سوفىيانە قومۇلدىن غازىيانە ئاقسۇغا سەپەر
ئابدۇرېھىم ئابلەتخان
ياۋايى ھايۋانلارنى قوغداپ، ئۇلارنىڭ ياشاش ھوقوقىغا كاپالەتلىك قىلايلى!
ئاپتوردىن:
تېنىچلىقنى، مۇقىملىقنى سۆيمەيدىغان ئادەم بولمىسا كېرەك. بىراق يۈزەكى سۆيۈش بىلەن قەلبتىن سۆيۈش ئوخشىمايدۇ. تارىختىن بۇيانقى چاڭجياڭنىڭ جەنۇپ-شىمالىدا، غەربى-شىمالنىڭ يۇرت-ئايماقلىرىدا يۈز بەرگەن مىسلىسىز سورۇقچۇلۇقلاردىن خەۋەردار بولغان ئادەم تېنىچلىق ۋە مۇقىملىقنىڭ بىباھا پۇرسەتلەر ئىكەنلىكىنى چىن قەلبىدىن ھېس قىلىدۇ. بۈگۈن مەيلى مەمۇر ياكى پۇقرا بولسۇن تارىختىكى سەۋەنلىكلەردىن قەتئى ساۋاق ئالىدىغان مۇھىم پەيتلەردە تۇرىۋاتىمىز. پۇرسەت قەدىرلىگەنلەرگە مەنسۇپ. ۋاقتى ئۆتكەندە تۆكۈلگەن قاندىن ۋاقتىدا تۆككەن تەر مىڭ ھەسسە قىممەتلىك. بىز بۈگۈنگە قەدەر ئاز بولمىغان بەدەللەرنى تۆلىدۇق. شۇنىڭغا مۇناسىپ ئېرىشىۋاتقان نەتىجىلەرمۇ كۆپۈيىۋاتىدۇ. بۈگۈننى قەدىرلەپ ئەتىگە يول قالدۇرۇش بىزنىڭ نەتىجىلىرىمىزنى تېخىمۇ مۇستەھكەملەيدۇ.
تۆۋەندە ھۆكۈمرانلار، چەتئەل كۈچلىرى ۋە خەلقىمىزدىن ئىبارەت ئۈچ تەرەپنىڭ پۈتۈنلۈك بىلەن بۆلگۈنچىلىك، تېنىچلىق بىلەن تىنىچسىزلىق ئارىسىدىكى روللىرى توغرىسىدا يۈزەكى پاراڭ سېلىندى. ئاپتور سېستىمىلىق مائارىپ تەربىيىسى كۆرمىگەن بولغاچقا بىلىم قۇرۇلمىسى ۋە بايان قىلىش ئۇسۇلىدا نۇرغۇن بىرتەرەپلىمىلىكلەرنىڭ ساقلىنىپ قېلىشى تەبىئى. بىراق ئاپتورنىڭ دۆلەت ۋە خەلقنىڭ مەڭگۈلۈك ئامانلىقىغا بولغان بۇرچ تۇيغۇسى يەنىلا قەدىرلىكتۇر.
تەڭرى تاغلىرىنىڭ جەنۇبى ئېتىكىدە سۈيى مول، تۇپرىقى مۇنبەت بىر يۇرت بار. بۇ يۇرت جۇغراپىيەلىك ئورۇنلىشىشتا رايونىمىزدىكى باشقا يۇرتلارنىڭ ئوتتۇرىغا جايلاشقان بولۇپلا قالماي بەلكى تۇرمۇش ئادەتلىرىنىڭمۇ ئۇچراشقان نۇقتىسىغا جايلاشقان. بۇ يۇرت ھەمىمىزگە تونۇشلۇق غازىيانە ئاقسۇدۇر.
بۇ يىل ياز ئۇزۇندىن بۇيانقى ئاقسۇنى زىيارەت قىلىش ئارزۇيۇم ئەمەلگە ئاشتى. ئاقسۇغا تۇققان يوقلاش ئۈچۈن ماڭغان تونۇشلىرىمنىڭ ئۇچۇرىنى ئاڭلاپ ئۇلارنىڭ ئارىسىغا قوشىلىۋالدىم.
تەكىتلەيدىغىنىم سەپەر جەرياندا يالغۇز ئايلانغان بولغاچقا ھېس قىلغانلىرىم باشقىلانىڭ تەسىرىگە ئۇچرىمىدى. يەنە بىرى ئەسەرگە قىستۇرۇلغان ئادەم-جاي سۈرەتلىرىنى شۇ جەرياندا تارتقان ئىدىم. جاي سۈرەتلىرىگە ھەقدارلىق ھوقوقۇم بولسىمۇ بىراق ئادەم سۈرەتلىرىگە شارائىت سەۋەبىدىن قېرىنداشلاردىن ئېلان ئىجازىتى سورىيالمىدىم. ناۋادا قىلمىشىم كۆڭلىگە پىسەنت كەلمىگەن بولسا خاتالىقنى ئۆزگەرتىشكە ھەر ۋاقىت تىرىشىمەن. بۇ قېتىم ئاقسۇ شەھەر،ئونسۇ ۋە ئۇچتۇرپاننىلا زىيارەت قىلىش نېسىپ بولدى. ئىنشائاللە كۇچار،باي،كەلپىن، ئاۋات، شايار، توقسۇلار خۇدا نېسىپ قىلسا نامەلۇم كەلگۈسىگە ئامانەت قالدى.
