل قىپ بولالمايدۇ،تەيسىنگىمۇ مال دۇنيانى ھۆكۈمەت بەرگەن ئەمەس، جەمئىيەتنىڭ كۈچى بىلەن شۇنچىلىك بولالىغان. ئىجتىمائي مەسئولىيەتكە بېرىپ تاقىلىدىغان بۇنداق مەسىلىلەردە،ھەممە ئادەم تەڭ كۈچ چىقىرىدىغان، بىر بىرىمىزنى يۆلەيدىغان، داڭلىق شەخسلىرىمىزنى،تەنھەرىكەتچىلەرنى،چولپانلارنى ھەقىقىي مەنىدىن قوللايدىغان ئىجتىمائي كەيپىياتنى يېتىلدۈرۈشكە دەۋەتقىلىشىمىز لازىم، بولمىسا بىزنىڭ جېنىمىزنى ئالقانغا ئېلىپ قويۇپ، كاللىمىزنىقولتۇققا قىستۇرۇپ قويۇپ جاپالار بىلەن تەنتەربىيىدە نەتىجە يارىتىمىز دەپ ئاۋارەبولغىنىمىزنىڭ ھېچقانداق ئەھمىيىتى قالمايدۇ.
مەن مەسىلىنى يەنىلا جەمئىيەتكە ئۆزپېتى  تاشلاشنى لايىق كۆردۈم، ئىئانە يىغىش- يىغماسلىقنى، ئابدۇراھماننىڭ ئائىلىسىگە قانداق شەكىلدە ياردەم قىلىشنى،بۇندىن كېيىن بۇ خىلدىكى ئىشلارغا قانداق پوزېتسىيىدە بولۇشنى يەنىلا جەمئىيەتنىڭ ئويلىنىشىغا تاپشۇردۇم، ئىشىنىمەنكى،بۇرۇن ھېچنىمىدىن خەۋەرسىز ھالدا ئادەم ئۆلتۈرۈپ كۆنۈپ قالغان جەمئىيەت، بۇندىن كېيىن قانداق قىلىش كىرەكلىكىنى ئويلىشىدۇ.
  ياخشى ئامالى بارلار مېنىڭ ئۈندىدارىمغا ئىنكاس شەكلىدە يېزىپ قويساڭلارمۇ بولىدۇ.
  بىزنىمۇ ئۆلتۈرۈۋەتمىسۇن دەپ بۇ تېمىنى يېزىپ قويدۇم، ئارتۇق كەتكەن يېرى بولسا ئەپۇ قىلىڭلار، ئاخىرىدا مەرھۇم دوستۇم ئابدۇراھماننىڭ روھىغا دۇئا قىلىپ، ئائىلىسىنىڭ بۇندىن كېيىن خاتىرجەم تۇرمۇش كەچۈرۈشىگە دۇئا قىلىپ، 2015-يىل 22-يانۋار يېرىم كېچىدە يېزىلدى.

jiwle

شىنجاڭ مەدەنىيىتىنىڭ ئەينى ۋاقىتتىكى مەلۇم بىر سانىنىڭ مۇقاۋىسىغا بېرىلگەن بۇ رەسىم نۇرغۇن كىشلەرنىڭ خاتىرىسىگە ئورناپ كەتكەن ئىدى...