ھاۋانى قۇيۇق تۇمان قاپلىغان ئىدى. سەھەردىكى شۇ قۇيۇق تۇمان قوينىدا ئۇزۇنغا سۇزۇلغان ئەگرى-بۈگرى يوللارنى بېسىپ تاغ چۇققىسىغا قاراپ مېڭىۋاتىمەن. ماڭغانسىرى دۇلامدىكى سومكا ئېغىرلاپ كىتىۋاتقاندەك بىلىنىپ پۇتلىرىمنى يۆتكىشىم تەسكە چۈشىۋاتاتتى. ئەمما قۇياشنىڭ چىقىشىنى كۆرۈشكە ئىنتىزار بولىۋاتقان قەلبىم مېنى داۋاملىق مېڭىشقا ئۈندەيتتى … مانا، نەپىسىم قىيىنلاشتى، ھالسىرىغان پۇتلىرىم تاش ئېسىپ قويۇلغاندەك ھېچبىر يەردىن ئاجرىغۇسى يوق ئىدى. تاغ يۇلى... تولۇق مەزمۇنى