غېرىپ ھارارەت
مەن ئاقسۇغا بارغاندىن كېيىن سەپەرداشلىرىمدىن ئايرىلىپ شەھەردە قالدىم. ئۇلار ئۈچتۇرپاندىكى تويغا ئالدىرايتتى. نۇرغۇن چۈشەندۈرۈشلەردىن كېيىن مېنىڭ ئاقسۇدا قېلىشىمغا قوشۇلدى. بالام بىلەن ئىككىمىز چۈشكەن مېھمانخانە دەريا ساھىلىدا بولۇپ، ياتاققا ئورۇنلاشقاندىن كېيىن ئاقسۇ كوچىلىرىغا ئاتلاندۇق.
كۆرگەن-بىلگەنلىرىمنىڭ ھەممىسىنى سۆزلەش ئىمكانىيىتى يوق. چۈنكى سىزنىڭ ۋاقتىڭىز بىلەن مېنىڭ سەھىپەم چەكلىك......
شەھەرنىڭ ئاۋات ۋە ئاۋات ئەمەس كوچىلىرىدا لاغايلاپ يۈرۈپ، بىر چاغدا ئايلىنىپ يەنە موزىي تەرەپكە كېلىپ قاپتىمىز. قورشاۋ رىشاتكىنىڭ تۈۋىدە ئەللىك ياش ئەتراپىدىكى بىر دېھقان دەم ئېلىپ ئولتۇراتتى. يېنىدىكى كونا قارا سومكىنىڭ ئېغىزىدىن بىر ژورنال بىلەن يەنە ئىككى كىتاپ كۆرۈنۈپ تۇراتتى. ھەممەيلەنگە مەلۇم سىلەرنىڭ كىتاپ ئوقۇشۇڭلارغا قارىغاندا بىزدەك دېھقاننىڭ كىتاپ ئوقۇمىقى سەل قىيىن. تۇرمۇش ھەلەكچىلىكىدە پالاقشىپ يۈرگەن ۋاقىتلارنىڭ ئىچىدىن تىرىكچىلىكى بىلەن ئانچە مۇناسىۋىتى يوق كىتاپ دىگەن نەرسىنى ئوقۇماق سەل ئالاھىدە.
كىتاپ ئادەمنى ئۆزىنىڭ رىئاللىقىدىن ئۈستۈنرەك ئارزۇلاردا بولۇشقا قىزىقتۇرىدۇ. بۇنداق ئارزۇ-خىيال تۆنۆگۈن بىلەن ئەتىنى، ئىشتان بىلەن چاپاننى پەرقلەندۈرمەيدىغان ئادەملەر ئۈچۈن زىيانلىق ئىش. بۇ قائىدىنى بىزنىڭ مەدەنىيەت مەمۇرلىرىمىز تولىمۇ ئوبدان بىلىدۇ.
- ئەسسەلامۇ ئەلەيكۇم! قانداق ئەھۋاللىرى؟.....بىلەن باشلانغان سالام-سائەتلەرگە، كۆنگەن ئادىتىمىز بويىچە " خۇداغا شۈكرى، ھال-ئوقۇتۇممۇ يامان ئەمەس....." دىگەندەك سۆزلەردە تەۋەززۇ قىلىشتۇق.
سۆزىمىز سومكىدىكى كىتاپتىن باشلاندى. ئۇ ئۇچراپ قالغان كىتاپ بولسىلا ئوقۇيدىكەن. كەنت كىتاپخانىسىدا ھايۋانلار بىلەن ئۆسۈملۈكلەرگە ئائىت كىتاپلارلا باركەن. بۇرۇن سېتىۋېلىپمۇ ئوقۇيدىكەندۇق. ھازىر كىتاپلارنىڭ باھاسى قىممەت بولغاچقا ئامال بار سېتىۋالمايدىكەن. مەن ئۇنىڭغا "توغرا قىپسىز" دىدىم. چۈنكى سارغىيىپ قالغان تىرىكچىلىككە ھەۋەسنى دەپ زۇلۇم قىلىش ئاۋارچىلىقتۇر. چۈنكى نان بىلەن ئاشنىڭ ئورنى كىتاپنىڭ ئورنىدىن يوغان ئەمەسمۇ. شۇنداقتىمۇ ئۇ قىزىغا ئاتاپ ئىككى كىتاپ ئاپتۇ. ژورنالنى كىتاپپۇرۇش سوغا قىپتۇ.
