بەرچىنئاي

مەن كەلدىم ،ئىشىكنى ئاچ

 بەدىرخان گۆكچە

、ئىشىكنى تىرىقلاتتى ، ...ئىچىدىن  سادا يوق .

يەنە بىر قېتىم بوش چەكتى ، يەنە يوق ...

بەلكىم ئۇخلىمىغاندۇ ، ئارامسىزلاندۇرماي ، دەپ ئويلاپ باسمىغان ئىشىك قۇڭغۇرۇقىغا قولىنى ئۇزاتتى .

قۇڭغۇراق ئۈنچىقتى ، يەنە يوق ، قايتا قايتا سايرىتىۋەردى ، يوق...

نەپەسلىرىنى توختۇتۇپ ، ئىچكىرىگە قۇلىقىنى تۇتتى ، ھەئە ، ئىچىدىن ئاۋاز كېلىۋاتاتتى ، دىمەك ئۇ ئىچىدە ، دەپ ئويلىدى ۋە كاللىسىغا ئىككى خىل ئوي كەلدى :

يا ئاڭلىمىدى ، يا ئاڭلاپ تۇرۇپمۇ ئاچمىدى .

ئىككىنجى ئويى بىر ئاز ئىچىنى ئۆرتىدى ، ئېچىشى كېرەك ، دېدى ۋە ئىشىك قۇڭغۇرىقىنى بېسىۋەردى

ئاچچىقتىن يۈزلىرىنىڭمۇ قىزىپ كەتكىنىنى ھىس قىلىۋاتاتتى .

ئازابلىق بىر ھېكايىگە جەريان بولىدىغىنىنى چۈشەندى ۋە جۇغۇلداپ كەتتى .

بىردىنلا تېلىفون قىلىپ بېقىش ئويى خىيالىدىن كەچتى ، تېلىفون قىلدى ، ئەمما جاۋاب يوق...

بىر قولى تېلىفوندا ، يەنە بىر قولى ئىشىك قۇڭغۇرىقىدا ، ۋە ئىچىدە ‹ تۇيماسلىقى مۇمكىن ئەمەس › دەپ ئويلاپ تۇرغىنىدا ياندىكى بىر قوشنىسىنىڭ ئىشىكى ئېچىلىپ ، بىر بىرىگە گەپ سۆزسىز قاراپ تۇرۇشۇپ قالدى ...

قوشنا ئىنتايىن خاتىرجەم ، تېلىفون ۋە ئىشىك قۇڭغۇرىقىنىڭ ئاۋازىدىن چىدىغۇچىلىكى قالمىغان كەبىمۇ ئەمەس ، شۇنداق بىر خىل قىياپەتتە ئېدى .

‹ئۆيىدە ئەمەسمىدۇ ئەجىبا ؟› دەپ خىجىللىق ئارىلاش سورىدى قوشنىدىن .

قوشنىسى ئىنتايىن ئېغىر بىسىق جاۋاب بەردى :

‹ سىزچىچۇ ؟›

ھەئە ، بۇ سوئالدا پەقەت خىجىلچىلىقلا بار ئەمما سوئالنىڭ جاۋابى يوق ئېدى .

مېنىڭچە ئىچىدە ، ئاڭلىمىدى بەلكىم ، قانداقلا بولمىسۇن كېتىپ تۇرۇشۇمغا  ،‹ ئەپۇ قىلىڭ ، بەك خىجىلمەن › دەپ چىقىپ قېلىشى مۇمكىن...

‹ قاراڭ › دېدى قوشنىسى :

ئۇ ئىشىڭنىڭ سىزگە ئېچىلمايدىغىنىنى چۈشەنمىدىڭىزمۇ؟

ھارغۇچە قۇڭغۇراق بېسىڭ ، ئىشىك قېقىڭ ، تېلىفون قىلىڭ ، بىر قېتىم ئېچىلمىسا ئېچىلمايدۇ دىگەن گەپ .

ئۇ ئىشىك سىزگە ئېچىلار بولسا تۇنجى قېتىم چەككىنىڭىزدىلا ئېچىلماسمىدى ؟ تېخى سىز قۇڭغۇراقنى باسمايمۇ ئېچىلماسمىدى ؟

بايا سورغان ئېدىم ، ئۇنداق ئەمەسمىدى ‹ سىزچە ›؟

تۇنىمىغانلا بىر كىشىنىڭ يۈزىدىن يۇزىگە بۇنداق دىيىشى ئۇنى خىجىل قىلىش بىلەن بىرگە بىرئاز تېرىكتۈردى ، ۋە قوپال قىلىپ :

‹خۇدانىڭ ھەققىدە كىم سىز ؟› دېدى .