پاراڭ ئۇزاردى. بۇ ئاكىمىزمۇ ئازادىلەشتى. پاراڭلىرىمىز داۋاملاشتى. ھاۋارايى، بۇغداي-قوناق،...... تەك ئومومىلىقتىن بارا-بارا ئىككىمىزگىلا ئورتاق بولغان سۆھبەتلەرگە سەزمەستىن كىرىپ قالدۇق. ئوغلۇم سۆھبەتنىڭ قەدرىنى بىلگۈدەك بولمىغانلىقى ئۈچۈن موزىينىڭ سەيناسىدا ئويناشقا باشلىدى.
مەن زېھىن قويۇپ ئاڭلىدىم، ئۇ توختىماي سۆزلىدى. ئۇ سۆزلىمىگەن تۇرمۇشى، تىرىكچىلىكى، ئىككى يىللا ئوقۇغانلىقى، ئۆلۈپ كەتكەن ئاتا-ئانىسى، كېسەلچان قىزى، سىرتلارغا چىقىپ كەتكەن ئوغلى، ئەمگەكتىن باشقىنى بىلمەيدىغان ئايالى ھەتتا ئېغىل-قوروسى، سىرلىمىغان دەرۋازىسى....قالمىدى. ھەممىنى سۆزلەپ بەردى.
يېنىمىزدا ماشىنىلارنىڭ سىگنالى، ئادەملەرنىڭ ۋاراڭ-چۇرىڭى قايناپ تۇراتتى. ئەمما بىز ئەتراپىمىزدىكى غەلۋە-غوغىلىق ئازادىلىكتىن پەقەت ئىككىمىزلا سىغىدىغان مۇشتۇمدەك تىنچ بوشلۇققا سىغدىلىشقا تىرىشاتتۇق.
پاراڭلاشقانچە ئۇنىڭ ئەپتىگە ماسلاشمىغان ئوي-خىياللىرىغا ھەيران قالاتتىم. دېھقانچىلىق، سىياسەت، جەمىيەت، تارىخ، مەدەنىيەت....ھەممە تېمىدا سۆزلەشتۇق. مەن جىمجىت ئولتۇرۇپ ئۇنىڭغا قارايتتىم. گۆشسىز، ساقال باسقان يۈز بىلەن سۇس ھارارەت تەپچىپ تۇرغان قارا كۆزنىڭ ھەر-بىر ھەركىتىگە سەزدۈرمەستىن دىققەت قىلاتتىم. پاراڭلىرىمىزدا ئۈمۈت بىلەن ھەسرەت، تۆنۆگۈن بىلەن كەلگۈسى گىرەلىشىپ كەتتى. ئۇ سۆھبەت داۋامىدا "....بىزدە نۇرغۇن نەرسىلەر ئۇنتۇلۇپ كەتتى. بۇلارنى سۇنى سىيا قىلىپ يازسىمۇ، قىرىق كېچە-كۈندۈز ناخشا قىلىپ ئېيتسىمۇ تۈگىمەيدۇ. ئەمما ھەممىسى يوقاپ كېتىۋاتىدۇ. ئاتام بىلگەننى مەن تولۇق بىلمەيمەن. مەن بىلگەننى بالام قانچىلىك بىلىدىغان بولار !؟......" دەپ خۇرسىنىپ قويدى.
ئىككىمىز يېرىم كۈن بىللە بولدۇق. يولدا، دوقمۇشتا، ئاشخانىدا ئۇنىڭ توختىماي پاراڭ سېلىشىنى ئارزۇ قىلاتتىم.
روھىي دۇنيايىمدا بىر قەھرىماننىڭ ئوبرازى سىزىلىۋاتاتتى. ئىچ-ئىچىدىن چىقىرىپ قاقاقلاپ كۈلۈپ باقمىغان، شۇ يېشىغىچە ئۇدا بىرنەچچە كۈن لەززەتلىك تاماق يەپ باقمىغان. بىراۋنىڭ چىرايىغا يۈرەكلىك قاراپ باقمىغان مىليونلىغان قېرىندىشىمدىن بىرسى ئالدىمدا ئولتۇراتتى. ئۇ ئۆتمۈشتە قالغان بىرنەرسىگە تارتىشىۋاتاتتى.
ئۇنىڭ تارتىشقىنى مال-دۇنيامىدۇ؟ كۆز-كۆز قىلغۇدەك شۆھرەتمىدۇ ؟ بۇلارنى ئۆزىمۇ ئېنىق ئېيتىپ بېرەلمەيتتى. پەقەت تارىخنىڭ مەۋھۇم ھەيۋىتىنىلا تەسەۋۋۇر قىلاتتى. ئۇنىڭ قەلبىدىكى مەۋھۇم تەسەۋۋۇرى بىلەن نامەلۇم كەلگۈسىنىڭ سىرلىق تارتىش كۈچى ئۇنى رىئالىقتىكى ھەممە نەرسىدىن يۇلۇنۇپ چىقىشقا ئۈندەيتتى. بۇنداق توختىماي قىلغان ھەركەتتىن ھاسىل بولغان سۇس ھارارەت ئۇنىڭ قەلبىدىكى بىردىن-بىر ئىسسىقلىق ئىدى. بەلكىم دۇنيادىكى باشقا مىللەتلەرگە نېسبەتەن بۇنداق مىللى ھارارەت ئۆلچەمسىز بولىشى مۇمكىن. بىراق ئامەتكە قارىغاندا ئاپىتى مىڭلارچە ھەسسە ئارتىپ كەتكەن بۇ مىللەتكە نېسبەتەن بۇ تولىمۇ زور ھارارەتتۇر.
تۇيۇقسىزلا بىر مىللەتنىڭ ھاياتىي كۈچى، زامانىۋى مائارىپ بىلەن يۈرۈشلەشكەن ئىقتىسادىي سېستىمىلا ئەمەسلىكىنى سېزىۋالدىم.
شۇ تاپتا مېنىڭدىن قەھرىمان قانداق بولىدۇ ؟ دەپ سورىسا كۆز ئالدىمغا قىزىل كۆۋرۈكتە ئۇچراشقان ئەشۇ دېھقان كېلىدۇ. شۇ تاپتا مېنىڭدىن بىر مىللەتنىڭ ھاياتىي كۈچىنى سورىسا، كۆز ئالدىمغا شورلۇق تەغدىردە مىڭ يىللاپ ياشاپمۇ يەنىلا قېنىدىكى ھارارىتى كەتمىگەن ئەشۇ توپ كېلىدۇ. نامراتلىق بىلەن ئىمكانسىزلىق بەخشەندە بولۇپ كەتسىمۇ يەنىلا تەغدىرگە تەن بەرمەي ياشىغان نامرات ئۇيغۇر كېلىدۇ.
ئىقتىسات، مەدەنىي-مائارىپلاردىن تەلەي كەلمىگەندە ئىنسانىيەتنىڭ نوپوستىن ئىبارەت ئەڭ تۆۋەن ئىقتىدارىنىڭمۇ بىر مىللەت تەغدىرىدە مۇھىم رولنى ئېلىشقا مەجبۇر بولىدىغانلىقىغا ئىشەندىم. ئۇنىڭسىزمۇ تارىخنى بۈگۈنگە ئۇلاۋاتقان سەۋەپلەرگە مىليونلىغان نوپوستىن باشقا سەۋەپنىمۇ تاپالمىدىم.
بىز خوشلاشقىچە ئۇنىڭ قىزى بىلەن ئايالىغا يوللۇق تۇتتۇم. يۈز كۆرۈشۈپ باقمىغان كېسەلچان سىڭلىم بىلەن جاپاكەش ئاچامغا كۆڭلۈمنى يەتكۈزۈپ بېرىشنى ئېيتتىم. بىراق ئۇ قەتئى رەت قىلدى. قىززىقچىلىق قىلىپ يەنىمۇ جىقراق يوللۇق تۇتىشنى ئويلىدىم بىراق ئاقسۇنى ئايلىنىش ئىمكانىيىتى قالمايدۇ دەپ ساپتىمەن. مۇشۇ ئېغىزىمنىزە .....بەلكىم شۇ سەۋەپ بولدىمىكىن. ئۇ قوبۇل قىلمىدى. بىز ئىككىمىز يېرىم سائەت تالاشتۇق. ئۇنىڭ غۇرۇرى مېنىڭ غۇرۇرۇم ئىدى. بۇ غۇرۇرنى ئاسراش ئۈچۈن دىمىگەن سۆزۈم قالمىدى. يالۋۇردۇم. بۇ قېتىم خوشلاشساق بەلكىم مەڭگۈ كۆرۈشەلمەيمىز ھەتتا بىر-بىرىمىزنىڭ ئۆلۈپ كەتكەنلىكى ياكى ھاياتلىقىنىمۇ بىلەلمەيمىز دەپ ئەسكەرتتىم. شۇڭا مۇشۇ بىر قېتىم قېرىنداشچىلىق قىلىۋېلىشىمغا يول قويۇشىنى، مېنىڭمۇ تەسەللىگە مۇھتاجلىقىمنى ئېيتتىم. ئۇ ئاخىرى چۈشەندى. بىز خوشلاشتۇق. ئۇنىڭ كەينىدىن قاراپ قالدىم.
بەلكىم ئۇ ھازىرغىچە ھېچكىم بىلەن بۇنچىلىك ئۇزۇن پاراڭلاشمىغاندۇ. شۇ سەۋەپتىن قەلبىنىڭ چوڭقۇر يېرىدىكى ئەشۇ ھارارەتنى ھەتتا ئايالى بىلەن بالىلىرىمۇ بىلمەيدىغاندۇ. چۈنكى رەڭدار دۇنيانىڭ يۇقۇرى تېمپۇراتورىسى ئالدىدا ئۇنىڭدىكى ئاجىز ھارارەت بىلىمەيدۇ. ھەممە ئادەمگە پەقەت ئۇنىڭ مۇھتاجلىقتىن سارغىيىپ تۇرىدىغان چىرايىلا كۆرۈنىدۇ خالاس.
ھەي ي.... غېرىپ ھارارەت......
ئىچىمدىن قاپساپ كەلگەن بىر ئىسسىقلىق دەسلەپ دىماقلىرىمغا ئاندىن كۆزلۈرۈمگە ياماشتى. كۆز ئالدىمدىكى ئادەملەر، ماشىنىلار، بىنالار غۇۋالاشتى.