‹ مەنمۇ ؟› دېدى ‹مەن سىز كۆرۈشنى ھەم ئاڭلاشنى خالىمايدىغان بىرى ، ئۇ ئىشىكنىڭ ئېچىلىشىنىڭ سىز ئۆچۈن بىر خام خىيال ئىكەنلىكىنى بىلىدىغان بىرى ، مەسلەن ، سىزنى چاقىردىمۇ ؟ ياق . سىزگە بىرەر سۆ‍ز بەردىمۇ ؟ ياق . سىز كېتىشىمگىلا ئۇ ئىشىك ئېچىلىپ قالار دېدىڭىز ،خوش  ،بولۇپمۇ چاقىرىلمىغان بىرىگە ئىشىكنىڭ ئېچىلماسلىقىغا ۋە سىزنىڭ خاپا بولىشىڭىزغا سەۋەب بولغىنى نېمە ؟

ياخشى قۇلاق سېلىڭ :

سىز خاتا ئىشىكتىسىز .

خاتا ئىشىكلەردە ۋاقتىڭىزنى ئىسراپ قىلماڭ ، ئەمدى قايتىپ كېتىڭ ، سىزگە ئولۇغ ئېچىلىپ تۇرىدىغان ئىشىكلەرنى ئىزدەڭ ، يۈزىڭىزگە ئۇرۇلغان بىر ئىشىكتىن ، كېرەكسىز ، ۋە ئېچىلمايدىغان بىر ئىشىك نەچچە ھەسسە ياخشى ، بۇنى ھەرگىز ئۇنۇتماڭ .

قوشنا كىرىپ كېتىشىگە ، ئۇ لېفىتنىمۇ ساقلىماستىن ، پەلەمپەيدىن ئىتتىك  ئىتىك چۈشۈشكە باشلىدى.

قوشنىسى راست دېدى ، كاللىسىدا خىيال ، قۇلاقلىرىدا ئاخىرقى سۆ‍ز جاراڭلاپ تۇراتتى :

‹ئۇنۇتماڭ، ئېچىلمايدىغان بىر ئىشىك ، يۈزىڭىزگە يېپىلغان بىر ئېشىكتىن مىڭ ھەسسە ياخشى ›

Aç Kapıyı Ben Geldim

Kapıyı tıklattı… içerden ses yok,

、ئىشىكنى تىرىقلاتتى ، ...ئىچىدىن  سادا يوق .

Bir daha tıklattı, yine yok…

يەنە بىر قېتىم بوش چەكتى ، يەنە يوق ...

Belki uyuyan vardır, rahatsız etmeyeyim diye düşünerek çalmadığı kapı ziline gitti bu sefer eli.

بەلكىم ئۇخلىمىغاندۇ ، ئارامسىزلاندۇرماي ، دەپ ئويلاپ باسمىغان ئىشىك قۇڭغۇرۇقىغا قولىنى ئۇزاتتى .

Zili çaldı, yine ses yok, bir kere daha çaldı…

YOK…

قۇڭغۇراق ئۈنچىقتى ، يەنە يوق ، قايتا قايتا سايرىتىۋەردى ، يوق...

Biraz da nefesini tutup içeriye kulak kabarttı,

Evet; içerden ses geliyor yani o aslında içerde, diye düşündü ve bu durumda aklında iki şık belirdi.

Ya duymuyor ya da özellikle açmıyor (?)!..

نەپەسلىرىنى توختىتىپ ، ئىچكىرىگە قۇلىقىنى تۇتتى ، ھەئە ، ئىچىدىن ئاۋاز كېلىۋاتاتتى ، دىمەك ئۇ ئىچىدە ، دەپ ئويلىدى ۋە كاللىسىغا ئىككى خىل ئوي كەلدى :

يا ئاڭلىمىدى ، يا ئاڭلاپ تۇرۇپمۇ ئاچمىدى .

İşte; bu ikincisi biraz içini yaktı, açmıyor olamaz dedi ve bu sefer sağlam yüklendi zile…

ئىككىنجى ئويى بىر ئاز ئىچىنى ئۆرتىدى ، ئېچىشى كېرەك ، دېدى ۋە ئىشىك قۇڭغۇرىقىنى بېسىۋەردى...

Yüzünün kızardığını ve kalp atışlarının hızlandığını hissetti.

ئاچچىقتىن يۈزلىرىنىڭمۇ قىزىپ كەتكىنىنى ھىس قىلىۋاتاتتى .

Hazin bir hikayenin kapısında cereyana tutulduğunu anladı ve titredi.

ئازابلىق بىر ھېكايىگە جەريان بولىدىغىنىنى چۈشەندى ۋە جۇغۇلداپ كەتتى .

Bu arada bir de cepten aramak geldi aklına; eli telefona gitti, aradı çalıyor ama cevap yok!…

بىردىنلا تېلىفون قىلىپ بېقىش ئويى خىيالىدىن كەچتى ، تېلىفون قىلدى ، ئەمما جاۋاب يوق...
Bir eli telefonda diğer eli zildeyken ve içinden “duymaması imkansız” diye düşünürken, yan komşunun kapısı açıldı, bir müddet tek kelime konuşmaksızın ikisi de birbirine baktı…

بىر قولى تېلىفوندا ، يەنە بىر قولى ئىشىك قۇڭغۇرىقىدا ، ۋە ئىچىدە ‹ تۇيماسلىقى مۇمكىن ئەمەس › دەپ ئويلاپ تۇرغىنىدا ياندىكى بىر قوشنىسىنىڭ ئىشىكى ئېچىلىپ ، بىر بىرىگە گەپ سۆز‍سىز قاراپ تۇرۇشۇپ قالدى ...