" خوشال ياشاڭ ئاكا ! ........"
بىز كىم ؟
قىزىل كۆۋرۈكتىكى مۇڭدىشىشتىن كېيىن جىمىپ كەتتىم. خۇپتەندىن كېيىن ياتاققا قايتىپ كېلىپمۇ ئېچىلالمىدىم. "ھەمراھىم" ئۆزۈمگە ماسلاشمىغان بۇ ھالىمغا ئەجەپلىنەتتى. ئۇنى-بۇنى دەپ بېقىپ، ئاخىرى ئىچى پۇشتىمۇ تېلىۋىزورنى ئېچىپ قونچاق كۆرۈشكە باشلىدى.
قىزىل كۆۋرۈكتە ئاڭلىغان "....بىزدە نۇرغۇن نەرسىلەر ئۇنتۇلۇپ كەتتى. بۇلارنى سۇنى سىيا قىلىپ يازسىمۇ، قىرىق كېچە-كۈندۈز ناخشا(داستان) قىلىپ ئېيتسىمۇ تۈگىمەيدۇ. ئەمما ھەممىسى يوقاپ كېتىۋاتىدۇ....." دىگەن سۆزلەر قۇلاق تۈۋىمدىن كەتمەيتتى.
بىز ئۆزىمىزنى قانچىلىك چۈشىنىمىز ؟!
باشقا مىللەتلەرچۇ ؟ دۇنيا بىزنى قانداق چۈشىنىدۇ؟ زىمىنىمىز بىلەن نوپوسىمىزدىن باشقا بىزنىڭ ھىسياتىمىز، ھەسرىتىمىز ۋە غۇرۇرىمىز توغرىسىدا قانچىلىك بىلىدۇ ؟
ھېس قىلىشىمچە، غەرپ مىللەتلىرى تۇرماق ھەتتا يېنىمىزدىكى خەنزۇ مىللىتىنىڭمۇ بىزگە بولغان چۈشەنچىسى ھەددىدىن تاشقىرى يۈزەكى. ئۇيغۇرنىڭ تارىخىي كەچۈرمىشى بىلەن بۈگۈنكى زامانىۋى ھەسرىتى ئۇلار ئۈچۈن ناتونۇش.
"ئۇيغۇر" دىگەن ئاتالغۇ چىققاندا باشقا مىللەتلەرنىڭ كۆز ئالدىغا بىزنىڭ قانداق قىياپىتىمىز كېلىدۇ ؟
تۇرۇپلا ئىچكىرىدىكى مەلۇم تېلۋىزىيە ئىستانسىسىنىڭ رىياسەتچىسى جاڭ دەن دەننىڭ رايونىمىزدىكى بىر يىغىلىشتا سۆزلىگەن نۇتىقى يادىمغا كەلدى. (نۇتۇق تېلۋىزوردىكى ئالىم ساقالنىڭ ئىش-پائالىيەتلىرىنى تونۇشتۇرغان فىلىمدىن ئېلىنغان.)
.......نۇرغۇنلىغان ئىشلارنى خىيالىمىزغا كەلتۈرمىگەنگە مىڭ ئەپسۇس، ئۆزىمىزدىن سوراپ باقايلى، بىزنىڭ بۇ جەمىيەتكە رەڭلىك كۆز ئەينەك بىلەن قارايدىغان ئادىتىمىز بارمۇ نىمە ؟!.....
ئۆزىمىزدىن سوراپ باقايلى بەزىدە بىز ئۆزىمىزمۇ سەزمەستىن مۇرەككەپ روھىي ھالەت بىلەن باشقىلارنىڭ ئوي-خىياللىرىنى چۈشۈنۈپ باقىمىزمۇ قانداق ؟! .....
شۇڭا ئالىم، رىئال تۇرمۇشتا شۇنداق ئاددى، ئاقكۆڭۈللىكى بىلەن كۆز ئالدىمىزدا پەيدا بولغاندا بىز ئىستىخىيىلىك ھالدا "بۇ راستمىدۇ؟! " دەپ ئۆز-ئۆزىمىزگە سوئال قويدۇق.
كەچۈرۈڭلار بىز ئويلاپ يېتەلمىدۇق..........
شىنجاڭلىق قېرىنداشلار مېھمان كەلسە چوقۇم ئۆيىدىكى ئەڭ ياخشى نەرسىلىرىنى ئېلىپ چىقىپ سىلەرنى كۈتىشى كېرەكمۇ ؟! ...
(مۇشۇ سۆزلەرنى ئاڭلاۋاتقاندا كۆزلۈرۈمدىن ياش چىقىپ كەتكەنلىكىنى سەزمەي قالغانتىم.)
نۇتۇق مەردانە سەمىمىلىك بىلەن تولغان ئىدى.
شۇنىڭدىن ئېتىۋارەن ئۇ مەن بىلىدىغان ۋە ھۆرمەتلەيدىغان ئەڭ سۆيۈملۈك خەنزۇ بولۇپ قالدى. بۇ ئالىمنىڭ تۆھپىسى ئىدى.
بىزگە سەمىمى نەزەر بىلەن ياخشىراق چۈشۈنۈپ بېقىش ئىستىكىدە بولغان جاڭ دەن دەندىن يەنە قانچىلىكى بار !؟
بىز ياشاۋاتقان رىئاللىقتىكى بارچە مىللەتنىڭ مىللى مۇناسىۋەتكە بولغان چۈشەنچىسى ئانچە پەرقلىنىپ كەتمەيدۇ. باشقىلارنىڭمۇ، بىزنىڭمۇ ھەم شۇنداق. دۇنيانىڭ كەلگۈسى قانداق بولىشىدىن قەتئىنەزەر ئەتراپىمىزدىكى مىللەتلەرنىڭ بىزگە بولغان چۈشەنچىسى، ھەربىرىمىزنىڭ تەغدىرىمىزگە مۇتلەق تەسىر كۆرسۈتىدۇ. چۈنكى كەلگۈسىگە نېسبەتەن ئاز سانلىق ياكى كۆپ سانلىق، مەدەنىيەتلىك ياكى قالاق دىگەن ئۇقۇملار رول ئوينىمايدۇ. بۇ ھەر-بىر مىللەت چوقۇم سالقىنلىق بىلەن ئويلىنىدىغان مەسىلە.
مەيلى جەمىيەتتىكى مۇناسىۋەت بولسۇن ياكى مىللەتلەر ئارا مۇناسىۋەتتە بولسۇن بىز قىلالمىغان بىر ئىش بار. ئۇ بولسىمۇ مەردانىلىق.
بىز داۋاملىق قىلىۋاتقان يەنە بىر ئىش بار. ئۇ بولسىمۇ شاكال مەغرۇرلۇق.
مەن خېلى يېققىن تونۇشىدىغان بىر خەنزۇ بار ئىدى. بىر قېتىم ئۇ جەنۇپقا تېلگىراف مۇنارى ئورنۇتۇشقا بېرىپ كەپتۇ. قايتىپ كەلگەندىن كېيىن ئۇنىڭ بىلەن سۆزلىشىپ قالدىم. ئۇنىڭ ئېيتىشىچە شىماللىقلارغا قارىغاندا جەنۇپ ئۇيغۇرلىرى ئەخمەقرەك شۇنداقلا قۇل مىجەز كېلىدىكەن. مەن ئۇجۇقۇپ كەتتىم. ئۇنىڭ سۆزىنىڭ ماختاش ياكى ھاقارەت ئىكەنلىكىنى دەماللىققا بېكىتەلمىدىم. ئەمەلىيەتتە جياڭنەن بىلەن خۇابېينىڭ پەرقىمۇ شۇنداق ئىدى. بىراق ئاخىرىدا يەنىلا ئىچىم ئاچچىق بولدى. ئۇنىڭ ئېيتقىنى ئۇيغۇرنىڭ ھەقىقى پىسخىكىسى بولماستىن بەلكى جەمىيەتنىڭ ئېھتىياجى ئىدى.
گېلىم قۇرۇپ كەتتى. غەيرەتلەندىم. كانىيىمنى تەستە قىرىپ قويدۇم. ئاخىرى نەچچە تال خەنزۇچە سۆزگە قول ئىشارىتىنى ئارىلاشتۇرۇپ سۆزلەشكە باشلىدىم.
چىڭ خاندانلىقى دەۋرىدىكى شىنجاڭ رايونىدا يۈرگۈزگەن ئىككى خىل تۈزۈمنى سۆزلىدىم. بۇ تۈزۈمدىكى مەخسەتنىڭ جەنۇپنى قۇللۇق ۋە قاششاقلىق ئىچىدە قالدۇرۇش ئىكەنلىكىنى چۈشەندۈردۈم. شىمالغا مەلۇم بوشلۇق بېرىش ئارقىلىق جەنۇپ بىلەن شىمالنى ھىسيات جەھەتتىن بۆلۈۋېتىشتەك تەدبىرنى بايان قىلدىم. بۇ تەدبىرنىڭ بىزنىڭ تارىخىمىزدىلا ئەمەس بەلكى بۈگۈنىمىزدىكىمۇ بىر ئاسارەت ئىكەنلىكىنى ئېيتىپ ئەپسۇسلاندىم.
چۈنكى جەنۇپ ئۇيغۇرنىڭ بۇلىقى ھىساپلىنىدۇ. بۇلاقنىڭ كۆزى ئېتىلسە ئۇيغۇرنىڭ كۆزى ئېتىلىدۇ. شىمال بىر پۈتۈن ئۇيغۇر توپىغا نېسبەتەن پەقەت تۇرۇببا سۈيى بولالايدۇ. ئۇ ھەرگىزمۇ تەبىئى سۇ بولالمايدۇ. تۇرۇببا سۈيى پەقەت سۇنىڭ بارلىقىغا ئىسپاتلا بولالايدۇ. ھازىر بىزدىكى سەۋەنلىكلەر تۈپەيلى بۇ بۇلاقنى ئەخلەت-چاۋالارنىڭ قاپلاپ كەتكەنلىكى، ئەگەر شۇنداق كېتىۋەرسە ئاخىرىدا قۇرۇش نۆۋىتى تۇرۇببا سۈيىگىمۇ كېلىدىغانلىقىدەك سەۋەپ-نەتىجىلەرنى ئىما-ئىشارەتلەر بىلەن چۈشەندۈردۈم. تىل بىلمىگەچكە قىينىلىپ ھېرىپ كەتتىم. ھارغانلىقتىنمۇ ياكى جىددىلەشكەنلىكتىنمۇ ھاسىراپ قالغان ئىدىم.