Komşu gayet kendinden emin, O ise telefonla kapı zilinin arasına sıkışmış bir gayretkeşlikle dibine kadar mahcup, bir o kadar ezgin.

قوشنا ئىنتايىن خاتىرجەم ، تېلىفون ۋە ئىشىك قۇڭغۇرىقىنىڭ ئاۋازىدىن چىدىغۇچىلىكى قالمىغان كەبىمۇ ئەمەس ، شۇنداق بىر خىل قىياپەتتە ئېدى .

“Evde yok mu acaba?” diye utanarak sordu komşuya.

‹ئۆيىدە ئەمەسمىدۇ ئەجىبا ؟› دەپ خىجىللىق ئارىلاش سورىدى قوشنىدىن .

Komşu gayet sakin cevap verdi.

قوشنىسى ئىنتايىن ئېغىر بېسىق جاۋاب بەردى :

“Sence?”

‹ سىزچىچۇ ؟›

Evet, bu sorunun mahcubiyeti var ama cevabı yoktu işte…

ھەئە ، بۇ سوئالدا پەقەت خىجىلچىلىقلا بار ئەمما سوئالنىڭ جاۋابى يوق ئېدى .

 

Sadece “şeyy” dedi, “şeyyy yani!”

 

 

“Bence içerde de, duymuyor gibime geldiydi de o yüzden yani, neyse gidiyim ben ‘şeyy’ özür dilerim, çok özür dilerim…”

مېنىڭچە ئىچىدە ، ئاڭلىمىدى بەلكىم ، قانداقلا بولمىسۇن كېتىپ تۇرۇشۇمغا  ،‹ ئەپۇ قىلىڭ ، بەك خىجىلمەن › دەپ چىقىپ قېلىشى مۇمكىن...

“Bak” dedi komşu;

‹ قاراڭ › دېدى قوشنا :

“O kapının sana açılmayacağını anlamadın mı?

ئۇ ئىشىڭنىك سىزگە ئېچىلمايدىغىنىنى چۈشەنمىدىڭىزمۇ؟

İstediğin kadar zile bas, kapıyı vur, telefonunu aç, bir kapı açılmıyorsa açılmayacak demektir.

ھارغۇچە قۇڭغۇراق بېسىڭ ، ئىشىك قېقىڭ ، تېلىفون قىلىڭ ، بىر قېتىم ئېچىلمىسا ئېچىلمايدۇ دېگەن گەپ .

O kapı sana açılacak olsa ilk tıklatışta açılmaz mıydı?

ئۇ ئىشىك سىزگە ئېچىلار بولسا تۇنجى قېتىم چەككىنىڭىزدىلا ئېچىلاسمىدى ؟

Daha sen çalmadan o kapı açılmış olmaz mıydı?

تېخى سىز قۇڭغۇراقنى باسمايمۇ ئېچىلماسمىدى ؟

Demin sormuştum şimdi söyle, öyle olmaz mıydı ‘sence’de?”

بايا سورىغان ئېدىم ، ئۇنداق ئەمەسمىدى ‹ سىزچە ›؟

Bir anda gerçeğin böyle üstelik tanımadığı biri tarafından yüzüne direk söylenmesi mahcup etmekle birlikte biraz da kızdırmıştı ve ses tonunu biraz da sertleştirerek;

تۇنىمىغانلا بىر كىشىنىڭ يۈزىدىن يۈزىگە بۇنداق دىيىشى ئۇنى خىجىل قىلىش بىلەن بىرگە بىرئاز تېرىكتۈردى ، ۋە قوپال قىلىپ :

“Siz kimsiniz Allah aşkına?” dedi.

‹خۇدانىڭ ھەققىدە كىم سىز ؟› دېدى .

“Ben mi?” dedi. “Ben gerçeğim, senin görmek ve duymak istemediğin gerçek, o kapının açılmasının senin için bir hayal olduğunu bilecek kadar gerçek, mesela seni ‘O’ mu çağırdı? Hayır. Sana bir söz mü verdi? Hayır. Sen sadece giderim ve o kapı bana açılır dedin.

‹ مەنمۇ ؟› دېدى قوشنا ‹مەن سىز كۆرۈشنى ھەم ئاڭلاشنى خالىمايدىغان بىرى ، ئۇ ئىشىكنىڭ ئېچىلىشىنىڭ سىز ئۆچۈن بىر خام خىيال ئىكەنلىكىنى بىلىدىغان بىرى ، مەسلەن ، سىزنى چاقىردىمۇ ؟ ياق. سىزگە