ئۇ ماڭا ھاڭۋېقىپ قاراپ ئولتۇراتتى.
مەن ئۇنىڭدىن سۆزۈمنىڭ تەسىرىنى ئىزدىدىم. ئۇنىڭ چىرايىدا سۆزۈمنى چۈشۈنىشتىن كۆپرەك سۆزلەش جەريانىدىكى مۇشەقەتلىرىمگە بولغان ئىچ ئاغرىتىش ئىپادىلىنىپ تۇراتتى. ئەمما ئۆزۈم يېنىكلەپ قالغاندەك تۇيغۇغا كېلىپ قالدىم.
ئادىل ھوشۇر سەنشىيادىن ئۆتتى. پۈتۈن جوڭگولا ئەمەس دۇنيامۇ ئۇيغۇر مىللىتىنىڭ تەنتەربىيەدىكى ئاۋانگارت ۋە ئىستىقباللىق مىللەت ئىكەنلىكىنى چۈشەندى. ئالىم ئۆزىنىڭ ئوبرازى بىلەن ئۇيغۇر خەلقىنىڭ قەلبىدىكى باشقىلار ئويلاپ باقمىغان ئاقكۆڭۈللۈك، ھېسداشلىقتىن ئىبارەت بىباھا ئىنسانىي خىسلەتنى نامايەن قىلدى. يەنە بىر تەرەپتىن بىز ھودۇقۇپ ئاشكارا قويالمايۋاتقان ئاۋۇ ساقال بىلەن تەشۋىقات ۋاستىلىرى كۆنەلمەيۋاتقان ھەقىقى ئوبرازىمىزنى ياراتتى. شۇنى جەزىملەشتۈرىمەنكى ئۇيغۇر مىللىتىدىن چىققان ئەڭ چوڭ ھوقوقدارلارمۇ ئۆز مىللىتىنى ئۇلاردەك كەڭ دائىرىدە تونۇشتۇرالمىغان ئىدى. بۇ يەردە ئادىل ۋە ئالىمغا ئوخشاش بارچە قېرىنداشلارغا مىننەتدارلىقىمنى بىلدۈرىمەن.
بىر مىللەتنى ئويغۇتۇشنىڭ دەسلەپكى باسقۇچى غۇرۇرى. غۇرۇرسىز مىللەتنى ھېچكىم كۆزگە ئىلمايدۇ. غۇرۇسىز ئەجداتتىن ئەۋلاتمۇ نومۇس قىلىدۇ.
ئۇنداقتا مېنىڭ تېگىرافچىغا بولغان ئەلپازىم غۇرۇرمۇ ؟
بۇنىڭ جاۋابى، ئۇ مېنىڭ سۆزلىرىمگە قايىل بولغانمىدۇ ؟
ناسىڭ بايىرنى ئەسلەپ قالدىم. ئۇ ئىچكى موڭغۇللۇق. ئوننەچچە يىلدىن بۇيان جەنۇبى جوڭگونىڭ شەھەرلىرىدە "تىرىكچىلىك" قىلىپ يۈرۈيدۇ. ئۇنىڭ تىرىكچىلىك ئۇسۇلىنى ئاشكارە ئېيتقىلى بولمايدۇ. ئەمما ئۇ بىراۋغا زىيان يەتكۈزمەيدۇ. بىراق ئۇنىڭ قولىدا كېلىش مەنبەسى دۇرۇس بولمىغان ھەر-خىل ماللار پەيدا بولۇپ تۇرىدۇ. (ھازىر شېنجىندا ئاشخانە ئېچىپتۇ) ئۆزى موڭغۇل، بىراق ئايالى خەنزۇ. ئۇلار ئاجرىشىپ كەتكىلى ئون ئىككى يىلدىن ئاشتى. قىزىنى ناسىڭنىڭ ئانىسى باقىدۇ. ناسىڭ ئۆيىگە قايتمىغىلى ئون يىل بولدى.
ئۇنىڭ بىلەن پاراڭلاشقاندا ھوزورلىنىپ كېتىمەن. بىز خەنزۇ تىلىدا شۇنچىلىك تەستە "پاراڭلىشىمىز". دەسلەپتە ئۇنىڭ بىلەن موڭغۇل خەلق ناخشىلىرى ئارقىلىق ئورتاقلىق تاپقان. ئۇ تىڭگېر، دېدېمالارنىڭ ناخشىلىرىدىن تاشقى موڭغۇلنىڭ خەلق ناخشىلىرىغىچە ھوزۇرلاندۇرغان. مېنىڭ موڭغۇللارغا بولغان قىزىقىشىم بىلەن ناسىڭنىڭ مىللى ھىسياتىنىڭ قويۇقلىقى ئالامەت ماسلىشىپ كېتەتتى. ئىككىمىز ئوتتۇرىسىدىكى پاراڭ ئىككى مىللەتنىڭ تارىخ-مەدەنىيىتىدىن چەتنەپ كەتمەيتتى. چىڭگىزخاننىڭ خوتۇنلىرىدىن تارتىپ موڭغۇللارنىڭ يىمەك ئادەتلىرىگە قەدەر ھەممە پاراڭ بولاتتى. مەن ئۇنىڭغا ئۇيغۇرلارنىڭ موڭغۇل مەدەنىيىتىگە قوشقان تۆھپىسىنى ئېتىراپ قىلدۇرۇشقا تىرىشاتتىم. ئۇ مېنىڭ سۆزلىرىمگە قاقاقلاپ كۈلەتتى. مەن ئۇيغۇر بىلەن موڭغۇلنىڭ قەھرىمانلىق (باتۇر ئاتالغۇسىنى موڭغۇللارمۇ باتۇر دەپ قوللىنىدۇ.)تىكى ئورتاقلىقى بىلەن يېزىق ۋە يىمەك-ئىچمەك(شىرەنى موڭغۇللارمۇ شىرە دەيدۇ) مەدەنىيىتىدىكى ئورتاقلىقىنى ھەرقانچە تىرىشىپمۇ ئېتىراپ قىلدۇرالمايتتىم. ئۇ مېنى ياخشى بىر ئۇيغۇر دەپ بىلەتتى. مەنمۇ ئۇنىڭ ھەقىقى موڭغۇل ئىكەنلىكىگە ئىشىنەتتىم. ماڭا نېسبەتەن ناسىڭنىڭ تەسىرى ئاز ئەمەس.
بىراق ئۇنىڭ تۇنجى تاللىغان ئايالى خەنزۇ. شۇنداقلا ئۆزى بىنورمال "كەسپ" ئىگىسى(ھەرقانچە قىلىپمۇ ئۇچار ئوغرى دىيەلمىدىم). ئۇنىڭ ئۈستىگە ئانىسىغا، بالىسىغا ۋاپادارلىق يەتكۈزۈش ئۈچۈن يۇرتىغا قايتمايتتى.(بەلكىم ئالاھىدە سەۋەپ بولىشىمۇ مۇمكىندۇ). بىراق بۇ ئەيىپلىرى مېنىڭ كۆزۈمگە كۆرۈنمەيتتى. ناسىڭنىڭ نەزىرىمدىكى ساداقەتمەن موڭغۇللۇق ئوبرازىغا ھېچقانچە دەخلى قىلمايتتى. چۈنكى مەن مىللى تەۋەلىك مەسىلىسىنىڭ تۇرمۇش ھاسىلاتلىرىدىن يۇقۇرى تۇرىدىغانلىقىنى ئۇنىڭغا قاراپ چۈشەنگەن ئىدىم. شۇنداقلا ناسىڭنىڭ ھەقىقى بىر موڭغۇل ئىكەنلىكىگە شەكسىز ئىشىنەتتىم.
مەيلى كىشىلىك مۇناسىۋەت ياكى مىللەتلەر مۇناسىۋىتىدە قارشى تەرەپنىڭ سىزنى قايىل قىلىش كۈچى بولمىسا ئېتىۋار بەرمەيسىز، ھۆرمەتمۇ قىلمايسىز. مانا بۇ بىز يۇقۇرقى مەزمۇندا تىلغا ئالغان شاكال مەغرۇرلۇق بىلەن ھاياتىي كۈچىمىزنى ئىپادىلەشتىكى مەردانىلىقنىڭ تەتۈر يۆلىنىشىدۇر.
ئادىل ۋە ئالىم باشقا مىللەتلەرنى قايىل قىلىش ئارقىلىق بىزنىمۇ قايىل قىلدى. مەن ئۇلاردىن پەخىرلەندىم. قايىل قىلىش كۈچى بار مىللەت ئىكەنلىكىمنى ھېس قىلدىم. جاڭ دەن دەن ھەممىلا مىللەتنىڭ ئىسسىقتا تەرلەيدىغان ئىنسانىي ھېسياتقا ئىگە ئىكەنلىكىگە مېنى ئىشەندۈردى. شۇڭا ئۇنىڭغا نېسبەتەن مەندىمۇ ئىنسانىي قېرىنداشلىق پەيدا بولدى. مەن قىزىل كۆۋرۈكتىكى قېرىندىشىمدىن پەخىرلەندىم. چۈنكى ئۇ ماڭا ئويلىنىدىغان ۋە قايغۇرىدىغان نۇرغۇن قېرىندىشىمنىڭ مەۋجۇتلىغىنى تونۇتتى.
................................................................................
(داۋامى تەستىقلانغاندىن كىيىن ئىنكاس شەكلىدە يوللىنىدۇ) |